Η «ΑΜΑΡΥΣΙΑ» σας παρουσιάζει τις δύο ταινίες της νέας κινηματογραφικής εβδομάδας που μπορείτε να απολαύσετε από σήμερα Πέμπτη 20 Ιανουαρίου στη «μεγάλη οθόνη».
Γάζα, αγάπη μου – Gaza mon amour
Είδος: Δραμεντί, Κοινωνική (85΄)
Χώρες: Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Παλαιστίνη, Κατάρ (2020)
Σκηνοθεσία: Ταρζάν και Άραμπ Νάσερ
Παίζουν: Σαλίμ Ντου, Ιάμ Αμπάς, Μάισα Αμπτ Ελχάντι, Τζορτζ Ισκαντάρ
Σύνοψη: Γάζα, σήμερα. Ο 65χρονος ψαράς Ίσσα (Σαλίμ Ντου) είναι κρυφά ερωτευμένος με τη Σιχάμ (Ιάμ Αμπάς), μια γυναίκα που δουλεύει στην αγορά με την κόρη της. Όταν ανακαλύπτει ένα αρχαίο άγαλμα του Απόλλωνα στα δίχτυα του, η Σιχάμ τον βοηθάει να το κρύψει, ενώ εκείνος νιώθει ότι η ζωή του θα αλλάξει για πάντα.
Διανομή: Cinobo
Κριτική: Μια τρυφερή και γλυκιά δραμεντί βασισμένη σε αληθινή ιστορία, σύμφωνα με τους σκηνοθέτες Άραμπ και Ταρζάν Νάσερ, που εκμυστηρεύονται: «Συνέβη στη Γάζα το 2014. Όταν ένας ψαράς βρήκε ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα στη θάλασσα, η Χαμάς το κατάσχεσε αμέσως και άρχισε να ψάχνει αγοραστή, ελπίζοντας να εξασφαλίσει αρκετά χρήματα για να λύσει τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας. Κανείς δεν ξέρει τι συνέβη στο άγαλμα. Κάποιοι λένε ότι πουλήθηκε και μετά καταστράφηκε σε μια εναέρια επίθεση. Ήταν αρκετά σοκαριστικό να συνειδητοποιείς ότι η κυβέρνησή μας δεν είχε ιδέα τι να κάνει με αυτό το άγαλμα, πέρα από το να το θάψει σε κάποιο κελάρι. Την ίδια στιγμή όμως, είχε κεντρίσει τη φαντασία μας… Τι θα ήταν πιο συναρπαστικό από το να εμφανιστεί ξαφνικά ο Θεός του έρωτα στη Γάζα και να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή ενός ηλικιωμένου και μόνου ψαρά; Με αυτήν την ταινία, όπως και με τις προηγούμενες δουλειές μας, θέλουμε να αποτυπώσουμε μια στάλα της καθημερινότητας σε αυτή τη μικρή λωρίδα γης που λέγεται Γάζα».
Στην ταινία τώρα, έχουμε ένα βραδυφλεγή πλατωνικό έρωτα του κοκέτη 65άρη ψαρά Ίσσα, ο οποίος αισθάνεται νέος και δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του και του είναι πολύ δύσκολο να εκφράζει τα αισθήματά του, που τον υποδύεται λιτά ο Σαλίμ Ντου. Κρυφός του έρωτας είναι η Σιχάμ, παραδοσιακή χήρα (στο ρόλο η Ιάμ Αμπάς του τηλεοπτικού Succession) που ζει και εργάζεται μαζί με την μοντέρνα κόρη της. Και οι δύο έχουν καταλάβει τον έρωτα του Ίσσα και το «γλεντάνε» περιμένοντας από αυτόν το πρώτο βήμα. Η βοήθεια προς τον Ίσσα θα έρθει από τα βάθη της θάλασσας, όταν με μια ψαριά θα αλιεύσει και το αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα («δεν λέμε θεού γιατί είναι αμαρτία» λένε οι αστυνομικοί που τον συλλαμβάνουν), το οποίο θα του φέρει πρώτα ατυχία και μετά τύχη.
Η ιστορία κυλάει με φόντο καθημερινές εικόνες της Γάζας που εναλλάσσονται με ρυθμό ντοκιμαντέρ, αλλά μέσα από μια αίσθηση μελαγχολίας αφήνουν στο θεατή μια γλυκύτητα και ένα αδιόρατο κοινωνικο-πολιτικό σχόλιο, αναδεικνύοντας τον τρόπο ζωής των κατοίκων μιας περιοχής που «δεν έχει ποτέ ησυχία» και αποτελεί θέμα ειδήσεων παγκοσμίως.
Λιτές και εξαιρετικές ερμηνείες, με εκφράσεις που μιλούν περισσότερο με σιωπές παρά με περιττούς διαλόγους, δίνουν ένα λυρισμό στην ταινία, που αξίζει να δει κανείς.
Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών – Nightmare alley
Είδος: Δράμα, Αστυνομικό, Μυστηρίου (180΄)
Χώρα: ΗΠΑ, Μεξικό (2021)
Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
Παίζουν: Μπράντλι Κούπερ, Κέιτ Μπλάνσετ, Τόνι Κολέτ, Γουίλεμ Ντεφόε, Ρίτσαρντ Τζέκινς, Ρούνι Μάρα, Ρον Πέρλμαν, Μέρι Στίνμπουργκεν, Ντειβιντ Στράδερν
Σύνοψη: O χαρισματικός και φιλόδοξος Στάντον (Μπράντλι Κούπερ) γίνεται μέλος ενός περιοδεύοντα θιάσου και κερδίζει την εύνοια του μέντιουμ Ζέενα (Τόνι Κολέτ) και του συζύγου της Πέτε (Ντέιβιντ Στράδερν). Σύντομα, θα χρησιμοποιεί τις νέες του γνώσεις για να κάνει κομπίνες σε βάρος της πλούσιας ελίτ της Νέας Υόρκης του 1940. Έχοντας την αγνή Μόλι (Ρούνι Μάρα) πιστή στο πλευρό του, ο Στάντον καταστρώνει ένα κόλπο με στόχο έναν μεγιστάνα (Ρίτσαρντ Τζέκινς), με τη βοήθεια μιας μυστηριώδους ψυχιάτρου (Κέιτ Μπλάνσετ), που μπορεί να είναι και η πιο επικίνδυνη αντίπαλός του.
Διανομή: Feelgood
Κριτική: Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γουίλιαμ Λίντσεϊ Γκρίσαμ με πρωταγωνιστή έναν χαρισματικό και επίμονο πωλητή που καταστρέφεται από την ανεξέλεγκτη φιλοδοξία του Πιο αιχμηρή από τα προηγούμενα έργα του, αυτή η ταινία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (με ένα πολύ δυνατό cast) είναι μία ιστορία εγκλήματος, προδοσίας και τιμωρίας, με τη μυθική ποιότητα που χαρακτηρίζει τις ταινίες του («Ο λαβύρινθος του Πάνα» και «Η μορφή του νερού»). Ένα φιλμ που προσπαθεί να εξερευνήσει τις θολές γραμμές μεταξύ ψευδαίσθησης και πραγματικότητας, απόγνωσης και διατήρησης ψυχραιμίας, ευτυχίας και τραγωδίας. Όπως λέει ο ίδιος: «Αυτή είναι η πρώτη ταινία μου, που παρά τη μαγική της ατμόσφαιρα, δεν είναι στυλιζαρισμένη. Είναι τοποθετημένη στην πραγματικότητα, είναι άμεση και αναγνωρίσιμη».
