Γράφει ο Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος και πρώην εκπρόσωπος Tύπου της ΔΗΜΑΡ.
Στο ποδόσφαιρο, ο προπονητής όταν θέλει να κάνει καψώνι στους παίχτες του, τους βάζει να κάνουν πολλή ώρα ζέσταμα και στο τέλος δεν τους ρίχνει καν στον αγώνα. Είναι το λεγόμενο «κάψιμο στο ζέσταμα». Κάτι αντίστοιχο σκέφτηκα πως συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό. Σχεδόν το σύνολο του στελεχικού δυναμικού όλων των κομμάτων κινείται εδώ και κάμποσους μήνες σε αμιγώς προεκλογικούς ρυθμούς, με συγκεντρώσεις, περιοδείες, ομιλίες κ.λπ.
Με όποιο κυβερνητικό στέλεχος μίλαγε κανείς, θα του έδινε μια πιθανή -έως και βέβαιη- ημερομηνία εκλογών, που εκτεινόταν από την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου έως την Κυριακή 9 Οκτωβρίου. Τι και αν ο κ. Μητσοτάκης επαναλάμβανε σε όλους τους τόνους πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, ουδείς τον πίστευε. Και όχι μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που ήταν έτοιμα να ανακοινώσουν μέσα στον Ιούλιο ψηφοδέλτια, αλλά πρωτίστως οι υπουργοί και οι βουλευτές της συμπολίτευσης.
Όλα αυτά έως την ομιλία Μητσοτάκη την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή και πολύ περισσότερο μετά τη συνέντευξη που έδωσε στο ραδιόφωνο του Σκάι την Πέμπτη το πρωί. Η κατηγορηματική δέσμευση ότι οι εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους σε συνδυασμό με την επισήμανση πως δεν είναι εθνικά ανεύθυνος να κάνει άμεσα εκλογές, φαίνεται πως έπεισαν ακόμα και τους πιο δύσπιστους Νεοδημοκράτες πως εννοεί αυτό που λέει. Μένει φυσικά να φανεί στην πράξη…
Κατά συνέπεια και εκτός απροόπτου, θα έχουμε μια μακρά προεκλογική περίοδο, στην οποία θα είναι στο επίκεντρο της σύγκρουσης ο πόλεμος και οι πολλαπλές παρενέργειές του, η πανδημία, η μεγάλη ακρίβεια, η έκρηξη των τιμών στα καύσιμα, τα ελληνοτουρκικά κ.λπ. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό πολιτικό μείγμα, το οποίο θα φορτιστεί ακόμα περισσότερο το Φθινόπωρο, καθώς θα είναι σε σχεδόν παράλληλη εξέλιξη τα δυο ειδικά δικαστήρια για τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, Παππά και Παπαγγελόπουλο.
Μέσα σε αυτή την καταιγίδα, αναδεικνύεται μια χρυσή ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του αποδεδειγμένα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύεται ακόμα και τώρα ως ένα κόμμα διαμαρτυρίας και λειτουργεί αποτελεσματικά, όπως ομολόγησε η Έφη Αχτσιόγλου, μόνο σε ακραίες συνθήκες.
Κατά συνέπεια, υπάρχει γήπεδο και χώρος για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ήδη έχει ανασυγκροτήσει και ανανεώσει πλήρως το κόμμα του. Τώρα έχει μπροστά του περίπου ένα χρόνο για να οπλίσει με προγραμματικές επεξεργασίες το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, να χτίσει το αφήγημά του και να διαμορφώσει τις αναγκαίες συνθήκες για να ανατραπούν οι συσχετισμοί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός, άλλωστε, πρέπει να είναι και ο μεγάλος στόχος για τις εθνικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Η χώρα έχει ανάγκη από μια σοβαρή κεντροαριστερή, σοσιαλδημοκρατική παράταξη. Και σε αυτή την αναγκαία δημοκρατική επιταγή μόνο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μπορεί να ανταποκριθεί.
