Οι ξεχωριστές ιστορίες τεσσάρων γυναικών, η πορεία και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν μέχρι να φθάσουν στον στόχο τους, παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας.
«Από τον πρώτο σύζυγό μου ζητούσα ό,τι δεν είχα ποτέ από τους γονείς μου: προστασία και ασφάλεια. Δυστυχώς, όμως κι αυτός με χτυπούσε, με εκμεταλλευόταν. Όταν είδα να χτυπάει τα παιδιά μας αποφάσισα να τον χωρίσω. “Η ελευθερία είναι πουλί και σε κλουβί δεν μπαίνει”, του είπα και έφυγα. Αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω στις γυναίκες: να μη φοβούνται κανέναν και τίποτα».
Τα λόγια αυτά ανήκουν σε μια γυναίκα η οποία με το σθένος και την τόλμη της κατάφερε να αλλάξει τον ρου της ζωής της. Αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς προχώρησε. Το μυστικό της; Δεν συμβιβάστηκε. Η 84χρονη Αναστασία Γερολυμάτου Κιούνε (Kuehne) απέδειξε και συνεχίζει να αποδεικνύει καθημερινά, ότι αγαπά τη ζωή και ότι αξίζει τον σεβασμό. Τι κι αν γεννήθηκε κορίτσι σε ένα χωριό της Κεφαλονιάς; Βρήκε τη δύναμη να εγκαταλείψει τους γονείς της που την κακομεταχειρίζονταν, στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών. Έφθασε μόνη της στην Αθήνα και από εκεί στην Ελβετία, όπου είχε ακούσει ότι υπάρχουν δουλειές. Παντρεύτηκε, έκανε δύο παιδιά, βρήκε το θάρρος να εγκαταλείψει δεύτερη φορά το σπίτι της, αυτό που είχε δημιουργήσει με τον πρώτο σύζυγό της, να πάρει τα παιδιά της και να ψαχτεί για κάτι καλύτερο. Και το βρήκε. Σήμερα, παντρεμένη πια με τον δεύτερο σύζυγό της, απολαμβάνει τη ζωή. Είναι σύντροφος, μάνα, γιαγιά και δεινή σέρφερ (!) η οποία από το 2019 κατέχει το ρεκόρ Guiness ως η γηραιότερη στον κόσμο αθλήτρια της ιστιοσανίδας (windsurfing). «Κατάφερα να κάνω πράγματα που δεν τα είχα φανταστεί ποτέ», λέει με χαμόγελο, ικανοποίηση και περηφάνια.
Ρεπορτάζ: Έλενα Φυντανίδου
Σερφάροντας στα κύματα της ισότητας
Η ενασχόλησή της με το wind-surfing ξεκίνησε όταν ήταν 40 ετών στην Ισπανία. «Κάναμε διακοπές με τον άντρα μου και τα παιδιά μου στο Las Palmas. Δύο μέρες πριν φύγουμε, δεν μπορούσα να “σκοτώσω” την ώρα
μου. Καθώς καθόμουν στην παραλία, πήρε το μάτι μου κάποιον που έκανε σερφ. Σκέφτηκα ότι θέλω να δοκιμάσω. Βρήκα έναν Γερμανό που νοίκιαζε εξοπλισμό, ο οποίος μου είπε τότε ότι χρειαζόμουν 10 μέρες για να εκπαιδευτώ. “Μεθαύριο φεύγουμε. Θέλω να δοκιμάσω”, του είπα. Μου έδωσε μια σανίδα. Ακόμη θυμάμαι την έκφρασή του όταν με είδε να ανεβαίνω. Έφυγα και μετά δεν ήξερα πώς να γυρίσω. Όταν με είδε να επιστρέφω, μου είπε: “Πήγες και γύρισες βρε Οδυσσέα”. Έκρυβα μεγάλη δύναμη μέσα μου, από μικρή. Το σίγουρο όμως, είναι ένα: οι γυναίκες όταν θέλουμε να επιτύχουμε κάτι, το καταφέρνουμε». Ο νέος της στόχος της είναι η θαλάσσια διαδρομή Κεφαλονιάς – Ζακύνθου το προσεχές καλοκαίρι. «Να δούμε πώς θα πάει και ο καιρός», λέει γελώντας.
Η διήγηση της Αναστασίας Γερολυμάτου Κιούνε ήταν μια από τις πολλές που πλαισίωσαν την εκδήλωση «ΕΙΜΑΙ ΕΣΥ, ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ», που διοργάνωσε η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του Δήμου Αγίου Δημητρίου, με αφορμή την 8η Μάρτη – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Αρχηγός της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής
Μεγάλο ενδιαφέρον είχε η ιστορία μιας άλλης γυναίκας η οποία εργάζεται σε έναν αυστηρά ανδροκρατούμενο χώρο, το Πολεμικό Ναυτικό, ως ιατρός. Πρόκειται για την μαιευτήρα – χειρουργό – γυναικολόγο, διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, αν. διευθύντρια της Γυναικολογικής Κλινικής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, πλοίαρχο Κατερίνα Παπακωνσταντίνου.
«Οι γονείς μου είναι και οι δύο αγρότες, απόφοιτοι Δημοτικού και Γυμνασίου. Οι επιλογές που είχαμε ήταν δύο: ή θα μέναμε στο χωριό ή θα έπρεπε κάτι να κάνουμε για να ξεχωρίσουμε και να ξεφύγουμε. Ο πατέρας μου μας έλεγε “δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω”. Αυτή τη φράση την έχω πάντα στο μυαλό μου. Διάβασα, αρίστευσα και πέρασα πρώτη στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης. Η μητέρα μου, πριν περάσω σε αυτή τη σχολή, με παρότρυνε να γίνω δασκάλα. Εγώ όμως είχα άλλες φιλοδοξίες και δυναμική. Γιατί διάλεξα τη Στρατιωτική Ιατρική; Οι γονείς μου μού είχαν πει ότι δεν θα μπορούσαν να με στηρίξουν οικονομικά. Ήξερα ότι τελειώνοντας θα είχα άμεσα μισθό και ότι θα τους επιβάρυνα λιγότερο. Και μέσα μου όμως το ήθελα, διότι απ’ την αρχή ήταν μια πρόκληση. Ήταν η πρώτη χρονιά που έπαιρναν γυναίκες στη Στρατιωτική Ιατρική».
Η Κ. Παπακωνσταντίνου -μια από τις 13 γυναίκες ανάμεσα σε 600 άνδρες- ήταν η αρχηγός της Σχολής, το οποίο σημαίνει ότι ήταν η καλύτερη φοιτήτρια σε όλους τους τομείς (συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών προσόντων). Παρ’ όλ’ αυτά, δεχόταν μπούλινγκ. «Το ίδιο και οι άντρες», λέει αφού οι ανώτεροι τούς έλεγαν: «Δεν ντρέπεστε να σας περνάει μια γυναίκα;».
Σώζοντας ζωές…
Δυσκολίες αντιμετώπισε στην έναρξη της εργασία της και η διασώστρια (σε πλήρωμα ασθενοφόρου) Δώρα Καραδήμα. «Όταν ξεκίνησα τη δουλειά, οι άντρες μάς αντιμετώπιζαν πολύ μειονεκτικά. Θεωρούσαν ότι εμείς δεν είμαστε ικανές, ως γυναίκες, να ανταπεξέλθουμε σε μια ανδροκρατούμενη υπηρεσία. Τώρα, πιστεύω ότι είμαστε πολύ καλύτερες. Όταν ξεκινήσαμε, το ποσοστό ανδρών – γυναικών ήταν 90 -10, τώρα είναι 50-50».
Η Δ. Καραδήμα μιλά με μεγάλη αγάπη για τη δουλειά της, για την ικανοποίηση που νιώθει όταν σώζει ζωές, αλλά και για τα συναισθήματά της όταν παραβρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις όπως με τη συντριβή του αεροσκάφους Helios το 2005 και τη φονική πυρκαγιά στην Ηλεία το 2007. «Είναι ένα βάρος που δεν μπορείς εύκολα να το πετάξεις από πάνω σου», λέει και θυμάται ότι μετά από εκείνα τα περιστατικά πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. «Πεταγόμουν στον ύπνο μου, δεν μπορούσα να φάω κρέας για μερικές μέρες. Άνθρωποι είμαστε, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε εύκολα κάθε κατάσταση».
«Μεγάλωσα με σύμβολο τη Μελίνα»
Στην εκδήλωση συμμετείχε η δήμαρχος Αγίου Δημητρίου Μαρία Ανδρούτσου, μια εκ των τριών γυναικών δημάρχων της Αττικής. Όπως είπε, «ζούμε σε ένα περιβάλλον που δεν επιτρέπει στις γυναίκες να διεκδικήσουν θέση στα κέντρα λήψης αποφάσεων και αυτό είναι έλλειμμα δημοκρατίας».
Αναφερόμενη στη δική της ζωή, πώς μεγάλωσε, τι ερεθίσματα πήρε, είπε: «Κάποιες γενιές είχαμε σύμβολα. Ένα σύμβολο για μένα ήταν η Μελίνα (σ.σ. η εκδήλωση έγινε στις 6 Μαρτίου, στην επέτειο των 29 χρόνων από τον θάνατό της). Το σύμβολο της γυναίκας που αγωνίστηκε για τη δημοκρατία, της γυναίκας πολιτικού, ένα σύμβολο που για μια νέα γυναίκα όπως ήμουν εγώ τότε, όταν έκανα τα βήματά μου στην πολιτική σκηνή, ήταν ένα ίνδαλμα. Είχα ένα δεύτερο σύμβολο σε τοπικό επίπεδο. Ο Δήμος μας αξιώθηκε να έχει γυναίκα δήμαρχο επίσης επί τρεις τετραετίες. Ήταν η αείμνηστη Βασιλική Βερυκάκη από το 1982, μια από τις 4 γυναίκες δημάρχους σε όλη τη χώρα. Ζούσαμε εδώ, την είχαμε γνωρίσει, δουλεύαμε δίπλα της, ο πατέρας μου ήταν αντιδήμαρχος και τη στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Και μας πέρασε, σε μια οικογένεια που είμαστε τρεις αδερφές, ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν όριο. Όπως και οι άντρες. Η διεκδίκηση πρέπει να είναι ίδια».
Τι συμβουλεύει η δήμαρχος Αγίου Δημητρίου τις νέες γυναίκες; «Να τολμήσουν πέρα και πάνω από τα στερεότυπα, να απελευθερωθούν, να μιλάνε και να οργανώνονται και φυσικά να μην ξεχνάνε πως το αίτημα για καθολική έμφυλη ισότητα θα πρέπει να έχει ως πυρήνα πάντοτε την ανισότητα και όχι τη διαφορά. Γιατί οι διαφορές μας από τους άνδρες είναι αυτές που μας κάνουν να ξεδιπλώσουμε την εμπειρία μας και να εισφέρουμε στην πολιτική ζωή. Και είναι αυτές οι διαφορές και οι εμπειρίες που μπορούν να κάνουν την πολιτική πιο ποιοτική, πιο πλούσια και πιο ολοκληρωμένη».
Διαβάστε επίσης: Η Μ. Ανδρούτσου στην “Α”: «Το αίτημα για καθολική έμφυλη ισότητα θα πρέπει να έχει ως πυρήνα την ανισότητα»
Ειδήσεις από τον Άγιο Δημήτριο στο amarysianotia.gr
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολουθήστε μας στο Twitter.
