Γράφει ο Eυάγγελος Βογιατζης.
Όσοι έχουμε καβατζάρει ηλικιακά τα δεύτερα «άντα» διανύοντας πια την πέμπτη δεκαετία της ζωής μας θυμόμαστε οι περισσότεροι το αξέχαστο εκείνο παιχνίδι «Ονόματα, ζώα, φυτά, πράγματα, χώρες κλπ» που παίζαμε με τις ώρες ως παιδιά. Το απλούστατο κι ωστόσο άκρως ενδιαφέρον και διασκεδαστικό αυτό παιχνίδι ήταν η μόνιμη καταφυγή μας όταν είχαμε βαρεθεί όλα τα υπόλοιπα.
Κάθε παιδί έπαιρνε από μια κόλλα χαρτί και ένα στυλό, γυρνούσε συνήθως οριζόντια τη λευκή σελίδα για να χωρέσουν όλες οι κατηγορίες που συμφωνούσε η παρέα να συμπεριληφθούν (ονόματα, ζώα, χώρες, πόλεις, φαγητά κλπ) και τις χώριζε μεταξύ τους με κάθετες γραμμές. Στη συνέχεια κάποιος φώναζε «άλφα» συνεχίζοντας να λέει από μέσα του την υπόλοιπη αλφαβήτα και ένας άλλος απ’ τη συντροφιά του έλεγε μετά από λίγο «στοπ» οπότε ο πρώτος ανακοίνωνε το γράμμα στο οποίο τον διέκοψε ο δεύτερος και όλοι ξεκινούσαν να συμπληρώνουν στα χαρτιά τους τις κατηγορίες με τα ουσιαστικά που ξεκινούσαν από το συγκεκριμένο γράμμα. Όποιος κάλυπτε πρώτος όλα τα πεδία έλεγε «κάτω τα στυλό» και ανάλογα με το πόσα είχε βρει ο καθένας συγκέντρωνε και τους αντίστοιχους βαθμούς, και η ίδια διαδικασία επαναλαμβάνονταν μέχρι να τελειώσουν τα γράμματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αν και κάπως μεγαλύτερος από την γενιά που προαναφέρθηκε φαίνεται πως είναι τόσο βαθιά επηρεασμένος από αυτό το παιδικό παιχνίδι ώστε προ ημερών στην ομιλία του στο Αμερικανικό Κογκρέσο να βάλει δίπλα στη Μαριούπολη το Μεσολόγγι, με αποκλειστικό κριτήριο το αρχικό τους γράμμα καθώς φαίνεται, συγκρίνοντας την παράδοση στους ρώσους εισβολείς των νεοναζιστών υπερασπιστών την πρώτης με την ηρωική Έξοδο των λαμπρών αγωνιστών του δεύτερου το 1826.
Είναι προφανές και στον πλέον αδαή και ακατατόπιστο περί των ιστορικών θεμάτων ότι το μόνο που συνδέει τις δύο πόλεις είναι το πρώτο τους γράμμα που είναι ίδιο και τίποτα άλλο. Όταν ένας πολιτικός ηγέτης αναμιγνύει στο «μπλέντερ» τις σπάνιες κι ακτινοβόλες ποιότητες του απελευθερωτικού αγώνα της χώρας του με φασιστικές συμμορίες μιας άλλης δείχνει ότι δεν έχει καμία συναίσθηση αξιών, μεγεθών αλλά και του ρόλου του εν γένει κάτι που είναι πραγματικά τραγικό.
Καμία δήλωση, προερχόμενη ακόμη κι από χείλη κορυφαίου θεσμικού παράγοντα, όσο κραυγαλέα ανιστόρητη, ανίερη ή ασεβής κι αν είναι, δεν μπορεί να θαμπώσει την αίγλη ενός αιώνιου συμβόλου ελευθερίας και αυτοθυσίας όπως είναι το Μεσολόγγι. Αυτό που τρομάζει περισσότερο είναι η πλειοδοσία σε δουλικότητα ενός πρωθυπουργού και η προθυμία του να μαγαρίσει μια χρυσή σελίδα της ιστορίας του τόπου του προκειμένου να γίνει αρεστός στους αιμοσταγείς ισχυρούς συμμάχους του με την μεγαλύτερη παράδοση στρατιωτικών παρεμβάσεων ανά την υφήλιο. Πρόκειται για ιταμό ξεπούλημα της συλλογικής μνήμης ενός λαού που εύλογα προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις τόσο των πολιτών όσο και μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας.
