Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ
Η απόκτηση ενός παιδιού αποτελεί όνειρο και συνάμα σταθμό στη ζωή του ζευγαριού – του πατέρα και της μητέρας – που το γέννησε. Έχει σημαντικότατη επίδραση στην προσωπική τους εξέλιξη και επιφέρει τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητά τους. Η μητρότητα ΚΑΙ η πατρότητα ενέχουν απίστευτη ευτυχία στην προσωπική τους εξέλιξη. Γονέας, βέβαια, δεν γίνεσαι μόνο γεννώντας ένα παιδί. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να γίνουν γονείς ένα ζευγάρι, όπως η υιοθεσία και η χρήση παρένθετης μητέρας. Αυτή, λοιπόν, η παρένθετη μητρότητα θα μας απασχολήσει στη συνέχεια.
Παρένθετη μητέρα είναι η γυναίκα, η οποία κυοφορεί το έμβρυο που προορίζεται για ένα ζεύγος, στο οποίο η σύντροφος δεν έχει τη βιολογική ικανότητα να το κυοφορήσει. Η παρένθετη, λοιπόν, κυοφορεί έμβρυο που είναι αποτέλεσμα εξωσωματικής γονιμοποίησης με τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια άλλου ζευγαριού ή τρίτου, άγνωστου δότη. Ο ρόλος τής παρένθετης μητέρας είναι πολύ σημαντικός, αλλά καθαρά διαδικαστικός, δηλαδή να κυοφορήσει το έμβρυο χωρίς να σχετίζεται βιολογικά με αυτό. Με άλλα λόγια, νοικιάζει η γυναίκα για εννέα μήνες το σώμα της, για να γίνουν νόμιμοι – και ευτυχείς – γονείς άλλα άτομα, συνήθως άγνωστα στην ίδια!
Η παρένθετη μητρότητα είναι νόμιμη και επιτρέπεται στη χώρα μας, αλλά κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις, που πρέπει να τηρούνται και από τις δύο πλευρές. Σύμφωνα με τον νόμο, η συμφωνία με αυτού τού είδους κυοφορία, την παρένθετη, γίνεται αφιλοκερδώς και χωρίς αντάλλαγμα – εξαιρουμένων των δαπανών κύησης, τοκετού, διατροφής και διαμονής τής παρένθετης μητέρας, που βαρύνουν το ζευγάρι. Και για την έναρξη της διαδικασίας αυτής απαιτείται ειδική άδεια του Δικαστηρίου. Αυτά, μεταξύ άλλων προϋποθέσεων, επιβάλλονται από τη νομοθεσία. Η πραγματικότητα, όμως, όχι σπάνια δυστυχώς, σοκάρει, γιατί είναι ολωσδιόλου διαφορετική.
Είναι κοινό μυστικό πως η απόκτηση παιδιού μέσω παρένθετης μητέρας ή με υιοθεσία έχει καταστεί πολλές φορές πανάκριβη επιλογή. Γυναίκες προέλευσης κυρίως από χώρες τής Ε.Ε. ή και εκτός αυτής «νοικιάζουν» τα κορμιά τους και τα εκμεταλλεύονται αδίστακτα κυκλώματα. Ορισμένοι κλινικάρχες, που ξέχασαν τον όρκο τους, σε συνεργασία με άλλους επίορκους γιατρούς, νοσηλευτές και βοηθητικό προσωπικό, θησαυρίζουν σε βάρος τους και, μόλις αυτές γεννήσουν, πουλούν τα νεογέννητα σε αυτούς που «τα παρήγγειλαν» ή τα παραδίνουν «με το αζημίωτο» για υιοθεσίες και «πετούν στ’ αζήτητα» τις δυστυχείς παρένθετες μητέρες ή τις συντηρούν με «ξεροκόμματα», μέχρι την επόμενη «παραγγελία καινούργιου εμπορεύματος». Έτσι εκμεταλλεύονται άγρια και την αγωνία των άτεκνων ζευγαριών για να τεκνοποιήσουν και τις δυστυχείς παρένθετες, αλλά και έχουν μετατρέψει την ιερή μητρότητα σε σκέτο δουλεμπόριο. Φρικίασε το Πανελλήνιο με τις εισαγόμενες παρένθετες, με τις παράνομες υιοθεσίες βρεφών και τις (πρόσφατες) συλλήψεις γιατρού, ιδιοκτήτη μονάδας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ο οποίος, μαζί με άλλους γιατρούς και προσωπικό τής Κλινικής του, προφυλακίστηκαν, κατηγορούμενοι για διάπραξη σωρείας εγκλημάτων.
Ο θεσμός, λοιπόν, της παρένθετης μητέρας όπως λειτουργεί σήμερα στη χώρα μας, έχει αποτύχει. Γιατί είναι αδιανόητο να διαθέτει το σώμα της επί εννέα μήνες για να κυοφορήσει ένα ξένο έμβρυο, να αισθάνεται κάθε μέρα πιο πολύ τα σκιρτήματά του, να υποστεί τους φρικτούς πόνους τού τοκετού, να το θηλάζει με το γάλα της, να δένεται μαζί του τόσους μήνες ψυχικά και τελικά ένα πρωί να το δίνει η Πολιτεία στους νόμιμους γονείς, με την ίδια πλέον να εγκαταλείπεται μόνη και αβοήθητη με τα προβλήματά της, χωρίς καμιά εξασφάλιση ή νόμιμο δικαίωμα.
Δεν είναι, όμως, η παρένθετη μητέρα μια άψυχη και άτρωτη μηχανή παραγωγής παιδιών, που, όταν αχρηστευθεί ή γεράσει, την πετάμε στα σκουπίδια. Είναι γυναίκα, είναι άνθρωπος με αισθήματα και συναισθήματα, που πονά μέχρι να γεννήσει και παραδώσει το παιδί σώο και υγιές στους νόμιμους γονείς του. Αλήθεια, σκέφτηκε ποτέ κάποιος αρμόδιος και η ίδια η Πολιτεία αν, κατά τη διάρκεια της κύησης ή του τοκετού, τής συμβεί ένα ατύχημα και χρειάζεται ιατρική, νοσοκομειακή ή φαρμακευτική περίθαλψη, ποιος θα της παρασταθεί, ποιος θα τη μεταφέρει για νοσηλεία και θα νοιαστεί γι’ αυτήν; Ή θα την αφήσουμε μόνη και αβοήθητη να πεθάνει σε μια χώρα άγνωστή της; Το Δίκαιο, η Ηθική, η Κοινωνική Ευθύνη, η ίδια η ευπρέπειά μας ως κράτους και λαού μάς επιβάλλουν να της σταθούμε αρωγοί, να δείξουμε σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή, να δείξουμε κοινωνική συνείδηση. Μας υποχρεώνουν να της αναγνωρίσουμε δικαιώματα που μέχρι σήμερα της έχουμε στερήσει. Και, πάνω απ’ όλα, να θυμόμαστε πως η χώρα μας, η Ελλάδα, γέννησε τον Ξένιο Δία.
Οφείλουν, λοιπόν, οι φορείς τής Πολιτείας, η επίσημη Εκκλησία, τα Υπουργεία Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Υγείας, Εργασίας και Κοινωνικών Υπηρεσιών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης αλλά και οι κοινωνικοί φορείς να προστατέψουν την παρένθετη μητέρα, Ελληνίδα ή αλλοδαπή, και τα δικαιώματά της. Αλλιώς, να απαγορευτεί οριστικά ο θεσμός τής Παρένθετης Μητρότητας στη χώρα μας.
