Γράφει ο Βαγγέλης Βογιατζής
Συγγραφέας
Σε μια από τις ιστορικότερες αποφάσεις στα δικαστικά χρονικά της τουρκικής Δικαιοσύνης και όχι μόνο, τον περασμένο Απρίλη, το Ποινικό Δικαστήριο της Αττάλειας, αναγνωρίζοντας ότι βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα αθώωσε την 31χρονη Μελέκ Ιπέκ, η οποία, προκειμένου να προστατεύσει τη σωματική ακεραιότητα τη δική της και των παιδιών της, τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους πυροβόλησε και σκότωσε με καραμπίνα τον κακοποιητικό σύζυγό της που επί δώδεκα χρόνια βίαζε και ξυλοκοπούσε τόσο την ίδια όσο και τις δύο κόρες τους ηλικίας οκτώ και έξι ετών.
Όταν παραδόθηκε στις Αρχές που η ίδια ειδοποίησε μετά την τέλεση της εγκληματικής πράξης εκ μέρους της, με εμφανή τα σημάδια του ξυλοδαρμού στο πρόσωπό της, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «απόψε δεν θα με δείρει κανείς». Ο εισαγγελέας ζήτησε να της επιβληθεί κάθειρξη έξι ετών και η Μελέκ Ιπέκ έμεινε έγκλειστη τέσσερις μήνες περίπου, όταν και αποφυλακίστηκε μετά και την έντονη πίεση που ασκήθηκε από φεμινιστικές οργανώσεις αλλά και από σημαντικό τμήμα της κοινωνίας των πολιτών στην Τουρκία, συνθήκη που οδήγησε σε αυτή την απαλλακτική απόφαση – σταθμό και μεγάλη νίκη έναντι των βάναυσα εξουσιαστικών πατριαρχικών δομών της χώρας.
Για να συνδέσουμε την προαναφερθείσα πολύκροτη υπόθεση στην αντίπερα πλευρά του Αιγαίου με την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών στη χώρα μας, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάποιον στην αίθουσα του Ποινικού Δικαστηρίου της Αττάλειας να λέει το ανεκδιήγητο «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται».
Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες όταν μετά την εμφάνιση τάγματος εφόδου νεαρών φασιστοειδών στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης και Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη ακούσαμε τον υφυπουργό Παιδείας Άγγελο Συρίγο, επιστρατεύοντας τη γραφική πια και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, να λέει τα εξής: «Το πιο βασικό είναι η καταδίκη της βίας από όλους, από όπου και αν προέρχεται. Αυτό είναι το πιο βασικό από όλα. Από ό,τι είδα τις τελευταίες μέρες, βία άσκησαν και εκείνοι που επιτέθηκαν στους φασίστες». Τέτοιου είδους δόλιες εξομοιώσεις δεν επιτυγχάνουν τίποτα άλλο απ’ το να γιγαντώνουν τον κίνδυνο επανεμφάνισης των αιμοδιψών φασιστικών φαντασμάτων του πρόσφατου παρελθόντος, προετοιμάζοντας το έδαφος ώστε να ξετρυπώσει απ’ το λαγούμι του το φίδι του χρυσαυγιτισμού.
Μια ζοφερή προοπτική ενδεχομένως βολική για τους κυβερνώντες στο παρόν εφιαλτικό τοπίο μιας ογκούμενης οικονομικής κρίσης με δυσβάστακτες για τους πολίτες ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά. Και σαν να έλαβαν, θαρρεί κανείς, το σινιάλο από τις παραπάνω δηλώσεις του υφυπουργού ομάδες ακροδεξιών τραμπούκων, λίγες μόλις ώρες αργότερα επιτέθηκαν τόσο σε μέλη της ΚΝΕ που μοίραζαν φυλλάδια στην πλατεία της Ηλιούπολης στη Θεσσαλονίκη ενόψει κάποιας αντιφασιστικής δράσης που ετοίμαζαν στην περιοχή, όσο και σε συγκεντρωμένα μέλη της ΚΕΕΡΦΑ στο Νέο Ηράκλειο Αττικής πριν ξεκινήσει εκδήλωση για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής.
Δυσκολεύεται να αποδεχθεί κανείς ότι ένας υφυπουργός Παιδείας με τη νομική παιδεία και τις ακαδημαϊκές περγαμηνές που διαθέτει ο κύριος Συρίγος ως αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου δεν μπορεί να αντιληφθεί όπως κάθε νοήμων άνθρωπος τη σαθρότητα της κουτοπόνηρης ισαποστασίτικης «θεωρίας των δύο άκρων» και ότι τα αφετηριακά δεδομένα κάθε πράξης βίας μπορεί να διαφέρουν.
Αυτό που προφανώς συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ότι ως υπουργός και εξέχον κυβερνητικό στέλεχος κανείς προτιμά, εξουδετερώνοντας τα ανακλαστικά αυτοσεβασμού του, να εξυπηρετεί τα πολιτικά σκοπούμενα της κυβερνητικής γραμμής από το να τιμά την επιστημονική του ιδιότητα. Ό,τι από τα δύο και αν ισχύει πάντως, αποτελεί βαθιά ανησυχητικό σύμπτωμα παρακμής, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον.
