Παρασκευή, 19 Απριλίου, 2024

Μάριος Αθανασίου: «Ποτέ δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως ιδιώτη, αλλά ως πολίτη»

Ο δημοφιλής ηθοποιός και περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό της Ρένας Δούρου ΔΥΝΑΜΗ ΖΩΗΣ σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, αναφέρεται στην «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι στην οποία πρωταγωνιστεί, στο Κίνημα του «Me too», στη μέχρι τώρα εμπειρία του στην Αυτοδιοίκηση καθώς και στην «καλλιτεχνική» γειτονιά του, το Χαλάνδρι

Η «Ποντικοπαγίδα» είναι το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου, καθώς παίζεται συνεχώς στο West End από τo 1952 έως σήμερα. Στην Ελλάδα, το θεατρόφιλο κοινό έχει την τύχη να απολαμβάνει το αριστούργημα της Αγκάθα Κρίστι στο θέατρο «ΝΕΟΣ Ακάδημος» για 3η συνεχή χρονιά, ουσιαστικά στην πρώτη «μετά- covid» θεατρική σεζόν που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες εβδομάδες.

Στο έργο που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή, η δράση μεταφέρεται στην ελληνική επαρχία της εποχής των ‘90s. Μέσα σε ένα δίωρο, οκτώ καθημερινοί χαρακτήρες βρίσκονται αποκλεισμένοι από το χιόνι σε ένα πανδοχείο στον Κιθαιρώνα. Ένα έγκλημα έρχεται να επισκιάσει τη διαμονή τους. Ο καθένας τους κρύβει μυστικά και προσπαθεί να αποφύγει τις παγίδες, ενώ όλοι μοιάζουν φαινομενικά αθώοι…

Κάπου εκεί εμπλέκεται στην υπόθεση ο σημερινός μας καλεσμένος. Ο Μάριος Αθανασίου -σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους της καριέρας του- υποδύεται τον αστυνομικό που καλείται να εξιχνιάσει το έγκλημα. «Ο ήρωάς μου έχει τον δύσκολο ρόλο να προσπαθεί να μπει στην ψυχοσύνθεση οκτώ διαφορετικών ανθρώπων, ώστε να καταλάβει ποιος απ’ όλους είναι ο ένοχος» μας λέει ο ίδιος, βάζοντάς μας στο κλίμα της παράστασης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Τάσος Μεργιάννης – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πάτροκλος Σκαφίδας

Το έργο που παρουσιάζετε είναι μια προσαρμογή της κλασικής «Ποντικοπαγίδας»; Ποια είναι τα κοινά στοιχεία και ποιες οι διαφορές σε σχέση με το αριστούργημα της Αγκάθα Κρίστι;

Δεν είναι τόσο «πειραγμένη» η δική μας εκδοχή σε σχέση με το πρωτότυπο. Η διαφορά έχει να κάνει με τη μεταφορά του έργου σε άλλο τόπο και χρόνο και συγκεκριμένα στην Ελλάδα της δεκαετίας του ‘90.

Όταν η Αγκάθα Κρίστι έγραψε την «Ποντικοπαγίδα» δεν πίστευε ότι το έργο θα μπορούσε να αντέξει στη σκηνή για πάνω από 8 εβδομάδες. Τι ήταν αυτό που το κατέστησε διαχρονικό;

Είναι ένα έργο αστυνομικού μυστηρίου αριστοτεχνικά γραμμένο το οποίο κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει σε κανένα σημείο του έργου ποιος είναι ο ύποπτος. Επίσης, έχει φοβερές ανατροπές – κάτι που γίνεται σε όλα τα έργα της Αγκάθα Κρίστι, απλώς το συγκεκριμένο είναι πιο πυκνά δομημένο.

Τι σας λέει ο κόσμος; Τι αντιδράσεις λαμβάνετε;

Κατά τη διάρκεια του έργου όλοι προσπαθούν να μαντέψουν τον δολοφόνο και οι περισσότεροι πέφτουν έξω. Το έργο έτσι γίνεται με έναν τρόπο διαδραστικό.

Τηλεοπτικά, πρωταγωνιστείτε στη «δική μας οικογένεια» μια από τις περίπου 40 τηλεοπτικές σειρές που πρόκειται να προβληθούν φέτος. Πού οφείλεται αυτός ο υπερβολικός αριθμός;

Ο αριθμός μπορεί να ακούγεται μεγάλος, όμως το παρήγορο είναι ότι μιλάμε για σίριαλ πολύ καλής ποιότητας. Ως θεατές απολαμβάνουμε ωραίες και καλοδουλεμένες δουλειές με εξαιρετικές σκηνοθεσίες και ερμηνείες.

Το ελληνικό κοινό μπορεί να καταναλώσει τόση μυθοπλασία;

Μπορεί και να έχουμε αγγίξει τα όριά του. Προσωπικά, όμως, προτιμώ να βλέπω πολλά σίριαλ από το να βλέπω πολλά ριάλιτι.

Τα τελευταία δυο χρόνια με την κορύφωσης του πανδημικού κύματος, ο χώρος του θεάτρου πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Πώς είναι τα πράγματα σήμερα;

Η φετινή σεζόν μέχρι στιγμής κυλάει πολύ καλά για τα περισσότερα θέατρα. Ο κόσμος έχει επιστρέψει στις αίθουσες και παρακολουθεί με ενδιαφέρον πολλές παραστάσεις.

Σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, πώς ήταν τα τελευταία δυο χρόνια για εσάς;

Ήταν αρκετά δύσκολα σε πολλά επίπεδα. Στο θέατρο ουσιαστικά δεν μπορούσαν να γίνουν παραστάσεις. Υπήρξαν έργα που ανέβαιναν για λίγο και μετά σταματούσαν, γίνονταν πρόβες χωρίς οι συνάδελφοι να γνωρίζουν πότε και εάν θα κάνουν πρεμιέρα… Ευτυχώς στην τηλεόραση τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα, καθώς εκεί έγιναν κάποιες παραγωγές.

Η περίοδος για την οποία μιλάμε συνέπεσε και με την άνοδο του κινήματος «Me too» και στο ελληνικό θέατρο υπό τη μορφή καταγγελιών για σεξουαλική αλλά και επαγγελματική κακοποίηση. Πώς το βιώσατε όλο αυτό;

Είναι μια λογική εξέλιξη που δυστυχώς άργησε να πραγματοποιηθεί. Όλο αυτό ξεκίνησε από τον χώρο του αθλητισμού μέσω των καταγγελιών της Σοφίας Μπεκατώρου και συνέχισε με το ελληνικό θέατρο. Αυτό, όμως, δεν αρκεί. Το κίνημα αυτό πρέπει να εξαπλωθεί σε όλους τους χώρους, σε όλη την ελληνική κοινωνία και σε όλα τα σπίτια. Δυστυχώς, βλέπουμε ποια είδηση μονοπωλεί το ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες .

Αναφέρεστε στην είδηση της σεξουαλικής κακοποίησης του 12χρονου κοριτσιού. Τι είναι αυτό που σας σοκάρει περισσότερο στην ήδη σοκαριστική αυτή υπόθεση;

Το γεγονός ότι ως πολίτες δεν έχουμε τα μάτια μας ανοικτά να παρακολουθούμε τι συμβαίνει γύρω μας. Ή δεν μιλάμε όταν πρέπει ή δεν υπάρχουν οι άνθρωποι να ακούσουν αυτούς που μιλάνε. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα «πέφταμε από τα σύννεφα» σήμερα.

Έχετε τρία παιδιά, τα δυο μικρότερης ηλικίας. Φοβάστε για το μέλλον τους;

Φοβάμαι όπως φοβόμουν πάντα. Γνωρίζω ότι δεν ζω σε μια κοινωνία αγγελικά πλασμένη. Ο αριθμός των υποθέσεων εκμετάλλευσης, κακοποίησης και βιασμών ανηλίκων ήταν πάντα μεγάλος. Υπάρχουν όμως περιστατικά που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, γιατί καλύπτονται και αποσιωπούνται.

Ήρθε η ώρα για να σπάσει και αυτό το απόστημα;

Δεν είναι απλά τα πράγματα. Για να συμβεί αυτό απαιτείται η έρευνα να φτάσει μέχρι βάθους. Δεν νομίζω ότι έχει κανείς διάθεση να το κάνει αυτό. Πριν από λίγους μήνες με αφορμή την δολοφονία ενός νέου παιδιού όλοι μιλούσαν για «εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου». Είδατε να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Πώς εξηγείτε την έξαρση της βίας στην εποχή μας;

Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή. Προφανώς και η φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας ευθύνεται γι’ αυτό. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι διοχετεύουν την πίεσή τους με διαφορετικούς τρόπους. Ο κόσμος πιέστηκε πολύ τα τελευταία δυο χρόνια και τα περιστατικά βίας αυξήθηκαν. Υπάρχει μια μεγαλύτερη εξοικείωση με τη βία που μπορεί να προέρχεται από την παγκοσμιοποίηση του διαδικτύου. Πέρα από τις αιτίες, το σίγουρο είναι ότι η Πολιτεία δεν ήταν προετοιμασμένη ούτε για την πρόληψη αλλά πολύ περισσότερο ούτε για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Είναι γνωστό ότι ανήκετε στον ευρύτερο αριστερό χώρο, ενώ διατηρείτε τη θέση του περιφερειακού συμβούλου με την παράταξη της Ρένας Δούρου ΔΥΝΑΜΗ ΖΩΗΣ. Τι ήταν αυτό που σας κινητοποίησε ώστε να ασχοληθείτε με τα κοινά;

Η ενασχόλησή μου με τα κοινά υπήρχε από πάντα, καθώς προσπαθούσα να μετέχω με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσα. Ποτέ δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως ιδιώτη, αλλά ως πολίτη. Προφανώς την τελευταία 30ετία, δηλαδή και την περίοδο της ευημερίας αλλά και αυτήν της κρίσης, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ σε κοινωνικό επίπεδο. Ήταν πιο εύκολο να αναδειχθούν δυσκολίες, αδικίες και ανισότητες. Τα ελλείμματα που υπάρχουν στην κοινωνία με «ανάγκασαν» να κάνω το επόμενο βήμα και να δω πώς θα μπορούσα -εάν μπορούσα- να γίνω μέρος της λύσης με έναν πιο θεσμικό ρόλο.

Πώς είναι η αυτοδιοικητική εμπειρία μέχρι σήμερα;

Δυστυχώς, λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης, δεν έχω καταφέρει να βρω τον χρόνο και να ασχοληθώ όσο θα ήθελα. Η ενασχόληση με τα κοινά απαιτεί αφοσίωση. Είναι ήρωες για μένα όσοι το καταφέρνουν και αφιερώνουν χρόνο από την προσωπική τους ζωή, για να ασχοληθούν με την Αυτοδιοίκηση α’ ή β’ βαθμού.

Η πολιτική διχάζει, η τέχνη ενώνει. Υπ’ αυτή τη σκέψη, όταν αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά δεν φοβηθήκατε ότι θα χάνατε ένα μέρος του κοινού που σας ακολουθεί;

Όχι, γιατί το όραμά μου είναι ότι και η πολιτική πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει. Δεν με ενδιαφέρει ο διχασμός, γιατί δεν έχω καμία αντιπαλότητα με κανέναν. Δεν εννοώ ότι είμαι… ο Γκάντι! Θέλω, όμως, να πιστεύω ότι όλοι έχουμε ένα κοινό σκοπό. Να κάνουμε τον δήμο μας, την περιφέρειά μας, τη χώρα μας καλύτερη. Εάν κάποιος άλλος έχει διαφορετική άποψη για το πώς θα επιτευχθεί αυτό και ο κόσμος πιστέψει στο όραμά του, δεν θα έχω πρόβλημα. Θα το αποδεχτώ και θα συνεχίσω να προτείνω τις δικές μου λύσεις, να καταθέτω τις δικές μου προτάσεις.

Μπορούν υπό προϋποθέσεις να συνυπάρξουν η αριστερή και η δεξιά ιδεολογία;

Προφανώς και υπάρχουν μεγάλες ιδεολογικές διαφορές, μιλάμε για δυο διαφορετικούς κόσμους. Μπορεί να μη βρούμε μια κοινή συνισταμένη με άλλες ιδεολογικές παρατάξεις, όμως γνωρίζω ότι και οι δυο πλευρές θέλουμε το ίδιο πράγμα. Τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε έναν καλύτερο κόσμο, να λάβουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, οι ηλικιωμένοι μας να έχουν τις παροχές που δικαιούνται, να ζούμε σε δήμους και κοινότητες που μας αξίζουν…. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεξιοί και αριστεροί μπορούν να κάτσουν κάτω και να ενώσουν τις ιδεολογικές τους αντιλήψεις… Και μόνο, όμως, το γεγονός ότι θέλουμε τα ίδια πράγματα, με κάνει να ελπίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια συνεννόηση. Δεν ισχύει το ίδιο, φυσικά, με κόμματα που βρίσκονται εκτός του δημοκρατικού τόξου. Δεν θα μπορούσα για παράδειγμα με τίποτα να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι με κάποιον ακροδεξιό.

 Έχουν βάση τα δημοσιεύματα που σας θέλουν να κατεβαίνετε υποψήφιος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές;

Είναι μια συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μόνο αυτό μπορώ να πω προς το παρόν. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε σε λίγο καιρό…

Ο ρόλος του γονιού είναι ο σημαντικότερος της ζωή σας;

Δεν ξέρω εάν η λέξη «ρόλος» καλύπτει αυτή τη συνθήκη. Δεν είναι «ρόλος», είναι η ζωή μου όλη. Είναι μια αλλαγή στη ζωή σου που δεν μπορείς καν να διανοηθείς πριν τη βιώσεις. Το πόσο θα σε αλλάξει σαν άνθρωπο και το που θα σε οδηγήσει. Είναι ένα άλλο «στάδιο» εντελώς διαφορετικό.

Το οποίο επιθυμούσατε από πάντα;

Ναι, το αγαπούσα. Ήθελα να κάνω οικογένεια, δεν ήμουν αυτό που λένε «ορκισμένος εργένης».

Ζείτε στο Χαλάνδρι, μια αρκετά καλλιτεχνική «γειτονιά». Τι σας αρέσει περισσότερο στην πόλη σας;

Είναι μια πολυσύχναστη αλλά ταυτόχρονα και ήσυχη πόλη, με έντονο το στοιχείο της αποδοχής. Μου αρέσει που είναι όλα κοντά, που υπάρχει ένα όμορφο ρέμα, που η πόλη είναι γεμάτη με καλλιτεχνικές δραστηριότητες, που υπάρχει η περίφημη «κατάληψη του κτήματος Πραπόπουλου» απέναντι από το θέατρο Ρεματιάς…

Πώς κρίνετε τη δημοτική Αρχή του Σίμου Ρούσσου;

Όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον δήμαρχο Σίμο Ρούσσο. Ως περιφερειακός σύμβουλος μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλοι τον αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό, καθώς έχει παράξει πολύ μεγάλο έργο στο Χαλάνδρι. Αλλά και ως πολίτης μπορώ να σας πω ότι όλοι οι δημότες Χαλανδρίου γνωρίζουν ότι θα είναι πάντα δίπλα τους.

Όταν ένας καλλιτέχνης ανακοινώνει ότι θα ασχοληθεί με τα τα κοινά, το κοινό τον αποδέχεται εύκολα λόγω αναγνωρισιμότητας ή τον αντιμετωπίζει με καχυποψία;

Φυσικά και τίθεται θέμα δυσπιστίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτό που διευκολύνει τους υποψήφιους είναι το ίδιο με αυτό που τους δυσκολεύει, δηλαδή η αναγνωρισιμότητα. Για να είμαι ειλικρινής, ως ψηφοφόρος θα ήμουν δύσπιστος ακόμα και με τη δική μου υποψηφιότητα.

Είναι ένας πήχης που μπαίνει πολύ ψηλά για εμάς και καλούμαστε να τον ξεπεράσουμε. Αυτό είναι και το δικό μου άγχος. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να εκλεγώ λόγω αναγνωρισιμότητας και να «καθίσω» σ’ αυτό. Εάν δεν μπορώ να κάνω κάτι, καλύτερα να φύγω. Δεν έχω καμιά ανάγκη να προσθέσω στο παλμαρέ μου τη συμμετοχή μου στη Βουλή ή το Περιφερειακό Συμβούλιο εάν δεν μπορώ να προσφέρω στους συνανθρώπους μου.

Info

«Η ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι

Παραγωγή: Happy Productions

ΝΕΟΣ Ακάδημος: Ακαδημίας & Ιπποκράτους 17

Τηλέφωνα Επικοινωνίας: 210 3625119 & 2100080900

Παραστάσεις: Τετάρτη 20:00, Πέμπτη 20:00, Παρασκευή 19:00, Σάββατο 18:00, Κυριακή 20:30

Ταυτότητα Παράστασης
• Συγγραφέας: Αγκάθα Κρίστι
• Σκηνοθεσία – Δραματουργική Επεξεργασία: Κίρκη Καραλή
• Θεατρική Απόδοση: Αντώνης Γαλέος
• Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
• Σκηνικά/Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
• Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
• Φωτογραφία/ Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
• Γραφιστική Επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης (Μαύρα Γίδια)
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Λητώ Τριανταφυλλίδου
• Διεύθυνση Παραγωγής: Ιωάννης Παντελίδης
Διανομή (με αλφαβητική σειρά)
• Μάριος Αθανασίου
• Πηνελόπη Αναστασοπούλου
• Ράνια Οικονομίδου
• Δημήτρης Πετρόπουλος
• Νίκος Πολυδερόπουλος
• Βαγγέλης Σαλευρής
• Χάρης Τζωρτζάκης
• Σάννυ Χατζηαργύρη

Τιμές Εισιτηρίων
• Τετάρτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή:
Ζώνη Α: 22 ευρώ, Ζώνη Β: 18 ευρώ, Ζώνη Γ: 16 ευρώ
• Πέμπτη: Γενική είσοδος 15 ευρώ

Άνεργοι – Πολύτεκνοι – Νέοι έως 25 χρονών:
16 ευρώ

Ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις άνω των 15 ατόμων (στο τηλέφωνο 210 0080900).

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολουθήστε μας στο Twitter

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

spot_img
spot_img
spot_img

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ