Με το τρίτο αυτό βιβλίο του ο πρέσβης – συγγραφέας Γιάγκος Οικονομίδης ολοκληρώνει την αφήγηση των διπλωματικών του περιπλανήσεων με 12 ακόμη ενδιαφέρουσες ιστορίες.
Ξεκινώντας από το Βασίλειο της Ολλανδίας, μας γνωρίζει στους μαχαραγιάδες της Ινδίας, περνάμε από το βροχερό Λονδίνο, τη συναρπαστική Βόρεια Αμερική και την εξωτική Ταϊλάνδη, για να καταλήξουμε στην πανέμορφη Νότια Αφρική. Εκεί, στο μοναδικό Kruger Park, άγριοι ελέφαντες δεν συγχωρούν αυτούς που εισέρχονται απρόσκλητοι στην επικράτειά τους.
Με την έκδοση αυτή, αισίως, συμπλήρωσα 28 διπλωματικές ιστορίες (16 στο πρώτο βιβλίο και 12 σε αυτό) που νομίζω αντιπροσωπεύουν το σύνολο των εμπειριών που ήθελα να δημοσιεύσω και να μοιραστώ με τους φίλους μου και όποιους άλλους ενδιαφερόμενους αναγνώστες.
Σίγουρα υπάρχουν και πολλά άλλα περιστατικά και γεγονότα τα οποία λόγω της ιδιαιτερότητάς τους δεν θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν, χωρίς να θιγούν ορισμένα πρόσωπα και καταστάσεις.
Απέφυγα επίσης να ανακατέψω τόσο την πολιτική αλλά και τις εξειδικευμένες διπλωματικές αναλύσεις, και τούτο διότι κύριος στόχος της προσπάθειάς μου αυτής είναι να μπει ο αναγνώστης με εύθυμο και απλό τρόπο στη δύσκολη αλλά συναρπαστική, μοναδική καριέρα ενός διπλωμάτη.
H επιστροφή μου και η ολοκλήρωση της καριέρας μου το 2015 άλλαξαν εντελώς, όπως ήταν φυσικό, την καθημερινότητά μου και τη ζωή μου γενικότερα.
Ξαναβρήκα τους παιδικούς μου φίλους, ασχολήθηκα όσο μπορούσα με τα παιδιά μου, πρόλαβα να χαρώ λίγο τη μητέρα μου και ταξίδεψα αρκετά σε πολλές άγνωστες μέχρι τότε γωνιές της χώρας μου, την οποία ξαναγνώρισα, όπως ποτέ πριν. Όλα αυτά βέβαια χωρίς να λησμονήσω το συγγραφικό μου έργο και την καταγραφή των τόσων αναμνήσεων που συγκέντρωσα από τη διπλωματική μου ζωή.
Έχοντας λοιπόν εγκλιματιστεί στις νέες συνθήκες και τον τρόπο ζωής, είπα να συνεχίσω να γράφω από εκεί που ξεκίνησα, δηλαδή από την αφήγηση των τόσο μοναδικών μου εμπειριών που κατέγραψα στο Υπουργείο των Εξωτερικών και στα 7 πόστα όπου έχω υπηρετήσει.
Μια πορεία που άρχισε το 1977 και έφτασε στο τέλος της το 2015.
Για να διευκολύνω τον αναγνώστη, θυμίζω τη διπλωματική μου διαδρομή:
Η πρώτη μου τοποθέτηση ήταν στο Γενικό Προξενείο Λονδίνου (1980-1985). Ακολούθησε η θητεία μου στην Πρετόρια (1985-1990). Σύντομη επιστροφή στη Αθήνα και από εκεί στάλθηκα ως Γενικός Πρόξενος στο Βέλγιο (1992-1994) και αργότερα στη Βοστώνη (1994-1998).
Στον πρεσβευτικό βαθμό έκανα τρία πόστα: Νότια Αφρική (2000-2005), Ινδία (2005-2008) και Ολλανδία (2009-2013). 11.
Βιογραφικό του συγγραφέα
Ο Γιάγκος Οικονομίδης γεννήθηκε το 1951 στο Λονδίνο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και στο Λονδίνο.
Κυκλοφορούν τα βιβλία του:
- Διπλωματικές ιστορίες, εκδόσεις Gema
- Στη χώρα του ουράνιου τόξου – Η Νότια Αφρική πριν και μετά το Απαρχάιντ, εκδόσεις Πατάκη
Απόσπασμα από την έκδοση
Το οδήγημα προς το Kruger Park ήταν πολύ εύκολο, διότι δεν χρησιμοποιούσαμε την τετρακίνητη λειτουργία των αυτοκινήτων, ενώ το δίκτυο των νοτιοαφρικανικών αυτοκινητοδρόμων είναι μοναδικό. Σταματήσαμε για μεσημεριανό φαγητό στο φημισμένο ξενοδοχείο Wallkerson, σε μια απίστευτης ομορφιάς τοποθεσία στη μέση της διαδρομής, πάνω σε μια λίμνη που θύμιζε έργο του Μονέ, χαρακτηριστικό παράδειγμα της ακόμη ευρωπαϊκής Αφρικής, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην Ισπανία ή στη Γαλλία κι όχι κοντά στην άγρια φύση της ζούγκλας. Γρήγορα, οι εντυπώσεις αυτές ξεθώριασαν καθώς, νωρίς το απόγευμα, φτάσαμε στην πύλη Phalaborwa, όπου μας περίμενε ο συνοδός μας με το τζιπάκι του.
Ήταν ένας πανύψηλος μαύρος ranger με ευγενική φυσιογνωμία και ατελείωτες γνώσεις αναφορικά με το Πάρκο, τη γεωγραφία του, τη χλωρίδα και την πανίδα του. Τον έλεγαν Eric και αφού μας βοήθησε με τις διατυπώσεις και περάσαμε μέσα, μπήκε μπροστά με το τζιπάκι του και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε μέχρι το σημείο που είχε επιλέξει για την πρώτη μας διανυκτέρευση.
«Θα σας παρακαλέσω μόνο για κάτι, πολύ σημαντικό», υπογράμμισε, «θα πηγαίνουμε όλοι μαζί, δηλαδή θα με ακολουθείτε, ο ένας πίσω από τον άλλον, χωρίς να αφήνετε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ σας».
Την τέταρτη και τελευταία μέρα της εκδρομής αισθανόμουνα ότι είχα γίνει πλέον ειδικός στο off road οδήγημα, ενώ αναγνώριζα άμεσα όποιο άγριο ζώο συναντούσαμε. Είχα δηλαδή αποκτήσει μεγάλη αυτοπεποίθηση, και καθώς ανηφορίζαμε μια μικρή χαράδρα, δεν πρόσεξα ότι είχα αφήσει μεγάλη απόσταση από το αυτοκίνητο που ήταν μπροστά μου. Η αγριεμένη φωνή του Eric στο walkie talkie, να κλείσω αμέσως το κενό, με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Μα τι είχε συμβεί; Ένας τεράστιος μοναχικός ελέφαντας μάς είχε κλείσει τον δρόμο. Ήταν τόσο μεγάλος και άγριος που πραγματικά μας κόπηκε η ανάσα! Αφού ακινητοποίησε την αυτοκινητοπομπή άλλαξε ξαφνικά πορεία και ήρθε να μας επιτεθεί από το πλάι, μέσα από το κενό που είχα αφήσει από την αφηρημάδα μου.
Έφτασε δίπλα στο παράθυρό μου σαλπίζοντας δυνατά και σηκώνοντας τα μπροστινά του πόδια. Το θέαμα ήταν τρομακτικό κι εμείς είχαμε μείνει παγωμένοι στις θέσεις μας, ενώ η μηχανή του τζιπ είχε προ πολλού σβήσει! Σίγουρα θα μας χτυπούσε από τη μεριά της Αιμιλίας η οποία έβλεπε τώρα στην κυριολεξία το χάρο με τα μάτια της! Συνέβη όμως τότε κάτι το απίστευτο, κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα συμβεί: ο οδηγός μας ο Eric βγήκε από το τζιπάκι του, χωρίς το όπλο του, και περπατώντας με αργά αλλά σταθερά βήματα, ήρθε και στάθηκε ανάμεσα σε μας και τον ελέφαντα. Σήκωσε τα χέρια του ψηλά, προς τον ουρανό και του είπε: «Μεγάλε εσύ αρχηγέ, σε βλέπω και σε χαιρετώ…»
