Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη – ∆ελιβάνη
Πρ. Πρύτανης του Πανεπιστηµίου Μακεδονίας
Παρότι έσβησαν τα φώτα της επετείου των 200 ετών, µε όλη την πικρή γεύση που άφησε πίσω της ο επίσηµος εορτασµός της, επανέρχοµαι σήµερα στο κρίσιµο αυτό θέµα, του οποίου οι απόηχοι θα στοιχειώνουν τα επόµενα χρόνια την πατρίδα µας.
Πριν εκθέσω τα γεγονότα και τους λόγους, που µε έπεισαν να ασχοληθώ για ακόµη µια φορά µε το θέµα του εθνοµηδενισµού και της υποτέλειας (παρότι η ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 τού αφιέρωσε ήδη πολλές και ποικίλες από τις δραστηριότητές της), είναι απαραίτητο να υπενθυµίσω και να υπογραµµίσω το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, πρόθεσή µου δεν είναι να εµφανιστώ εδώ ως ιστορικός, που δεν είµαι, αλλά απλώς να επισηµάνω κάποιες εύλογες ανησυχίες, που θέλω να πιστεύω ότι απηχούν και αυτές του µέσου Έλληνα. ∆ηλαδή, να αναφερθώ στην ιστορία της πατρίδας µας, όπως την διδαχθήκαµε στα σχολεία, στα πανεπιστήµια ή και µέσα από αγαπηµένα βιβλία (ανάµεσα και σε άλλα, της Πηνελόπης ∆έλτα), όπως τη ζήσαµε µε τη συµµετοχή µας στις εθνικές εορτές, στις παρελάσεις των µαθητικών και φοιτητικών µας χρόνων, µέσα από τραγούδια και απαγγελίες µε εθνικό περιεχόµενο, ή ακόµη και µέσα από θεατρικές παραστάσεις που µας πήγαιναν στην αρχαία Ελλάδα, στις ρίζες µας όπως πιστεύαµε, και εµφανιζόµασταν µε στολές της εποχής.
Υπήρχαν, βέβαια, από παλιά, και ιδιαίτερα αφότου εντάθηκαν οι κίβδηλες διεκδικήσεις των Σκοπίων, ολιγάριθµα άτοµα επί ελληνικού εδάφους, που αναµασούσαν ανυπόστατες απόψεις, περί δήθεν συγγένειάς τους µε τον Μ. Αλέξανδρο και άλλες ανάλογες φαντασιώσεις. Αυτοί, ωστόσο, εθεωρούντο γενικώς από το λαό, αλλά και από τις τότε κυβερνήσεις µας, ως κατάσκοποι εχθρικών δυνάµεων, και ως τέτοιοι αντιµετωπίζονταν. Η δραµατική αλλαγή άρχισε, δυστυχώς, µε τη συµφωνία των Πρεσπών και, όπως όλα δείχνουν, συνεχίστηκε και εµπεδώθηκε µε τις επιλογές του τρόπου εορτασµού της επίσηµης Επιτροπής Ελλάδα 21.
Αναφέροµαι στις σχετικές διαπιστώσεις, τις κριτικές και τις πολυάριθµες και πολυποίκιλες δραστηριότητες της ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 (https://timisto1821.gr/oi-drastiriotites-tis-timisto-21/), που αρχικά βασίστηκαν στην υπόθεση ότι από «λάθος» µετείχαν στην Επιτροπή Ελλάδα 21 ιστορικοί µε απόψεις που µέχρι πριν από λίγο, εθεωρούντο αυτόχρηµα ανθελληνικές.
Γρήγορα, ωστόσο, µας έγινε ξεκάθαρο, στην ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21, ότι δεν επρόκειτο περί «λάθους» από την Επιτροπή Ελλάδα 21, αλλά αντιθέτως, περί απολύτως ενσυνείδητων επιλογών. Και αν, πράγµατι, είναι έτσι, τότε και η καθοµολογούµενη αποτυχία του επίσηµου εορτασµού της Παλιγγενεσίας, ήταν και αυτή τµήµα του προγράµµατος. Υπόθεση, άλλωστε, λογική διότι, τι να εορτάσει κανείς για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, όταν διατυµπανίζεται από επίσηµα µέλη της Επιτροπής Ελλάδα 21 ότι «δεν υπήρξε σκλαβιά», ότι «δεν χρειαζόταν η Επανάσταση», αλλά και όταν διατυπώνεται η προτροπή να «αποκοπούν οι Έλληνες από ανάλογα εθνικά αφηγήµατα»; (βλ. 1 ).
Μερικές από τις παραπάνω αυτές απόψεις αναφέρονται, και στην τρισέλιδη συνέντευξη του κ. Ρόντερικ Μπίτον προς τον δηµοσιογράφο κ. Βασίλη Τσακίρογλου (2), µε την ευκαιρία του νέου του βιβλίου «Ελλάδα, Βιογραφία ενός σύγχρονου Έθνους», που φιλοξενείται στο Κυριακάτικο «Πρώτο Θέµα» της 30.01. 2022 (3). Είναι, ακόµη, σηµαντική η προσθήκη, ότι σε προηγούµενο χρόνο της συνέντευξης, οι απόψεις αυτές επιβραβεύτηκαν και επισηµοποιήθηκαν από την ελληνική Πολιτεία, αφού ο τ. Πτ∆ παρασηµοφόρησε τον γνωστό ιστορικό (1).
Συνεπώς, φαίνεται να είναι ξεκάθαρο, ότι είναι ήδη σε εφαρµογή σιωπηρή απόφαση για την ανάγκη «να ξαναγραφεί η ιστορία µας». Η νέα µας αυτή ιστορία, θα στερείται προφανώς της όποιας συνέχειας, µέσα στους αιώνες, ανάµεσα στην αρχαία και τη νεότερη Ελλάδα. Θα πρόκειται για την ιστορία ενός έθνους, που ταυτίζεται µε το κράτος των 200 µόνον ετών.
Η ιστορία αυτή, εξάλλου, θα έχει απαλλαγεί, αφήνοντας πίσω της τα «αφηγήµατα» ηρώων του 1821, από τα κρυφά σχολειά, από τις κακουχίες τουρκικής σκλαβιάς κλπ., κλπ., εφόσον οι Έλληνες δεν ήταν «σκλάβοι» των Οθωµανών, εφόσον δεν υπήρξε «σκλαβιά 400 ετών», και εφόσον όλα αυτά αποτελούν εισαγόµενα ιδεολογικά αποκυήµατα της ∆ύσης. Άρα, περιττή ήταν και η Επανάσταση, άρα και για τον Καιάδα είναι οι ιστορικές στολές, άρα… εµείς οι Έλληνες πρέπει «να σοβαρευτούµε», εκλαµβάνοντας και τα Μνηµόνια ως ευκαιρία, που θα µας «ανοίξει τα µάτια» (βλ.1).
Η βαράθρωση της ιστορίας ενός Έθνους, που µάλιστα υπερηφανευόταν µέχρι σήµερα ότι µετρούσε χιλιετίες, αλλά που όµως τώρα οφείλει να πειστεί ότι υπήρξε «φαντασιόπληκτο», και γι’ αυτό πρέπει να σπεύσει να πετάξει στο πυρ το εξώτερο όλα τα προηγούµενα σχολικά βιβλία που περιέχουν εθνικά «αφηγήµατα», και βέβαια να επιφυλάξει στους Τούρκους µια γλυκιά µατιά, καθώς φρόντισαν τόσο καλά τους προγόνους, είναι όντως, εξαιρετικά σοβαρό θέµα.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα αγκάθι σε αυτή την εκστρατεία αποδόµησης του ελληνικού παρελθόντος. Και αυτό είναι η βαθιά ριζωµένη παράδοση, στις ψυχές του ελληνικού λαού, που δεν είναι εύκολο να ξεριζωθεί, όπως φάνηκε περίτρανα στην τραγωδία του Σκοπιανού. Συνεπώς, η επιτυχής συνέχιση αυτής της επιχείρησης, πρέπει να καταφέρει να πείσει τον ελληνικό λαό, ότι δεν πρόκειται για «παραχάραξη της ιστορίας του», αλλά για «αποκατάσταση των πραγµατικών γεγονότων». Όπως, λ.χ. ότι στη Σµύρνη υπήρξε απλώς «συνωστισµός» και όχι σφαγή των Ελλήνων. Όπως, λ.χ. ότι στη Χίο οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να αντιδράσουν εναντίον των Ελλήνων, επειδή προηγουµένως δέχθηκαν επίθεση από αυτούς. Όπως λ.χ. ότι δεν υπήρξε σκλαβιά 400 ετών, αλλά ζωή χαρισάµενη µε τους Τούρκους, κ.ο.κ.
Αν, όµως, έτσι έχουν τα πράγµατα, και όσοι ηγούνται αυτής της ανατροπής της ιστορίας µας, έχουν καλές προθέσεις και πασκίζουν να βγάλουν το λαό από τις πολύχρονες αφηγηµατικές του φαντασιώσεις, ερωτάται, γιατί αποφεύγουν τις ηλιόλουστες οδούς, και προτιµούν τα σκοτεινά υπόγεια. Γιατί όλοι αυτοί οι «γραφείς της νέας ελληνικής ιστορίας» δεν εµφανίζονται ευθαρσώς στα ΜΜΕ, για να εξηγήσουν στους συµπατριώτες τους, πού βρίσκεται το ψέµα και πού η ιστορική αλήθεια. Γιατί, οι «αναθεωρητές» της ιστορίας µάς δίνουν την εντύπωση ότι προσπαθούν να µεταβάλουν την υπάρχουσα/παραδοσιακή µας ιστορία, αναζητώντας κρυφές διαδροµές ή ακόµη και µεθόδους µε παραπειστική χροιά.
Μια πικρή εντύπωση προσπάθειας αποσύνθεσης της ιστορίας µας, αλλά και συνάµα απόκρυψής της, έδωσε ο επίσηµος εορτασµός των 200 ετών, για τους λόγους που εκτίθενται παραπάνω και πιο αναλυτικά στο βιβλιαράκι µου (4). Παρόµοια εντύπωση δόθηκε, επίσης, µε την παρασηµοφόρηση επιστηµόνων που υποστηρίζουν χωρίς περιστροφές την ανάγκη να «ξαναγραφεί η ιστορία µας» (1). Η ίδια εντύπωση δόθηκε µε τη διαχρονική, αλλά ουδέποτε ανακοινώσιµη απάλειψη σηµαντικών ιστορικών συµβάντων της ιστορίας µας, από τα σχολικά βιβλία.
Ο ελληνικός λαός, όχι µόνο δεν ερωτήθηκε, αν ήταν σύµφωνος να εκχωρήσει την «ψυχή του» στους Σκοπιανούς, αλλά επιπλέον εξοβελίστηκε, καθώς οι απεγνωσµένες του αντιδράσεις χαρακτηρίστηκαν ναζιστικές, ακροδεξιές ή και ανεγκέφαλες. Και αναφορικά µε το δηµοψήφισµα του 2015, του οποίου το αποτέλεσµα δεν ήταν αρεστό στους εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας, υπέστη απλώς, κατά 100%, παραχάραξη του περιεχοµένου του.
Όπως όλα δείχνουν, οι εκ βάθρων ανασκευές της εκάστοτε βούλησης του ελληνικού λαού, µε µεθοδεύσεις που επιλέγονται κατά περίπτωση, υπήρξαν σχετικά εύκολα αποδεκτές από αυτόν µέχρι σήµερα. Ωστόσο, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η καθοδόν βαράθρωση της ελληνικής ταυτότητας, στο σύνολο των εκφάνσεών της, θα προσκρούσει σε λυσσαλέα αντίδραση και ανυπέρβλητα εµπόδια. ∆ιότι, θα πρόκειται περί της «τελικής λύσης» (όπως η έκφραση χρησιµοποιείται για το ολοκαύτωµα).
Όµως, η σωτηρία του ελληνικού λαού προϋποθέτει τη δυνατότητά του να συνειδητοποιήσει ότι το Έθνος του, µε τη βαρύτερη κληρονοµιά όλων των αιώνων, αποκαθηλώνεται σταδιακά για να µετατραπεί σε νεογνό Έθνους και κράτους µε ιστορία και πολιτισµό 200 µόνον ετών.
Και, ακριβώς, το αγωνιώδες ερώτηµα τίθεται ως εξής: «Θα υπάρξουν, άραγε, αυτές οι δυνατότητες συνειδητοποίησης των Ελλήνων»;
Παραπομπές
- https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia/ o-rontrik-mpiton-eyelpistei-oti-oi-eortasmoi-toy-2021-tha-dialysoyn-toys
Μαθήματα από την ουκρανική κρίση για την Ελλάδα και την Κύπρο και η real politik (ανοίγει σε μια νέα καρτέλα)
- «Πρώτο Θέμα» της Κυριακής της 30.01.2022, σ. 40-43
- Roderick Beaton, Ελλάδα – Βιογραφία ενός σύγχρονου Έθνους, Εκδόσεις Πατάκη
- Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη, ΤΙΜΗ ΣΤΟ 21 (για παραγγελία τηλ. 6992187051)
