Επιμέλεια: Λία Βαλάτα – Τσιάμα
Ιστορικός – Ερευνήτρια
«…Το βράδυ της Παρασκευής 6ης Ιανουαρίου 1828, παραμονή του Αϊ- Γιαννιού, τα πλοία των τριών δυνάμεων που έφερναν τον Κυβερνήτη με την ακολουθία του, αγκυροβόλησαν στ’ ανοιχτά του λιμανιού του Ναυπλίου.
Την άλλη ημέρα, 7 Ιανουαρίου, τα ξένα πλοία ύψωσαν στα κατάρτια τους την ελληνική σημαία την οποία χαιρέτησαν με τους συνήθεις για την περίσταση κανονιοβολισμούς, γεγονός που ενθουσίασε το συγκεντρωμένο πάνω στα θαλάσσια τείχη πλήθος…
Τους κανονιοβολισμούς των ξένων πλοίων ανταπέδωσαν οι πυροβολαρχίες των φρουρίων του Ναυπλίου ενώ τα προσορμισμένα στο λιμάνι ελληνικά πλοία ύψωναν με τη σειρά τους τις σημαίες των τριών δυνάμεων.
Τις ομοβροντίες των πυροβόλων συνόδευαν ουρανομήκεις επευφημίες και ζητωκραυγές του λαού…
Στις 8 Ιανουαρίου 1828, ο Κυβερνήτης μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς πήρε θέση σε πολύκωπη λέμβο που τον οδήγησε στην Πύλη της Θάλασσας, από όπου περνώντας πάτησε το πόδι του για πρώτη φορά τη γη της πατρίδας. Αμέσως μετά, κατευθύνθηκε πεζή στον ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου εψάλη δοξολογία…».
Ο Κασομούλης έγραφε: «Εμαθεύθη ότι απέβη εις την πόλιν Ναυπλίας, ότι τον υποδέχθησαν όλοι, πολίται και στρατιώται, με κλαύματα χαράς, ότι τους επαρηγόρησεν… Θεέ μου, τι να ενθυμηθεί κανένας και τι να γράψη… Πώς να ζωγραφίση αυτό το ηθικόν της ώρας εκείνης… Άλλος εδώ έτρεχεν, άλλος εκεί, άλλος πηδούσεν, άλλος χόρευε. Οι δρόμοι εταράττοντο. Όλοι πλέον από την χαράν αλησμόνησαν την θέσιν των, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι και μόνον από τους εν τοις πράγμασι οι περισσότεροι εμαραίνοντο…».
(Απόσπασμα σε ελεύθερη απόδοση από την ιστορική μελέτη Η ΝΑΥΠΛΙΑ του Μιχ. Λαμπρινίδη)
