Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Η συνεργασία φέρνει πάντοτε θετικά αποτελέσματα. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, λένε οι γεροντότεροι σοφοί. Συνεργασία λοιπόν, εμπορική, επιχειρηματική και κυρίως ιδεολογική.
Αυτό σκεφτήκαμε και προβήκαμε στην διακήρυξη υποστήριξης των κατ’ εξακολούθησιν δολοφόνων. Υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το ηρωικό έργο του κυρίου Κουφοντίνα, στην προσπάθειά του να σταματήσει την εκμετάλλευση των εργατών από τους αιμοσταγείς βιομηχάνους. Και μπράβο του. Εκτέλεσε με απόλυτη επιτυχία στόχου και ιδεολογίας κάποιους από τους μπεκρήδες με εργατικό αίμα. Και ο Μποδοσάκης και ο Περατικός ήθελαν καθημερινά και μέσα στο καταχείμωνο από δέκα λίτρα εργατικό αίμα για να κορέσουν τη δίψα τους, λες και ήταν Αύγουστος μήνας. Εύγε. Τώρα του στερούν το δικαίωμα επιλογής ενός κλιματιζόμενου, ηλιόλουστου, ευάερου κελιού. Άδικο! Για τους παραπάνω λόγους επικροτούμε τις κινητοποιήσεις των φίλων και θαυμαστών του.
Εμείς από τη δική μας πλευρά ως ελεύθεροι Έλληνες πολίτες θα συμπαρασταθούμε στον δίκαιο αγώνα με την ίδρυση μια κίνησης συμπαράστασης στους συγγενείς των αγρίως εκτελεσθέντων Γερμανών συμπολιτών μας Ντουφτ και Μπασενάουερ το 1969. Και να σκεφθεί κανείς πως είχαν σκοτώσει μόνον έξι ανθρώπους. Ναι, μόνον έξι. Τρεις κατά κεφαλήν. Ο Δημήτρης ήταν πιο εύστοχος δεν αστόχησε ούτε μια φορά. Άσσος στη σκοποβολή και την ιδεολογία. Οι Ντουφτ και Μπασενάοερ ήταν μάλλον ερασιτέχνες μπροστά του.
Εμείς όμως έχουμε το ιερό καθήκον να ενώσουμε τις δυνάμεις μας προς ένα καλύτερο μέλλον και μια μεγαλύτερη σιωπή. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να μπαίνει εμπόδιο στις επί μέρους αγνές εκκαθαρίσεις επιφανών σκοπευτών, είτε Ελλήνων είτε Γερμανών. Καθείς εφ ο ετάχθη. Με μια φωνή και μια ψυχή ας διατρανώσουμε πλέον την απόφασή μας να αντισταθούμε στο βίαιο ελληνικό κράτος που εκτέλεσε διά τυφεκισμού τους δύο Γερμανούς εταίρους μας στην Αίγινα και την Κέρκυρα με αφορμή εξ μόνον δολοφονίες. Αν είχε καταργηθεί από τότε η θανατική ποινή, θα μπορούσαν αυτοί οι δύο ήρωες να απεργούν σήμερα σθεναρά, αποφεύγοντας τόσο τα χοληστερινούχα κρεατικά όσο και τις δροσερές σαλάτες. Νυν υπέρ πάντων αγών και πτωμάτων.
Όλοι μαζί, ας παραβλέψουμε τις πολιτικές διαφορές μας και ας σταθούμε με ευθυτενές κορμί, αλληλέγγυοι με τους αδικοχαμένους Ντουφτ και Μπασενάουερ μαζί με τον δικό μας Δημήτρη. Ας τους στεφανώσουμε με στέφανα δάφνης προς ένδειξιν τιμής και δόξης στο έργο που επιτυχώς επιτέλεσαν. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσουμε πως οι Γερμανοί δεν είχαν σταθερό χέρι και τους ξέφυγαν κανά-δυο, με αποτέλεσμα να βρεθούν δυστυχώς μάρτυρες στο Δικαστήριο για τους φερέλπιδες Γερμανούς. Ο δικός μας δεν έχασε ούτε έναν. Όταν σήκωνε το εννιάρι, το φέρετρο ήταν ήδη δίπλα. Μόνον με την Άννα Κορακάκη θα μπορούσε να συγκριθεί και εύγε του. Βαρύ χέρι, καθαρά ιδεολογικό.
Αιφνίδια εθνική ιδέα: να μας εκπροσωπήσει στο Παρίσι στο άθλημα της σκοποβολής. Το χρυσό είναι παρμένο από τα αποδυτήρια. Ας το σκεφτούν οι υπεύθυνοι.
