Ο γνωστός ηθοποιός μιλάει για το εξαιρετικό έργο «Ο φονιάς» στο οποίο πρωταγωνιστεί, μοιράζεται μαζί μας άγνωστες πτυχές της ζωής του και εξηγεί για ποιόν λόγο δεν μπορεί να ακούει τη φράση «θέλω να πεθάνω στο σανίδι» που κάποιοι συνάδελφοί του έχουν ως μότο ζωής
Ως απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου και με πολλές και εξαιρετικές συνεργασίες στο ενεργητικό του, διαθέτει ένα «βαρύ» και αξιοζήλευτο βιογραφικό.
Τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων διατηρεί τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου «Βικτώρια» έχει επιλέξει να δώσει μεγάλη βαρύτητα στο project «μανιφέστο ελληνικού έργου» το οποίο έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας, συστήνοντας στο κοινό Έλληνες συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και μουσικούς.
Ένας από αυτούς είναι και ο συγγραφέας Μήτσος Ευθυμιάδης, το αριστούργημα του οποίου «Ο φονιάς» παρουσιάζεται στη θεατρική σκηνή της οδού Αριστοτέλους κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
Το υπέροχο αυτό έργο αποτέλεσε την κατάλληλη αφορμή για μια ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Γιώργο Χριστοδούλου και ένα «ταξίδι» αναμνήσεων από το Κάιρο μέχρι… τα Μελίσσια!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
«Η ζωή μοιράζεται στους έχοντες, τους κατέχοντες και τους αντέχοντες. Εγώ ανήκω στους αντέχοντες», ήταν τα τελευταία λόγια του Μήτσου Ευθυμιάδη. Θα μας εισάγετε στον κόσμο του θεατρικού αυτού συγγραφέα, το έργο του οποίου αποτελεί σημείο αναφοράς ακόμα και σήμερα;
Ο Μήτσος Ευθυμιάδης ήταν ένας άνθρωπος του περιθωρίου – και το λέω με την καλή έννοια. Έπινε πολύ, σύχναζε στα Εξάρχεια και ήταν ενάντια σε κάθε είδους εξουσία. Όσον αφορά το συγκεκριμένο έργο, ο «Φονιάς» είχε πρωτοανέβει από τη Θεατρική Σκηνή του Αντώνη Αντωνίου το 1981-1983 και το 1983-1984 παίχτηκε από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας.
Έχει ενδιαφέρον μια ιστορία που έχει διηγηθεί ο Αντώνης Αντωνίου σχετικά με μια συνάντησή τους. «Έχω γράψει ένα έργο», λέει ο Ευθυμιάδης στον Αντωνίου ένα βράδυ, μισοκλείνοντας το μάτι του και απαγγέλλοντας τέσσερις με πέντε ατάκες από έναν διάλογο.
«Τι θέλουμε να πούμε με το έργο ρε Μήτσο;», ρωτάει ο Αντωνίου.
Κι εκείνος μ’ ένα αφοπλιστικό χαμόγελο του απαντά: «Πολλές φορές, Αντώνη, σημασία δεν έχει το τι λες, αλλά ο τρόπος που το λες».
Ακριβώς αυτό ήταν ο Μήτσος Ευθυμιάδης, ο οποίος τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του είχε αποφασίσει να παίξει χοντρό παιχνίδι με όλα και με όλους.
Τι εννοείτε;
Ενώ θα μπορούσε να έχει τα πάντα στα χέρια του, επέλεξε να κλειστεί στο δικό του καλλιτεχνικό περιβάλλον και να εκχωρεί στους συναδέλφους του αυτά που θα έπρεπε να κρατήσει για τον εαυτό του. Έτσι, θεωρούσε ότι όλοι αυτοί γίνονταν «μαϊμούδες» παντός καιρού για μια θέση στο σύστημα. Είχε πια αποστασιοποιηθεί από όλα και καυτηρίαζε τα πάντα. Ήταν ένας σύγχρονος «Διογένης».
Είχε σπουδάσει Νομικά στη Θεσσαλονίκη, αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Αποφάσισε να αρχίσει να γράφει, συνδέθηκε με τον Κάρολο Κουν και γύρω στο 1975 άρχισαν να ανεβαίνουν τα έργα του στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και αργότερα στο θέατρο «Στοά» του Θανάση Παπαγεωργίου. Μιλάμε για εξαιρετικά έργα όπως «Οι προστάτες», «Ο Φώντας», «Ο φονιάς» και το «Πέρα από τη νύχτα».
Στο έργο υποδύεστε τον βασικό ήρωα, τον Σάββα. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.
Μια βροχερή μέρα, μέσα σ’ ένα μικροαστικό σπίτι στη δεκαετία του ’70. Ο Σάββας, μετά την αποφυλάκισή του, επιστρέφει στο σπίτι του. Το μόνο του πρόβλημα είναι να μάθει ποιος ήταν αυτός που τον «κάρφωσε» και έμεινε στη φυλακή για 12 χρόνια.
Ο ήρωάς μου είχε υπερβολική αγάπη προς τη μητέρα του και όταν κάποια στιγμή κάποιος μίλησε πολύ άσχημα γι’ αυτήν αποκαλώντας την «π..α» τον μαχαίρωσε και κατέληξε στη φυλακή. Όλα αυτά, βέβαια, έχουν λόγο που συμβαίνουν. Στο έργο οι ρόλοι θύτη και θύματος εναλλάσσονται διαρκώς.
Μελετώντας τον ρόλο του Σάββα, σε ποια σημεία της ζωής του σταθήκατε;
Κάποια στιγμή ο Σάββας βρέθηκε σε ορφανοτροφείο για να μπορέσει η μητέρα του να κάνει τη ζωή της. Αυτό ήταν ένα κομβικό σημείο της ζωής του που διαμόρφωσε την πορεία του.
Δίνετε ελαφρυντικά στον ήρωά σας;
Του δίνω ελαφρυντικά γιατί η αγάπη προς την μητέρα δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται εύκολα. Ότι και να ήταν η μητέρα του, δεν παύει να είναι ο άνθρωπος που τον έφερε στη ζωή. Υπεραγαπούσε τη μάνα του και πίστευε ότι με την πράξη του αυτή θα αποκαθιστούσε όλες τις πράξεις της όταν ήταν νέα. Την ατάκα «για όλα φταίει η κακιά η ώρα» που λέει ο ήρωας τη χρησιμοποιώ κι εγώ στην καθημερινότητά μου και την πιστεύω απόλυτα.
Τι κάνει αυτό το έργο να «ξεπερνάει τα όρια ενός πολύ μεγάλου διεθνούς έργου», όπως έχετε πει;
«Ο φονιάς» είναι ένα πολύ σημαντικό έργο, γιατί περιέχει μια ακριβέστατη και λεπτομερή σκιαγράφηση χαρακτήρων. Ο Μήτσος Ευθυμιάδης έχει πετύχει ένα τρομερό λεκτικό πινγκ πονγκ που είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί όχι μόνο συγγραφικά αλλά και υποκριτικά. Απορώ εάν ακόμα και ο ίδιος θα μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι έχει γράψει εάν ζούσε σήμερα.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κοινού;
Το έργο είχε κάνει μόλις δυο παραστάσεις πριν το πρώτο lockdown και ουσιαστικά συνέχισε μετά από 1,5 χρόνο. Τα λόγια του κόσμου στις παραστάσεις που έχουν γίνει μέχρι στιγμής είναι συγκινητικά, αλλά και οι κριτικές είναι εκπληκτικές.
Κατά πόσο έχει επηρεάσει η πανδημία τη θεατρική σεζόν φέτος;
Νομίζω πως την τσάκισε. Ειδικά τον Ιανουάριο ο κόσμος ήταν πολύ φοβισμένος. Θα μου πείτε τι άλλαξε μέσα σε ένα μήνα… Ακόμα με τις μάσκες τους έρχονται οι θεατές, αλλά υπάρχει μια μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας. Πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους από εδώ και πέρα, γιατί επί δυο χρόνια ουσιαστικά όλοι οι ηθοποιοί ήταν άνεργοι. Όχι, βέβαια, πως μπορείς να ζήσεις από το θέατρο σήμερα….
Εσείς όμως καταφέρνετε να επιβιώνετε ασχολούμενος με το θέατρο.
Έχοντας μια πορεία πίσω μου, ναι. Όταν έρχονται κάποια νέα παιδιά και με ρωτάνε εάν πρέπει να ασχοληθούν με το θέατρο, η απάντηση που τους δίνω είναι «εάν αγαπάς το θέατρο και θέλεις να το κάνεις σεβόμενος και τον εαυτό σου, φρόντισε να κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου».
Έχετε εμφανιστεί σε πλήθος τηλεοπτικών σειρών. Ποια είναι η άποψή σας για την ελληνική τηλεόραση σήμερα;
Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι επέστρεψε η ελληνική μυθοπλασία. Υπάρχει, όμως, κάτι που με στενοχωρεί και αφορά τους νέους ηθοποιούς. Παρακολουθείς τον λόγο τους και κατά 80% δεν καταλαβαίνεις τι λένε. Δεν τονίζουν σωστά τις λέξεις, δεν ακούγονται καν και αναρωτιέμαι «δεν υπάρχει κάποιος στις δραματικές σχολές που πηγαίνουν να τους καθοδηγήσει;»
Ποια ήταν τα όνειρά σας όταν σπουδάζατε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και κατά πόσο επιτεύχθηκαν στην πορεία;
Θα έλεγα ότι τα όνειρα που είχα τότε επιτεύχθηκαν. Γενικά, έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου κάνοντας πολλές και διαφορετικές δουλειές εκτός θεάτρου. Τελείωσα το βραδινό Γυμνάσιο γιατί τα πρωινά δούλευα. Στο Εθνικό είχα την τύχη να έχω πολύ μεγάλους δασκάλους και πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου βρέθηκα να παίζω επί σκηνής με την Έλλη Λαμπέτη. Τελικά, έμεινα κοντά της τρία χρόνια. Ούτε και στα καλύτερά μου όνειρα δεν περίμενα αυτήν την εξέλιξη! Τελικά, αυτό που ήθελα να κάνω το έκανα με αξιοπρέπεια και ήθος και σήμερα συνεχίζω την πορεία μου στα χνάρια που έχω επιλέξει.
Τι σας βοήθησε περισσότερο σε αυτήν την πορεία;
Με βοήθησε το γεγονός ότι φρόντιζα πρώτα τη ζωή μου και μετά το θέατρο.
Να υποθέσω ότι δεν είστε από τους ηθοποιούς που λένε «θα πεθάνω στο σανίδι»;
Αυτά τα ακούω και γελάω. Πρώτα είναι η ζωή μας, η οικογένειά μας, ο άνθρωπός μας και μετά η δουλειά μας. Εάν είμαι καλά στη προσωπική μου ζωή, θα είμαι καλά και στη δουλειά μου.
Η υποκριτική δεν διαφέρει σε τίποτα από τη δουλειά του υδραυλικού, του μαραγκού, του ηλεκτρολόγου. Όλες δουλειές είναι. Το σημαντικό είναι να γίνονται με αξιοπρέπεια. Η αίσθηση ότι επειδή κάποιος είναι ηθοποιός πρέπει να ανοίγουν όλες οι πόρτες και να κάθονται όλοι στο ένα πόδι όταν τον βλέπουν, είναι αστεία.
Τα νέα παιδιά μπορεί να κάνουν ένα σίριαλ και να είναι αναγνωρίσιμα, όμως δεν καταλαβαίνουν ότι μόλις τελειώσει η σεζόν και περάσουν 1-2 μήνες δεν θα τους θυμάται ούτε η μάνα τους!
Βρεθήκατε ποτέ σε δύσκολη θέση επαγγελματικά; Υπήρξατε ποτέ άνεργος;
Όχι, ποτέ. Έχω ένα «βαρύ» θεατρικό βιογραφικό με συνεργασίες με σπουδαίους θεατράνθρωπους όπως με τον Μίνωα Βολανάκη, τον Κοραή Δαμάτη, τον Μήτσο Λυγίζο… Υπήρξαν φορές που βρέθηκα για καιρό εκτός θεατρικού σανιδιού, αλλά ήμουν αποφασισμένος να κάνω οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσω.
Ποιες δουλειές κάνατε εκτός θεάτρου;
Μετά την τριετή συνεργασία μου με την Έλλη Λαμπέτη υπήρχε ένα κενό. Τότε μαζί με την οικογένειά μου αποφασίσαμε να μετατρέψουμε ένα παλιό σπίτι στο Παγκράτι σε κουτούκι με αιγυπτιακό φαγητό. Έτσι δημιουργήσαμε τη «Μυρτώ». Δεν ήταν τυχαία η επιλογή, καθώς γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στο Κάιρο της Αιγύπτου, ενώ οικογενειακώς μας άρεσε πολύ το φαγητό και η ζωή εκεί.
Έχετε μνήμες από το Κάιρο;
Φυσικά, η βάση της ζωής μας είναι τα παιδικά μας χρόνια. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι όταν ο πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ έκαψε την πόλη και μπήκαμε άρον άρον σε ένα καράβι για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Όλη η οικογένεια αναγκάστηκε να βγει στη «γύρα» για να ανταπεξέλθει στις τεράστιες δυσκολίες. Ακόμα και εγώ που ήμουν μόλις 10 χρονών δούλευα σε ένα μαγαζί και παράλληλα πήγαινα σχολείο.
Μένετε στα Μελίσσια. Τι σας αρέσει πιο πολύ στη γειτονιά σας;
Επέλεξα αυτήν την περιοχή πριν από 14 χρόνια τελείως συμπωματικά. Μου αρέσει που η γειτονιά είναι μέσα στα δέντρα, μου αρέσει η ησυχία της, ο πολιτισμός της… Το κακό είναι τα προβλήματα που δημιουργούνται κάθε φορά που χιονίζει. Στην πρόσφατη κακοκαιρία αποκλείστηκα και δεν είχα την δυνατότητα να μετακινηθώ για ημέρες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν κάνω κανένα σχέδιο, αφήνω τα πράγματα να «τρέξουν» από μόνα τους. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ειδικά σήμερα με τον COVID. Άλλωστε, σας είπα ότι το σκεπτικό μου είναι «πρώτα η ζωή και μετά το θέατρο».
ΙNFO
«Ο φονιάς»
του Μήτσου Ευθυμιάδη
ΘΕΑΤΡΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑ
Μαγνησίας 5 και Αριστοτέλους 132,
Πληροφορίες – κρατήσεις θέσεων: 210 8820008 & 6988 441991
Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος
Σκηνικά – Κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Μουσική Σύνθεση: Διονύσης Τσακνής
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σπύρος Κάρδαρης
Copyright Φωτογραφιών: Τζωρτζίνα Πιτιανούδη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ουρανία Μαργαρώνη
Παίζουν με σειρά εμφάνισης: Τζώνη Θεοδωρίδης, Γιώργος Χριστοδούλου, Αντώνης Αλεξίου, Λουκία Παπαδάκη.
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 & κάθε Κυριακή στις 20:00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 14 ευρώ
Φοιτητές – Σπουδαστές – Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων – ΑΜΕΑ – Κάτοχοι κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) : 12 ευρώ
Προπώληση: Ticketplus 10 ευρώ (τηλ. 210 2203000)
e-mail: theatro.earvictoria@gmail.com
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΜΑΡΥΣΙΑ
