Γράφει ο Eυάγγελος Βογιατζής
Kάθε φορά που ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης βαφτίζει «επίθεση» – εμφανίζοντάς την ούτε λίγο ούτε πολύ ως τρομοκρατική – μια συμβολική κίνηση η οποία έχει περίπου την επικινδυνότητα σχολικής φάρσας μαθητών γυμνασίου, σίγουρα κάποιο αντίτυπο του περίφημου Αριστοτελικού Οργάνου σε κάποιο ράφι των εκδόσεών του θα αυταναφλέγεται. Και τούτο γιατί τέτοιες εκ του πονηρού νοηματικές αλλοιώσεις των πραγματικών δεδομένων δεν διαθέτουν βέβαια κανένα έρεισμα λογικής και γίνονται, όπως είναι εύκολα αντιληπτό από τον καθένα, για επικοινωνιακούς λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης.
Αυτό ακριβώς συνέβη και προ ημερών όταν μέλη της αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας Ρουβίκωνας πέταξαν στον περιβάλλοντα χώρο της οικίας του υπουργού στο Μαρούσι συσκευασίες ζυμαρικών και τρικάκια με συνθήματα όπως «η φτώχεια δεν σταματά με επικοινωνιακά κόλπα», σε μια παρέμβαση για την ανάδειξη του εμπαιγμού των πολιτών εκ μέρους της κυβέρνησης με το περιβόητο «καλάθι του νοικοκυριού» που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ανασχέσει τη σαρωτική πλημμυρίδα των ανατιμήσεων.
Αμέσως μετά ο Άδωνις Γεωργιάδης, λειτουργώντας με συνέπεια ως μια πολιτική περσόνα «drama queen» και διεκτραγωδώντας το περιστατικό, από τον προσωπικό του λογαριασμό στο τουίτερ κατήγγειλε την «επίθεση» του Ρουβίκωνα στο σπίτι του σημειώνοντας ότι αυτή έγινε την ώρα που τα παιδιά του ήταν μέσα. Αν ο υπουργός διέθετε ένα περισσότερο εκλεπτυσμένο κοινωνικό αισθητήριο και καλύτερη γνώση του τι συμβαίνει στην μεγάλη πλειονότητα των ελληνικών νοικοκυριών φυσικά και δεν θα έγραφε τέτοιες υπερβολές, εκ του ασφαλούς και από τη ζεστασιά του σπιτιού του, παριστάνοντας τον σοβαρά απειλούμενο από χαρτάκια και μακαρόνια πεταμένα στην αυλή του.
Ο τρόμος, για παράδειγμα, με τον οποίο οι περισσότεροι συμπατριώτες του ανοίγουν τους λογαριασμούς του ρεύματος – τα «τρικάκια» των παρόχων της ενέργειας – που ανέρχονται συχνότατα σε πολλές εκατοντάδες ευρώ και πετιούνται στις πόρτες τους δεν συγκρίνεται με την όποια αναστάτωση προκάλεσε ενδεχομένως στον ίδιο και στην οικογένειά του η συγκεκριμένη δράση. Σε όλα τα σπίτια – παγωμένα πάρα πολλά από αυτά, χωρίς θέρμανση – υπάρχουν παιδιά, άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι ασθενείς ηλικιωμένοι που δεν βγάζουν το μήνα με τα λεφτά που παίρνουν, αλλά ο λαλίστατος υπουργός και η κυβέρνησή του δεν φαίνεται να νοιάζονται ιδιαίτερα γι’ αυτούς νομίζοντας ότι θα ξεγελάσουν τον κόσμο με επικοινωνιακούς τακτικισμούς, χάντρες και καθρεφτάκια.
Βία, βαρβαρότητα και τρομοκρατία δεν είναι ο χαρτοπόλεμος, τα συνθήματα και τα ριγμένα μακαρόνια στο σπίτι ενός υπουργού αλλά η ραγδαία φτωχοποίηση των ανθρώπων, η τοποθέτηση αντικλεπτικών συστημάτων σε βρεφικές τροφές που είδαμε πρόσφατα σε κάποια σούπερ μάρκετ όπως και η διαλυμένη πόρτα της κατοικίας της κυρίας Ιωάννας Κολοβού στου Ζωγράφου από τον δικαστικό επιμελητή και τους αστυνομικούς που εισέβαλαν στο σπίτι της ξημερώματα για να την πετάξουν στο δρόμο. Λίγη τσίπα από τους κρατούντες δεν θα έβλαπτε, εάν υπήρχε.
