Πολλά μπορεί να έχουν ειπωθεί η γραφτεί σχετικά με την κωμωδία και την έννοια του αστείου, ένα όμως προσεγγίζει όσο τίποτα την αλήθεια. Η περίφημη ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ «Ένα αστείο είναι κάτι πολύ σοβαρό». Με αυτό τον τρόπο ένας φύσει αλλά και θέσει κωμικός ηθοποιός, όπως ο σημερινός μας καλεσμένος, αντιμετωπίζει την Τέχνη του αλλά και το είδος της κωμωδίας.
Ο Σπύρος Πούλης μιλάει για την κωμωδία «Οι Συννυφάδες» που έγραψε ο Στέλιος Παπαδόπουλος και σκηνοθέτησε ο Γιάννης Μποστατζόγλου και στην οποία πρωταγωνιστεί αυτό το καλοκαίρι· θυμάται τις καλύτερες συνεργασίες της πολυετούς καριέρας του και ξεκαθαρίζει ότι εάν ήταν αυτόπτης μάρτυρας κακοποιητικής συμπεριφοράς στον χώρο του θεάτρου, θα προχωρούσε άμεσα σε καταγγελία.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Ποια είναι η υπόθεση της παράστασης και ποιος ο ρόλος σας;
Σύμφωνα με το σενάριο, δυο συννυφάδες, παντρεμένες με δυο όχι και πολύ καλά «παιδιά» που είναι μπλεγμένα σε ότι παρανομία υπάρχει, μπλέκουν άθελά τους σε μια συνομωσία με κλοπιμαία. Κάπου εκεί μπαίνουν στην ιστορία ένας παπάς, ένας γκάνγκστερ και ένας διεφθαρμένος αστυνομικός. Προσωπικά, υποδύομαι τον έναν εκ των δυο συζύγων, έναν απατεώνα που δεν λογαριάζει τίποτα και κανέναν.
Πρόκειται για μια καλογραμμένη κωμωδία που έγραψε ο Στέλιος Παπαδόπουλος. Μόλις διαβάσαμε το έργο μαζί με τον Γιάννη Μποστατζόγλου, ο οποίος το σκηνοθέτησε, μας έκανε αμέσως «κλικ». Το έργο περιγράφει σύγχρονες καταστάσεις, αν και οι συνθήκες δολοπλοκίας, κλεψιάς και απατεωνιάς είναι διαχρονικές και νομίζω ότι θα συνεχιστούν για χρόνια.
Τελικά, η διαφθορά είναι στο DNA του Έλληνα;
Δεν είναι στο DNA μόνο του Έλληνα, αλλά του ανθρώπου γενικότερα. Είναι κάτι που υπάρχει από τα παλιά χρόνια και δεν νομίζω ότι θα εξαλειφθεί ποτέ.
Σας έχουμε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους. Για ποιο λόγο; Πρόκειται για επιλογή των σκηνοθετών με τους οποίους συνεργάζεστε ή δική σας;
Πιο πολύ είναι δική μου επιλογή. Βέβαια, μετά από τόσα χρόνια και οι σκηνοθέτες με προτιμούν σε κωμικούς ρόλους και με επιλέγουν για το είδος της κωμωδίας.
Θα θέλατε να δοκιμαστείτε σε κάτι διαφορετικό; Σε έναν δραματικό ρόλο;
Δεν τρελαίνομαι κιόλας! Πιο πολύ θα ήθελα να συνεργαστώ με κάποιους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το έργο ή τον ρόλο. Νομίζω ότι οι καλές συνεργασίες είναι αυτές που φτιάχνουν τα ωραία αποτελέσματα και γι’ αυτό είναι το πρώτο κριτήριο που βάζω για να πω το «ναι» σε μια δουλειά. Όταν έχεις καλούς συμπαίκτες, όλα γίνονται καλύτερα. Ανθρώπους να σε «τραβήξουν», να σε πάνε παραπάνω.
Ποια ήταν η καλύτερη συνεργασία που είχατε ποτέ;
Έχουν περάσει πολλά χρόνια αλλά ακόμα θυμάμαι τον «Βίο ανθόσπαρτο». Μια υπέροχη συνεργασία με ένα φοβερό team, ένα δυνατό σενάριο και μια φοβερή σκηνοθέτη (Ρέινα Εσκενάζυ). Αργότερα ήρθε το «Περί ανέμων και υδάτων», το «Κάτι χωρισμένα παλληκάρια» με τον Βασίλη Θωμόπουλο και οι «Συμμαθητές». Όσον αφορά το θέατρο, είχα άψογη συνεργασία με την Άννα Παναγιωτοπούλου, τον Δάνη Κατρανίδη αλλά και το υπέροχο δίδυμο Μιχάλη Ρέππα – Θανάση Παπαθανασίου, με τους οποίους συνεργάζομαι ξανά στην τηλεοπτική σειρά «Μαίρη-Μαίρη-Μαίρη» που θα δείτε του χρόνου στο Mega. Όλοι αυτοί είναι σπουδαίοι άνθρωποι, με τους οποίους χαίρεσαι να συνεργάζεσαι!
Τι είναι αυτό που καθιστά την κωμωδία το πιο δύσκολο θεατρικό είδος, όπως και ο ίδιος έχετε πει;
Ίσως επειδή εισπράττουμε άμεσα το αποτέλεσμα της δουλειάς μας – και εννοώ το γέλιο του κοινού σε μια θεατρική παράσταση. Θεωρώ την κωμωδία δύσκολο είδος, γιατί αν δεν πετύχει μπορεί εύκολα να βγει κάτι σαχλό, μια «μπαλαφάρα» με την οποία δεν θα γελάσει κανείς.
Από πότε ξεκίνησε η αγάπη σας για το θέατρο;
Από πολύ μικρός. Δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου να κάνει οτιδήποτε άλλο. Είναι μυστήριο πράγμα αυτό με το θέατρο. Ο τρόπος που κάποιος «κολλάει» μαζί του παραμένει ένα μυστήριο ακόμα και σήμερα.
Το να φεύγεις κάθε βράδυ από τον εαυτό σου και απ’ αυτό που είσαι, για να βάλεις άλλα ρούχα και να υποδυθείς κάποιον άλλον, είναι μια περίεργη ανάγκη την οποία τη νιώθουν όσοι θέλουν πραγματικά να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Η πανδημία τα τελευταία χρόνια έχει πλήξει τον χώρο του θεάτρου. Ανησυχείτε για τον προσεχή χειμώνα;
Δόξα τω Θεώ, η δική μας παράσταση έχει ξεκινήσει καλά από πλευράς προσέλευσης. Νομίζω ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει. Αλλά κι εμείς οι ηθοποιοί έχουμε ανάγκη να κάνουμε θέατρο, γιατί η δουλειά μας ακυρώθηκε εντελώς τα χρόνια της πανδημίας. Χωρίς θεατές δεν υπάρχει θέατρο.
Για τον επόμενο χειμώνα, δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις. Στην αρχή της πανδημίας ήμουν αισιόδοξος ότι θα βρισκόταν το εμβόλιο και όλη αυτή η κατάσταση θα τελείωνε σε 3-4 μήνες. Έχουν περάσει 2,5 χαμένα χρόνια από τη ζωή μας, έχουμε εμβολιαστεί κιόλας και ακόμα γι’ αυτό μιλάμε!
Πού θα σας βρούμε θεατρικά την επόμενη σεζόν;
Με τον Κώστα Αποστολάκη θα ανεβάσουμε το «Τι είδε ο υπηρέτης» του Τζο Όρτον στο θέατρο «Άλμα» σε σκηνοθεσία του Αντώνη Λουδάρου.
Έχετε δυο κόρες. Αν σας πουν ότι θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο, θα τις αποτρέψετε ή θα χαρείτε;
Ούτε θα χαρώ αλλά ούτε και θα τις αποτρέψω. Θα τις εξηγήσω- αν και το ξέρουν ήδη- ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα στο θέατρο. Αν θέλουν να το δοκιμάσουν, ας το κάνουν. Αρκεί να έχουν πάρει και άλλα εφόδια, γιατί αυτή η δουλειά είναι δύσκολη. Αν δεν κάνεις, μετά τι κάνεις;
Με αφορμή τις κακοποιητικές συμπεριφορές συναδέλφων σας που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν σας έχει τύχει να υπάρξετε μάρτυρας σε κάτι παρόμοιο.
Όχι, βέβαια. Εάν ήμουν μάρτυρας τέτοιων συμπεριφορών δεν θα καθόμουν με σταυρωμένα τα χέρια. Θα προχωρούσα αμέσως σε καταγγελία. Θα καθόμουν να βλέπω τον συνάδελφό μου να τρώει χαστούκια; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
INFO
«Οι συννυφάδες»
Τετάρτη 20 Ιουλίου στο Κηποθέατρο Παπάγου
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21.00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική είσοδος: 17 ευρώ , παιδικό – φοιτητικό – ανεργίας: 12 ευρώ, προπώληση: 14 ευρώ
Κάρτα Νέων Φεστιβάλ: δωρεάν
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΠΑΙΖΟΥΝ: Σπύρος Πούλης, Γιάνννης Μποσταντζόγλου, Μαρία Φιλίππου, Εύη Κολιούλη, Γιώργος Παράσχος, Αντώνης Καλομοιράκης
ΚΕΙΜΕΝΟ: Στέλιος Παπαδόπουλος
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάνννης Μποσταντζόγλου
ΣΚΗΝΙΚΑ: Λία Ασβεστά
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Κατερίνα Ανδρικοπούλου
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Βλάσης Θεοδωρίδης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Γιώργος Καλφαμανώλης.
Χορηγός επικοινωνίας: Αμαρυσία
