Γράφει η Κωνσταντίνα Στεφανάκου, φοιτήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης – ΕΚΠΑ.
Κατά τη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, τα περισσότερα Σαββατοκύριακα η τηλεόραση το μεσημέρι έμενε ανοιχτή στο Star, με τα «Φιλαράκια» να μας συντροφεύουν σε φαγητό, συζητήσεις και γέλια. Όταν πια μεγάλωσα λίγο και μπήκαν στη ζωή μου οι συνδρομητικές πλατφόρμες, το σκηνικό δεν άλλαξε. Τα «Φιλαράκια» αποτελούσαν πάντοτε τη σειρά η οποία με ηρεμούσε, με χαλάρωνε, με έκανε να γελώ, αλλά και με έφερνε αντιμέτωπη ορισμένες φορές με χαρακτηριστικά μου που έβλεπα στους διαφορετικούς χαρακτήρες. Μεγαλώνοντας κι άλλο, ούσα πλέον φοιτήτρια, τα «Φιλαράκια» και το «Friends: The Reunion» είναι ακόμη εδώ, να μου υπενθυμίζουν ένα κομμάτι των παιδικών μου χρόνων, αλλά και την ταύτισή μου με κάποιους χαρακτήρες. Ένας από αυτούς, είναι ο Chandler. Πλέον όμως, κάτι δεν είναι ίδιο.
Ήταν 28 Οκτωβρίου 2023, όταν ο Matthew Perry έφυγε, και μαζί του έφυγε και το πρώτο μας «φιλαράκι». Είναι τρομερό πώς αυτοί οι άνθρωποι, και οι έξι, κατάφεραν να μπουν στα σπίτια δισεκατομμυρίων ανθρώπων, να μοιράσουν απλόχερα γέλιο, να σε κάνουν να ταυτιστείς μαζί τους. Με τον αυθορμητισμό του Joey, την ευρηματικότητα της Phoebe, το πείσμα της Monica, την πυγμή της Rachel και την αδεξιότητα του Ross. Προσωπικά, αφήνω τον Chandler τελευταίο, καθώς είναι για εμένα ο πιο εύκολος χαρακτήρας για να ταυτιστώ. Αυθόρμητος, άβολος ως επί το πλείστον σε κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, συμπονετικός. Ήθελε πάντα να κάνει τους φίλους του να γελούν. Δεν ήταν καλός στις συμβουλές, αλλά στα σαρκαστικά σχόλια. Και όταν ένιωθε άβολα, έκανε πάντα ένα αστείο. Πίστευε πως δεν θα τον αγαπήσει κανείς για αυτό που πραγματικά είναι, πως θα μείνει μόνος… πως θα πεθάνει μόνος.
Αυτό που κατάφεραν τα «Φιλαράκια» σε μια εποχή όπου κανένα μέσο δεν ήταν εξελιγμένο, είναι μοναδικό και δεν θα ξαναγίνει. Η σειρά διήρκεσε δέκα χρόνια (1994-2004), με το φινάλε της να βρίσκει τη μητέρα μου ενός μήνα έγκυο σε εμένα. Κι όμως, εγώ είμαι εδώ 19 χρόνια αργότερα, γράφοντας για την επιρροή της σειράς. Μετά από δέκα χρόνια με αυξημένες τηλεθεάσεις, η σειρά παίζεται σε επαναλήψεις σε μεγάλα κανάλια της Ελλάδας και της Αμερικής – σίγουρα και σε περισσότερα ανά τον κόσμο. Βρίσκεται διαρκώς στο Top Ten παγκόσμιων συνδρομητικών πλατφορμών, οι αναζητήσεις για τους χαρακτήρες της σειράς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Instagram, Tik Tok) αγγίζουν τα δισεκατομμύρια πλέον, κι όλα αυτά σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη ζωντανή προβολή του τελευταίου κύκλου, με το «Friends: The Reunion» να παρακολουθείται ζωντανά από 5.3 εκατομμύρια το 2021.
Ο λόγος ο οποίος η σειρά αυτή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία ήταν οι χαρακτήρες της και ο τρόπος με τον οποίο οι ηθοποιοί τούς διαχειρίζονταν. Καθένας από τους πρωταγωνιστές ήταν φτιαγμένος για τον ρόλο που καλούνταν να ερμηνεύσει. Όλοι τους είχαν κάτι που σε έκαναν να τους καταλαβαίνεις, να ταυτίζεσαι μαζί τους, να λες κάποιες φορές «Αυτό θα μπορούσα να το είχα κάνει εγώ». Ο Matthew Perry, γνωστόν κατά κόσμον ως Chandler Bing, το έκανε με τεράστια επιτυχία, και ο χαρακτήρας του είναι από τους πιο αγαπητούς. Κι αυτό επειδή κατάφερε να γίνει το «φιλαράκι» μας, ένα από τα «φιλαράκια» μας.
Αν αναλογιστώ πόσες ώρες έχω περάσει παρακολουθώντας ή απλά ακούγοντας τη σειρά, δεν με παραξενεύει το γεγονός ότι θυμάμαι απέξω ατάκες, ότι αναγνωρίζω επεισόδια από έναν διάλογο, ότι μου βγαίνει αυθόρμητα όταν λέω κάποια ατάκα να μιμούμαι και τον χαρακτήρα. Γι’ αυτό, ακούγοντας τα θλιβερά νέα για τον χαμό του Matthew, δεν στεναχωρήθηκα μόνο για έναν ηθοποιό που έφυγε. Στεναχωρήθηκα και θρήνησα γιατί ένιωθα πως γνώριζα έναν άνθρωπο, χωρίς να τον ξέρω ουσιαστικά. Του είχα ανοίξει το σπίτι μου κατά κάποιον τρόπο, και κάθε φορά που γέλαγα, ή σκεφτόμουν «εγώ θα μπορούσα να είμαι αυτή» τον έφερνα και πιο κοντά μου. Ήταν στην ουσία ένα φιλαράκι μου, το οποίο με έκανε να γελάω, να ξεχνιέμαι, να νιώθω όμορφα σε δύσκολες στιγμές.
Και σε αυτό το σημείο, ήρθε η ώρα να θυμηθούμε τους στίχους του αγαπημένου μας τραγουδιού τίτλων, και να αναπολήσουμε όλες τις όμορφες στιγμές μας. Με φίλους, με οικογένεια, με φίλους που έγιναν οικογένεια, αλλά και με τα «Φιλαράκια» μας, που ποτέ δεν έπαψαν να μας κρατούν συντροφιά.
«When no one told you life was gonna be this way.
Your job’s a joke, you’re broke, your love life’s DOA.
It’s like you’re always stuck in second gear,
When it hasn’t been your day, your week, your month, or even your year but…
I’ll be there for you…
‘Cause you’re there for me too»
Matthew Perry, ελπίζω να γνωρίζεις αυτό που κατάφερες να προσφέρεις σε αυτόν τον κόσμο μέσα από τη σειρά – φαινόμενο.
«Goodbye, Chandler Bing»
