Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Θα τρελαθούμε τελείως. Άκου Κομπότι, να τ’ ακούς και να μην το πιστεύεις. Μα είναι ντροπή, είναι όνειδος, είναι αρχαία τραγωδία, δεν βρέθηκε κάποιος να του δώσει ένα καλύτερο όνομα; Δεν μπορούμε τώρα να βγούμε στην κοινωνία. Ακούς Γλυφάδα, ακούς Κηφισιά και Γαλάτσι και χαίρεται η ψυχή σου. Άκου Κομπότι, τo ακούω και αισθάνομαι ντροπή, κάτι πρέπει να κάνουμε. Στo τέλος μπορεί να αναφέρουμε και το Καναλάκι Πρεβέζης, και αν είμαστε τελείως ξετσίπωτοι, θα μιλήσουμε και για το Μαυρίλο Καρπενησίου.
Η Κυβέρνηση πρέπει να πάρει τα μέτρα της και να απαγορεύσει την αναγόρευση τέτοιων περιοχών. Εκτιθέμεθα στην Ευρώπη. Από τους χάρτες πρέπει να αφαιρεθούν το Αμύνταιο και το Νυμφαίο, μπορεί να μας κάνουν καμμιά μήνυση. Όπως πάνε με το μυαλό που έχουν οι Αρτινοί μπορεί στο τέλος να ζητήσουν και τραίνο. Μου φαίνεται δεν είμαστε καθόλου καλά, παλαβώσαμε. Ας πούνε την πόλη πρώτα Χαλάνδρι και μετά θα εξετάσουμε το θέμα, αν βρούμε χρόνο!
Παρατηρώ αυτές τις μέρες τέλος του Αυγούστου στον Δρόμο Καρπενησίου – Λαμίας να κατευθύνονται προς νότον ορδές βαρβάρων, ευγενών, με στόχο να επανενταχθούν και πάλι στο κλεινόν άστυ των Αθηνών. Τα βλέπω και ανακουφίζομαι. Επιτέλους θα ερημώσουν τα χωριά και θα μείνουν με καναν γέρο τα Καμπιά και τα Πουγκάκια και θα σκεφθούμε εκ νέου τις νέες και τους νέους που θέλουν να γεράσουν κι αυτοί σε έναν τόπο γεμάτον ξενοδοχεία, νοσοκομεία και πτυελοδοχεία. Δεν μπορεί ο καθένας να φτύνει όπου θέλει, λίγος σεβασμός και πολύ στριμωξίδι στα λεωφορεία και τα ασθενοφόρα που στριγγλίζουν στις λεωφόρους Αμαλίας, Όθωνος και άλλων τινών εξόχων βασιλέων.
Η πρωτεύουσά μας πάλι ξανασφίγγει και γίνεται μια γροθιά, μια μπουνιά. Μου θυμίζει τον Cassius Clay. Τέτοια δύναμη δεν έχει ούτε το Βερολίνο ούτε το Λονδίνο. Εμείς θέλουμε να μοιάζουμε με την πόλη του Μεξικού και οσονούπω με τη Σαγκάη και το Sao Paolo. Να καταταγούμε από τους διεθνείς Οργανισμούς στις πιο προσιτές πόλεις του κόσμου σε αιθαλομίχλη και καρδιακά επεισόδια. Από καρδιολόγους, δόξα τω Θεώ έχουμε τους καλύτερους στην ευρύτερη περιοχή των Αράβων.
Πέραν τούτου, αυτό που επί χρόνια προσπαθούν οι Κυβερνήσεις μας είναι να αποθαρρύνουμε το γένος των Μαμελούκων – Σελτζούκων από τις ορέξεις τους περί γαλάζιας πατρίδας. Θα την κάνουμε τελικά κενή πατρίδα. Το χρώμα δεν μας απασχολεί. Ένα γκριζάκι δεν θα ήταν άσχημο. Το φρόνιμον είναι να μην μένουν στα χωριά γέροι κάτω των ογδόντα ετών, από εκεί κι απάνω δεν μας νοιάζει. Εμείς πρέπει να συνταχθούμε, ιδιαίτερα οι εικοσιπεντάρηδες, πέριξ της πλατείας Συντάγματος και να σχολιάζουμε τα νέα αποκτήματα του Ολυμπιακού Πειραιώς ή αλλέως πως Σενεγάλης, με στόχο να συντρίψουμε απολύτως και μέχρι εξαϋλώσεως τη Δόξα Δράμας και τον Πυρσό Γρεβενών. Σας το λέω, δεν πρόκειται να μας γλυτώσουν, είμαστε αποφασισμένοι!
Λυθέντων τούτων των προβλημάτων, θα απασχοληθούμε ευθύς αμέσως μετά με την Πολιτεία του Πλάτωνος, τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και εν κατακλείδι τα κράτη στα οποία θα πρέπει να καταφύγουμε προς άγραν εργασίας. Με τη γαλάζια πατρίδα, αφήστε τα, θα ασχοληθούν οι γείτονες Μαμελούκοι. Αυτοί, κάτι ξέρουν παρά πάνω. Εμείς πάλι κάτι ξέρουμε παρά κάτω!!!
