Για τη συμπλήρωση 49 χρόνων από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Σαρανταεννιά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού, την τουρκική εισβολή που οδήγησε σε χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και εκτοπισμένους και στη μέχρι σήμερα κατοχή του 37% της Κύπρου.
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο, το “άνοιγμα” του δρόμου από την επίσης ΝΑΤΟική ελληνική χούντα μαζί με την ΕΟΚΑ Β’ με το πραξικόπημα σε βάρος της κυβέρνησης Μακάριου και τελικά η εισβολή και κατοχή από τον επίσης ΝΑΤΟικό τουρκικό στρατό, αρκούν για να καταρρίψουν κάθε αφήγημα περί “ασφάλειας” και “εγγύησης” των κυριαρχικών δικαιωμάτων που – δήθεν – παρέχουν σε οποιονδήποτε λαό αυτές οι συμμαχίες.
Είναι οι ίδιοι που, μαζί με την ΕΕ, εμφανίζονται και σήμερα από τις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα ως εγγυητές μιας “δίκαιης λύσης” στο Κυπριακό. Η αλήθεια είναι ότι συστηματικά προσπαθούν να το μετατρέψουν από διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής ανεξάρτητου κράτους σε εργαλείο για την εδραίωση της κυριαρχίας τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το ΚΚΕ καλεί σε επαγρύπνηση, καθώς πληθαίνουν οι κινήσεις και οι παρεμβάσεις για “αξιοποίηση του παραθύρου ευκαιρίας” μετά τις πρόσφατες εκλογές σε Ελλάδα, Τουρκία και Κύπρο, προς την κατεύθυνση επικίνδυνων διευθετήσεων υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα, τόσο στα Ελληνοτουρκικά, μέσα από λύσεις “συνδιαχείρισης” και “συνεκμετάλλευσης” με “υποχωρήσεις” από κυριαρχικά δικαιώματα, όσο και στο Κυπριακό, με βάση τα διχοτομικά σχέδια των “δύο συνιστώντων κρατών”.
Είναι χαρακτηριστική η πρόταση της αμερικανικής αντιπροσωπείας στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ για απαλοιφή των βασικών ονομασιών στους χάρτες της συμμαχίας, προκειμένου να μην υπάρχει αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά αυτή να περιγράφεται με συντεταγμένες!
Το ΚΚΕ αντιτάσσεται σταθερά σε “λύσεις” – ανοιχτής ή συγκαλυμμένης – διχοτόμησης στην Κύπρο, που στο δημοψήφισμα του 2004 απέρριψε ο ίδιος ο κυπριακός λαός. Παραμένει σταθερά αλληλέγγυο στον αγώνα του κυπριακού λαού για τον τερματισμό της κατοχής και προβάλλει το δίκαιο αίτημα για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, ελεύθερη από ξένες βάσεις και στρατεύματα, κοινή πατρίδα των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με τον κυπριακό λαό πραγματικά κυρίαρχο στον τόπο του.
Αυτός είναι ο δρόμος που απαντά στα σημερινά επείγοντα προβλήματα και δίνει προοπτική στην πάλη του κυπριακού λαού. Ο αγώνας αυτός συμβαδίζει με την πάλη του ελληνικού και κυπριακού λαού για την απεμπλοκή των χωρών από όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για το ξήλωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες».
