Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης *
Καυχόμαστε όλοι μας ότι είμαστε δημοκράτες και ακούμε ευχαρίστως τον κ. πρωθυπουργό να μας ομιλεί περί «εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη», ότι ανήκουμε εις την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, και ότι πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης είναι η έξοδος από τα Μνημόνια και την κρίση. Όμως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές, το όνειρο αυτό δεν πρόκειται να εκπληρωθεί εφόσον δεν προηγηθεί κάτι βασικότερο. Η αλλαγή της νοοτροπίας και η κοινωνική εξίσωση με τους Ευρωπαίους, από τους οποίους απέχουμε όμως παρασάγγες. Πολλά σχετικά παραδείγματα θα μπορούσαν να αναφερθούν. Όμως επειδή το μέγεθος του άρθρου δεν επιτρέπει μια εκτενή περιγραφή των διαφορών μας με τους Ευρωπαίους, θα περιορισθούμε σε μερικά μόνο απλά παραδείγματα.
Η οικονομική και η κοινωνική ανάπτυξη μιας χώρας στηρίζεται πρωτίστως εις την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό ενός λαού, έννοιες οι οποίες πηγάζουν από την Ισοπολιτεία, την Ισονομία και Ισοτιμία. Εις την Ελλάδα όμως οι αξίες αυτές, δυστυχώς, ουδέποτε απέκτησαν βάθος, παρά τα υφιστάμενα και γνωστά ευρωπαϊκά πρότυπα. Αυτά, λένε μερικοί δήθεν «ειδήμονες», είναι συνέπειες της Τουρκοκρατίας. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ένα ψευδές «άλλοθι» που κατασκευάστηκε μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (1831) και το οποίο πιπιλίζουμε έως σήμερα ως καραμέλα. Για τον λόγο αυτόν επικρατούν εις την «σύγχρονη Ελλάδα!» νοοτροπίες, συνήθειες και συμπεριφορές που θυμίζουν άλλες εποχές.
Εις την Ευρώπη ο Γάλλος ή ο Γερμανός Πρόεδρος, οι Αρχηγοί Κρατών, οι Βασιλείς της Ολλανδίας ή των Σκανδιναβικών Χωρών, οι Πρωθυπουργοί και ούτω καθεξής, κυκλοφορούν άνετα μεταξύ των πολιτών, ενώ οι λιγοστοί φρουροί τους είναι σχεδόν αόρατοι ή ανύπαρκτοι. Αντιθέτως εις την Ελλάδα επικρατεί η καθυστερημένη αντίληψη, ότι η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να περιφέρεται ανά την χώρα μας με κουστωδία ένστολων και «μανδαρίνων». Σε δημόσιες εκδηλώσεις και εθνικές εορτές, από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, πρέπει να εξευρεθεί μάλιστα και ένας «Θρόνος» για την κ. Πρόεδρο! Αυτή η προφανής ενσάρκωση της «καρέκλας», δηλαδή του «βολέματος» των ολίγων, αλλά συνάμα και των πολλών, που εδώ και πολλές δεκαετίες γκρέμισε κυριολεκτικά την Ελλάδα.
Ο κ. Μακρόν της Γαλλίας δεν κάθεται εις ένα θρόνο, όταν παρακολουθεί μια εκδήλωση, ούτε ο Γερμανός Πρόεδρος κ. Frank-Walter Steinmeier. Διότι εις τον σύγχρονο κόσμο ισχύει η «Αρχή του Primus inter pares, δηλαδή του Πρώτου μεταξύ Ίσων». Ποιος εδώ και πολλές δεκαετίες τα οργανώνει αυτά εις την Ελλάδα του 2023 και γιατί, και πως τα ανέχεται όλα αυτά ο ελληνικός λαός και τώρα τελευταία η καθόλα ανεκτική και σιωπηλή κ. Σακελλαροπούλου; Μπορεί να φαντασθεί κανείς τι αλγεινή εντύπωση προκαλεί εις το εξωτερικό η αρρωστημένη αυτή νοοτροπία, αλλά και πολλά άλλα εις την Ελλάδα; Δεν διακατέχονται όμως από μεσαιωνική νοοτροπία μόνον αυτοί που οργανώνουν τις περιοδείες της κ. Προέδρου, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δυστυχώς, και ολόκληρος ο ελληνικός λαός!
Το πρόβλημα όμως είναι γενικότερο. Η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. κατήργησε εις την ουσία τις προγραμματισμένες 400 πεζές περιπολίες αστυνομικών εις τις γειτονιές της Αθήνας, αλλά και εις τις πόλεις της Περιφέρειας. Την ίδια στιγμή η εγκληματικότητα, σε εθνική κλίμακα, κάνει θραύση και οι διαρρήκτες και κακοποιοί έχουν γίνει συνέταιροι μάλιστα και εις το σπιτικό κάθε πολίτη. Οι λόγοι της έλλειψης αστυνομικών οργάνων είναι πολλοί. Μεταξύ αυτών όμως και διότι σχεδόν κάθε επώνυμος κυβερνητικός, βουλευτής ή επώνυμη πολιτική προσωπικότητα αλλά και μεγαλοδημοσιογράφος, απαιτεί και αποκτά σωματοφύλακες. Χιλιάδες αστυνομικοί απασχολούνται για τον σκοπό αυτόν, ακόμη και όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων υφίσταται τις οδυνηρότατες συνέπειες της οικονομικής, κοινωνικής χρεοκοπίας, της ολοσχερούς φτωχοποίησης και ηθικής κατάρρευσης, τώρα και της νέας λαίλαπας των δεκάδων χιλιάδων παράνομων λαθρομεταναστών. Ως συνέπεια όλων αυτών, αλλά και των εθνικών συμφορών με τις βιβλικές πυρκαγιές και πλημμύρες των τελευταίων 2 (δύο) ετών, ευρίσκεται σε απερίγραπτη απόγνωση και απελπισία και κάτω από τα όρια της φτώχειας. Βεβαίως εδώ και δεκαετίες όλοι μας γνωρίζουμε, ότι πολλοί εξ αυτών απασχολούνται ως «ένστολες Φιλιππινέζες» από τα διάφορα «τσόκαρα», που νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον Πάπα από τα γένια…!
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση διαμαρτύρεται, ότι πολλά δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου εκφράζουν αμφιβολίες για το ποιόν της Δημοκρατίας εις την χώρα μας, για την ανικανότητα, ανεπάρκεια και αποτυχία του πολιτικού συστήματος εξουσίας των κυβερνώντων και την απάθεια και σιωπή των κυβερνωμένων, αλλά και ανησυχίες για τη δημόσια ασφάλεια εις την Ελλάδα. Δικαίως διαμαρτύρεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Να έχει χάριν όμως, ότι δεν ευρέθη κάποιος «κουτόφραγκος» να τον ερωτήσει: «Μα εφόσον δεν έχετε πρόβλημα δημόσιας ασφάλειας και εγχώριας τρομοκρατίας εις την Ελλάδα, τι τους θέλουν τόσους σωματοφύλακες οι πολιτικοί σας και όλοι οι παρατρεχάμενοι»; Πώς εξηγείται το απαράδεκτο φαινόμενο, ότι ένα σημαντικό τμήμα των αστυνομικών δυνάμεων της χώρας υπηρετεί την φύλαξη χιλιάδων πολιτικών προσώπων και προσωπικοτήτων και όχι τους Έλληνες πολίτες; Τι θα τους απαντήσει ο κ. Μαρινάκης, ότι «εδώ είναι Ελλάδα»;
Πρόκειται και εδώ περί μιας πολύ μεσαιωνικής αντιλήψεως περί της έννοιας της πραγματικής Δημοκρατίας, της Ισοπολιτείας, της Ισονομίας, της Ισοτιμίας και του Κράτους Δικαίου, της νοσηρής νοοτροπίας και συνηθειών των Ελλήνων, οι οποίοι επί δεκαετίες σιωπούν και ανέχονται αυτήν την κατάσταση, αλλά και πολλά άλλα, τα οποία κοινωνικώς και οικονομικώς μας κρατάνε πολύ μακριά από τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Δεν έχουμε αξία να μας σεβαστούν οι άλλοι, διότι πολλά και ασύλληπτα συμβαίνουν εις τη χώρα μας, καθότι ουδείς ντρέπεται για τα χάλια, τα λάθη, τις αστοχίες και τις επαναλαμβανόμενες αποτυχίες μας.
Δεν είναι όμως ανάγκη ούτε να απεργήσουμε για την κατάσταση αυτή, ούτε να προσφύγουμε εις την βία κατά των φαινομένων αυτών, τα οποία μας μειώνουν ως Λαό, ως δήθεν «αξιοσέβαστους ανθρώπους και δημοκρατικούς πολίτες». Χρειάζεται μόνον η διαμαρτυρία δια του ήρεμου λόγου και της γραφής. Τουλάχιστον για να γνωρίζουν όλοι, ότι υπάρχουν πολίτες εις την χώρα αυτήν που δεν φοβούνται, δεν πτοούνται, που βλέπουν, ακούν, τολμούν και γράφουν, αλλά και οι οποίοι γνωρίζουν τις αιτίες της μιζέριας, της ηθικής κατάπτωσης και των αθλιοτήτων μας. Βεβαίως τα «τσόκαρα» δεν ενδιαφέρονται για το τι βλέπουμε, τι λέμε και τι γράφουμε, αλλά και τι αισθανόμαστε εμείς οι λίγοι. Αυτά την «Φιλιππινέζα» τους να έχουν. Οι άλλοι όμως;
Για αυτό σε μια χώρα δεν αρκεί να περιμένει κανείς από ένα άνθρωπο να είναι σωστός, τίμιος, δίκαιος, ειλικρινής, ευαίσθητος, λυσιτελής, πάντα όρθιος, δυνατός και ετοιμόλογος, όταν δυστυχώς πολλοί άλλοι και αδιάφοροι, αλλά και βολεμένοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι κοιμούνται όρθιοι! Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) είπε: «Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από αυτούς που κάνουν τα κακά, αλλά από αυτούς που παρακολουθούν και δεν κάνουν τίποτε!», και ο αρθρογράφος προσθέτει: «…συνεχίζει επί δεκαετίες να τους επιβραβεύει μάλιστα και με τις ψήφους του!».
Η γνώση και η ενσυναίσθηση είναι όμως τα μοναδικά εκείνα εργαλεία με τα οποία ο άνθρωπος χτίζει τη ζωή του επάνω σε στέρεα θεμέλια, εν κατακλείδι τη σωστή και δίκαιη λειτουργία της κοινωνίας και πολιτείας. Ο κόσμος είναι το κόσμημα της ζωής μας, ας μην το καταστρέφουμε.
Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι πράξη Ελευθερίας.
*Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύµνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαµένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονοµικές Επιστήµες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη, όπου διέµενε επί πολλά χρόνια, και από εκεί ταξίδευε και γνώρισε συνειδητά και πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης. ∆ιετέλεσε επι 5 έτη υπάλληλος του Κοινοβουλίου της Οµοσπόνδου ∆ηµοκρατίας της Γερµανίας εις την Βόννη, και εν συνεχεία επέστρεψε εις την Ελλάδα και σπούδασε Ιστορία, Πολιτιστική Κληρονοµιά και Αρχαιολογία εις την Αθήνα. ∆ιετέλεσε επι 30-ετίας ∆ιπλωµατούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.
