Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος.
Eνίοτε η ψήφος σε εκλογές μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση για το μέλλον μιας χώρας. Σε αυτές τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις, οι ψηφοφόροι, που τα έχουν πάρει στο κρανίο, το πάνε γιόλο, και ως αποτέλεσμα η πολιτική διαδικασία μετατρέπεται σε μια σειρά φυσικών καταστροφών.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι εκλογές του Μαΐου δεν θα και είναι τόσο κατακλυσμικές. Οι εκλογές του Μαΐου είναι τυπικές. Είναι όπως οι εκλογές στη Σοβιετική Ένωση. Οι ψηφοφόροι προσποιούνται ότι η ψήφος τους έχει συνέπειες. Η πολιτική τάξη προσποιείται ότι στη «νέα» σύνθεση θα εκφράσει αυτές τις συνέπειες.
Η ουσία είναι ότι τουλάχιστον τα δύο μεγαλύτερα κόμματα συμφωνούν σχεδόν σε όλα. Συμφωνούν στο ότι η Ελλάδα πρέπει να κυβερνάται από μια κλίκα γραφειοκρατών στις Βρυξέλλες. Συμφωνούν στα ανοιχτά σύνορα και στην αναγκαιότητα η Ελλάδα να αλλάξει πληθυσμιακά. Συμφωνούν στην ατζέντα των «ακτιβιστών» ΛΟΑΤΚΙ.
Το 2023 ο μέσος Έλληνας δουλεύει από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 20 Ιουλίου για να πληρώνει τις δαπάνες και ελλείματα του Δημοσίου. Αλλά τα καθεστωτικά κόμματα δεν συμφωνούν μόνο στο ότι πρέπει να είσαι ο είλωτάς τους. Τώρα, το μεγάλο κράτος προχωρά ακόμα παραπέρα, κρατικοποιώντας όλα και μεγαλύτερα μέρη της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Όλο και περισσότερο θέλουν να ελέγχουν τι διαβάζεις, τι ακούς, τι βλέπεις, τι σκέφτεσαι. Και όπως είδαμε τελευταία, θέλουν να αποφασίζουν και τι ψηφίζεις. Και σε αυτό θέμα οι διαφωνίες είναι για τις τακτικές και όχι διαφωνίες επί της αρχής.
Θέλουν οι εκλογές να είναι μια τυπική διαδικασία, χωρίς να φαίνεται ότι όλες οι καθεστωτικές επιλογές τη μετατρέπουν σε μια τυπική διαδικασία. Έτσι, για να έχεις την ψευδαίσθηση ότι δήθεν επιλέγεις, κάνουν όλο και μεγαλύτερους καυγάδες για όλο και μικρότερες διαφορές. Τις προάλλες, τίτλος σε εφημερίδα ήταν: Η κατάρα του ’15 που στοιχειώνει τον ΣΥΡΙΖΑ. Λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβέρνησε για μια τετραετία εφαρμόζοντας τις εντολές των Βρυξελλών στο ακέραιο. Εξάλλου, η εναλλακτική του ΣΥΡΙΖΑ το ’15 ήταν μνημόνιο από… Ρωσία και Ιράν.
Η εφημερίδα το 2023 ανακαλεί τις κοκορομαχίες του ’15 προκειμένου να αναβιώσει στους αναγνώστες την αίσθηση ότι συμμετέχουν σε μια εκλογική διαδικασία με ξεκάθαρες επιλογές. Θεωρητικά, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το ’15 είχε μια ηγεσία ηλίθιων αντισυστημικών, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης αποδείχτηκαν απλά ηλίθιοι. Και το απλά ηλίθιοι δεν φοβίζει κανένα καθεστώς.
Το ίδιο ισχύει και για τους απλά ηλίθιους ψηφοφόρους.
