Το «ιερό τέρας» του Γαλλικού θεάτρου και εξίσου αξέχαστος στον κινηματογράφο Μισέλ Μπουκέ (Michel Bouquet) πέθανε σε ηλικία 96 ετών, στις 13 Απριλίου σε νοσοκομείο του Παρισιού, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Είχε γεννηθεί στις 6 Νοεμβρίου 1925 στο Παρίσι. Ήταν γιος αξιωματικού, τον οποίο γνώρισε ελάχιστα επειδή ο πατέρας του υπήρξε αιχμάλωτος πολέμου. Όφειλε δε, την προτίμησή του για το θέατρο στη μητέρα του, που τον πήγαινε τακτικά στην Opéra-Comique.
Από το 1947 που ξεκίνησε την καριέρα του έχει παίξει σε πάρα πολλές κινηματογραφικές ταινίες συνεργαζόμενος κυρίως με τον Σαμπρόλ και τον Τρυφό, ενώ υπήρξε μνημειώδης η συμμετοχή του στο γαλλικό θέατρο, στο οποίο έπαιξε πάνω από 800 φορές στο «Ο βασιλιάς πεθαίνει» του Ιονέσκο, που λίγα χρόνια πριν ήλπιζε «να μην σταματήσει ποτέ να παίζει», όπως είχε εκμυστηρευτεί στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2019.
Άφησε το στίγμα του στο Γαλλικό μεταπολεμικό θέατρο, κάνοντας γνωστό το έργο του Χάρολντ Πίντερ στη Γαλλία και υποδυόμενος ρόλους σε κλασικά έργα (Μολιέρο, Ντιντερό ή Στρίντμπεργκ), αλλά και σύγχρονα (Μπέκετ, Ιονέσκο, Καμύ και Μπέρνχαρτ) και κέρδισε δύο φορές το «Βραβείο Μολιέρου» Καλύτερου Ηθοποιού, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του στο «Ο βασιλιάς πεθαίνει» (2005), έργο στο οποίο έπαιζε με τη (δεύτερη) σύζυγό του Ζυλιέτ Καρέ, που υποδυόταν την βασίλισσα Μαργκερίτ.
Υπήρξε όμως διάσημος και στον κινηματογράφο, όπου μπορούσε να υποδύεται μια μεγάλη γκάμα ρόλων λόγω της ουδέτερης φυσιογνωμίας του σε συνδυασμό με το γεμάτο ζωντάνια βλέμμα του. Κέρδισε δε, το βραβείο Σεζάρ δύο φορές, για ρόλους του στη μεγάλη οθόνη. Το 2002 για την ταινία «Comment j’ ai tué mon père» (Πώς σκότωσα τον πατέρα μου) της Αν Φοντέν και για το φιλμ «Le Promeneur du Champ-de-Mars» (Ο τελευταίος Μιτεράν) του Ρομπέρ Γκετιγκιάν (2004), ενοχλώντας με την τέλεια μίμησή του, τους στενούς φίλους και συνεργάτες του πρώην προέδρου.
Επίσης, υπήρξε αξέχαστος και ως Ιαβέρης στο φιλμ «Οι άθλιοι» του Ρομπέρ Οσέν (1982), ενώ στη χώρα μας αναδείχθηκε κυρίως με τα φιλμ: «Η νύφη φορούσε μαύρα» (1967) του Φρανσουά Τρυφό, στο οποίο υποδυόταν ένα από τα θύματα της Ζαν Μορό – «Η σειρήνα του Μισισσιπή» (1968) του Τρυφό πάλι, στο οποίο δολοφονείται από τον Ζαν Πολ Μπελμοντό – «Μπορσαλίνο» (1970) του Ζακ Ντερέ όπου υποδύεται τον Μετρ Ρινάλντι – «Δύο ξένοι στην ίδια πόλη» (1973) του Ζοζέ Ζιοβανί στο ρόλο του επιθεωρητή Κουαντρό – «Τοτό ο ήρωας» (1991) του Ζακό Βαν Ντορμέλ, που υποδύεται τον Τομάς σε μεγάλη ηλικία.
Ίσως είναι ο μοναδικός ηθοποιός που συνέχιζε να παίζει στο θέατρο συνεχώς από το 1944 με μικρά διαλλείματα μέχρι το 2014 και γι’ αυτή την προσφορά του στο χώρο των τεχνών τιμήθηκε το 2018 με τον Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής (13 Ιουλίου 2018).
