Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Δημοσιογράφος – δημοσιολόγος
Αφορμή για το πάρα κάτω άρθρο, μου έδωσε καθηγήτρια, που μιλάει σε τηλεοπτικό σταθμό και άλλοι των ιδίων με αυτήν απόψεων. Κατ’ αυτούς όλα της Ιστορίας μας ανάγονται στην οικονομία. Η επιβίωση των Ελλήνων υπό την οθωμανική αιχμαλωσία και ο αγώνας τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους συνέβησαν για οικονομικούς λόγους…
Είναι λυπηρό ότι υποστηρίζονται δημοσίως αυτές οι ανακρίβειες και επιχειρείται η απόρριψη του ανθρώπου ως πνευματικού όντος, με ιδανικά, με συναίσθημα, με πνεύμα θυσίας και ηρωισμού.
■ ■ ■
Νεομαρξιστές και νεοφιλελεύθεροι εξουσιαστές συμπίπτουν στην προώθηση μιας παρακμιακής ηθικής. Για να επιτύχουν αυτή να επικρατήσει στη Δύση χρησιμοποιούν ισχυρότατα μέσα. Μεταξύ αυτών επιβάλλουν την ιδεολογία τους σε δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις, και επιτυγχάνουν να περάσουν κυβερνητικές αποφάσεις που οδηγούν σε μία νέα μορφή ολοκληρωτισμού, εν ονόματι δήθεν της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης με τα άφθονα οικονομικά μέσα που διαθέτουν ασκούν έντεχνη μαζική προπαγάνδα δια των ελεγχομένων από αυτούς Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ), και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ) και επιχειρούν να πετύχουν την άμβλυνση αρχών και αξιών, χωρίς τις οποίες ο δυτικός πολιτισμός θα σβήσει.
Στην προπαγάνδα που ασκούν για να προωθηθεί ο παρακμιακός τρόπος ζωής χρησιμοποιείται και η νέα μορφή της Ιστορίας. Όσοι την διδάσκουν έχουν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα πρόσβαση στα ΜΜΕ, με τον «τίτλο τιμής» ότι είναι «προοδευτικοί» στη σκέψη…. Ο τρόπος διδασκαλίας τους δεν είναι πλέον κραυγαλέα και άγαρμπα προπαγανδιστικός, όπως ήταν παλαιότερα. Η προπαγάνδα γίνεται με διακριτικό τρόπο για να περνά ως «διαφωτιστική» στους απονήρευτούς και στους ολίγα γνωρίζοντας. Σε αυτήν αποσιωπώνται σοβαρότατα καίρια ιστορικά στοιχεία και διαστρέφονται άλλα, ώστε « η ευχάριστη και ενδιαφέρουσα περιγραφή» να απέχει πολύ από μιαν αντικειμενική και χωρίς ιδεολογική φόρτιση αφήγηση.
Το καίριο σε αυτή τη νέα Ιστορία είναι πως ο άνθρωπος εκλαμβάνεται ως το εξελιγμένο ζώο, για το οποίο ισχύουν οι κανόνες της ζούγκλας, όπως είναι αυτοί της επιβίωσης και της κυριαρχίας, της αγέλης. Ανεξάρτητα της λύσης που έδωσε για μια ευνομούμενη κοινωνία ο Τόμας Χομπς (1588-1679) στα έργα του «De Cive» (1642) και «Λεβιάθαν» (1651) έγραψε ως διαπίστωση ότι «ο άνθρωπος για τον άλλο άνθρωπο είναι λύκος» και πως «η κοινωνία είναι ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων». Ο άθεος Φρόϊντ, στον 20ό αιώνα, αποδέχεται ότι για την ανθρώπινη κοινωνία ισχύουν οι κανόνες της ζούγκλας.
Οι διδάσκοντες και οι οπαδοί της νέας Ιστορίας θεωρούν ότι η εξέλιξη του homo sapiens είναι ο homo economicus, ο άνθρωπος δηλαδή που ενεργεί με βάση το χρήμα και το συμφέρον του, με σκοπό την επιβίωση και την κυριαρχία του.
Η εκ μέρους τους αφαίρεση από τον άνθρωπο κάθε ανώτερου στοιχείου που μπορεί να εξουδετερώσει το υλικό συμφέρον και να τον απαλλάξει της εξάρτησης από τα ζωικά ένστικτα και τα παρά τη φύση πάθη είναι παραλογισμός, είναι διαστροφή της ανθρώπινης φύσης. Αν ίσχυαν μόνο ο οικονομικός παράγοντας, τα ανθρώπινα πάθη και το συμφέρον, δεν θα είχε επιζήσει ούτε ένας Έλληνας κατά την τουρκοκρατία, δεν θα υπήρχαν οι νεομάρτυρες, οι ήρωες της Επανάστασης του 1821, δεν θα υπήρχε ο Λεωνίδας, ούτε ο Σαμουήλ. Δεν θα υπήρχε το Μεσολόγγι και το Αρκάδι. Δεν θα υπήρχε το Έπος του 1940. Δεν θα υπήρχε ο Κύπριος που έγραψε στον τοίχο, πως εγώ είμαι Έλληνας και ας τρώω πέτρες για φαγητό. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα εξελιγμένο ζώο. Είναι ον σπουδαίο, μοναδικό, ένας θησαυρός, που είναι κρίμα να πεταχτεί από τον ίδιο στα σκουπίδια.
