Γράφει ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος
Πρέσβης επί τιμή
ΚΥΡΙΑΚΟΣ:
Και τώρα που τελειώσαμε με τα ελληνοτουρκικά και τα ευρωπαϊκά, ας ασχοληθούμε, Άνγκελά μου, με μια πολύ σοβαρή πτυχή των διμερών μας σχέσεων. Πρόκειται για την καταστροφή που προκάλεσε η χώρα σου στην Ελλάδα από το 1941 μέχρι το 1944.
Λίγα μόνο στοιχεία θα σου αναφέρω έτσι για να τα θυμηθούμε· η συνολική μείωση του πληθυσμού μας έφτασε τότε το 13,5% κι η Wehrmacht, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κατέστρεψε 1.770 χωριά μας. Μέχρι σήμερα η Γερμανία έχει τηρήσει σιγή ιχθύος ως προς αυτό το ζήτημα, ε, δεν είναι πια καιρός 80 χρόνια μετά απ’ αυτόν τον χαλασμό ν’ αναλάβει η γερμανική κυβέρνηση τις ευθύνες της;
Το 1946 παραδώσαμε επισήμως στη γερμανική κυβέρνηση τον κατάλογο των αρχαιοτήτων που έκλεψαν τα στρατεύματά σας στη διάρκεια της Κατοχής. Πρόκειται για 8.500 κινητά αντικείμενα, δεν τα λες και λίγα, έτσι; Δεν μας επιστράφηκαν ποτέ, ενώ εμφανίζονται σε ορισμένα μουσεία, σε δημοπρασίες και σε ιδιωτικές συλλογές. Τα θέλουμε πίσω, Άνγκελά μου, είναι ο Πολιτισμός μας, η Ιστορία μας, μας ανήκουν.
Λυπάμαι που σου μιλάω έτσι, αλλά χθες που έφτασες στην Αθήνα γιορτάζαμε το «ΟΧΙ» που είπαμε στους Ιταλούς το 1940 και την είσοδό μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κι άθελά μου έφερα στο νου μου δυσάρεστους συνειρμούς. Σκέφτηκα λοιπόν ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή ν’ ακούσει ο λαός μου ευθαρσώς κάποιες πικρές αλήθειες και, κυρίως, να πληροφορηθεί την πρόθεση της κυβέρνησής μου να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Δεν έχουμε παραιτηθεί από καμία πολεμική επανόρθωση, από καμία πολεμική αποζημίωση.
Γνωρίζεις πολύ καλά ότι η Διασυμμαχική Διάσκεψη των Παρισίων (Νοέμβριος 1945 – Ιανουάριος 1946) προσδιόρισε τις επανορθώσεις της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ) προς την Ελλάδα στα 7,181 δισ. δολάρια (αγοραστικής αξίας του 1938) χωρίς σ’ αυτό το ποσόν να περιλαμβάνονται το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και οι κλαπέντες αρχαιολογικοί θησαυροί μας. Ωστόσο, ενώ η Ιταλία κι η Βουλγαρία εξόφλησαν τις αποζημιώσεις προς την Ελλάδα που τους επέβαλε η Διάσκεψη, η χώρα σου δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της. Απορρίπτετε συνεχώς τα αιτήματά μας για έναρξη των σχετικών διαπραγματεύσεων μεταξύ μας με διάφορες δικαιολογίες.
Τελευταία μάλιστα το Υπουργείο των Εξωτερικών σου υποστηρίζει ότι η Συνθήκη 2+4 που συνήφθη στη Μόσχα το 1990 ρύθμισε όλα τα ζητήματα περί γερμανικών αποζημιώσεων κι ουδεμία εκκρεμότητα υπάρχει πλέον.
Εσύ όμως, Άνγκελα, γνωρίζεις ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Γιατί η Επιστημονική Υπηρεσία του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου σας δεν συμφωνεί με την κυβέρνησή σου, αφού σε σχετική γνωμοδότησή της που δημοσιεύτηκε το 2019 αναφέρει ότι «η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί ποτέ από τις αξιώσεις της έναντι της ΟΔΓ». Και γιατί, ως προς τη Συνθήκη 2+4 αναφέρει ότι «οι αποζημιώσεις δεν αναφέρονται καν στη σύμβαση της Συνθήκης κι ότι η Ελλάδα, ως τρίτη χώρα που δεν συμμετείχε στις εργασίες της Συνθήκης, θα έπρεπε να είχε συμφωνήσει ρητώς με τα προκύπτοντα μειονεκτήματα» κι ότι «σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν δεσμεύεται από μια Συνθήκη στη σύναψη της οποίας δεν συμμετείχε και την οποία δεν έχει υπογράψει και κυρώσει».
Και, για να συνοψίσω, Άνγκελα, οι απαιτήσεις της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας αναφέρονται:
•
στις ζημίες που υπέστησαν η χώρα και οι Έλληνες πολίτες στη διάρκεια της Κατοχής
•
στην επιστροφή του αναγκαστικού δανείου της Τράπεζας της Ελλάδας προς το τρίτο Ράιχ το οποίο μαζί με τους τόκους ανέρχεται περίπου στα 400 δισ. ευρώ
•
στο εναπομείναν υπόλοιπο μη καταβληθεισών επανορθώσεων από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
• στην επιστροφή των αρχαιοτήτων μας.
Σκέψου ότι μόνο τα 400 δισ. ευρώ από το αναγκαστικό δάνειο, αν μας είχατε αποπληρώσει, ο λαός μου δεν θα είχε υποστεί την εξαθλίωση που υπέστη από τα μνημόνια που μας επιβάλατε. Πόσο μάλλον που κι εσύ παραδέχτηκες ότι ως προς την εφαρμογή των μνημονίων κάνατε λάθη.
Άκουσα όσα μου είπες για την ανάγκη συνέχισης του διαλόγου με την Τουρκία, αλλά δεν σε άκουσα να υπερθεματίζεις για την έναρξη του διαλόγου με την Ελλάδα.
Έχετε απορρίψει τέσσερις ρηματικές διακοινώσεις που σας έχουμε στείλει, ζητώντας την έναρξη διαπραγματεύσεων για τις πολεμικές επανορθώσεις και την επιστροφή του αναγκαστικού δανείου. Γιατί;
Σκέψου ότι η αποκατάσταση του Δικαίου θα βελτιώσει τις διμερείς μας σχέσεις και, κυρίως, θ’ αναπαύσει τις ψυχές των φονευθέντων. Και, κυρίως, θα στείλει ένα ισχυρό και διαρκές μήνυμα κατά του φασισμού, κάτι που κι εσύ τόσο ένθερμα υποστηρίζεις.
Ζητώ συγγνώμη, Άνγκελα, αν μίλησα πολύ. Ήθελα, βλέπεις, με την ευκαιρία της δημοσιότητας που έχει η άφιξή σου στη χώρα μου, ν’ αδράξω την ευκαιρία και να πληροφορήσω εμμέσως τον γερμανικό λαό για το πώς έχουν αληθινά τα πράγματα μεταξύ μας. Γιατί, βλέπεις, οι Γερμανοί πολίτες, παραπληροφορημένοι από διάφορους κακοθελητές, πιστεύουν ότι οι Έλληνες τεμπελιάζουμε εις βάρος τους. Σκέψου πόσο αυτόνομοι κι ανεξάρτητοι θα ήμασταν αν είχαμε εισπράξει έστω μόνο τα 400 δισ. του κατοχικού δανείου. Σκέψου.
Τέλειωσα, με χαρά μου σ’ ακούω τώρα.
Άνγκελα:
Έπρεπε να μου είχες θέσει αυτά τα ζητήματα νωρίτερα, Κυριάκο μου. Πριν από δύο μήνες έλαβα μια επιστολή από πέντε ελληνικές οργανώσεις που μου ανέφεραν ακριβώς τα ίδια θέματα.
Έχεις δίκιο για τα οφειλόμενα.
Όταν παραδώσω στον διάδοχό μου θα τον ενημερώσω γι’ αυτήν την πολύ σοβαρή υπόθεση που απασχολεί την Ελλάδα και θα εισηγηθώ ν’ αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις με τη χώρα σου.
Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή.
Αλλά κι εσείς, μην αμελείτε, να επανέρχεστε, να επιμένετε.
Πρόκειται για έναν διάλογο που δεν έγινε. Αν γινόταν, κάπως έτσι θα εξελισσόταν. Τα σχόλια είναι περιττά.
