Γράφει η Δρ. Μαρία Γιαλλούση, Συγγραφέας του υπό έκδοση βιβλίου με τίτλο Shopping for Love Για τον Έρωτα στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης (εκδ. ΚΨΜ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2024).
Πριν από αρκετά χρόνια οι προσωπικού τύπου αγγελίες γέμιζαν τις πίσω σελίδες οποιασδήποτε έκδοσης εφημερίδας. Σήμερα αυτές έχουν μεταναστεύσει στις εικονικές σελίδες του Διαδικτύου και οι συγγραφείς τους αναζητούν διάφορα, όπως φιλία, μακροχρόνια σχέση και περιστασιακό σεξ. Το ραντεβού κυριαρχεί στο εικονικό τοπίο το οποίο όπως δείχνουν οι έρευνες λειτουργεί ως προοίμιο για μια ικανοποιητική μακροχρόνια σχέση (Brym and Lenton 2001).
Με περίπου 2.500 ιστότοπους γνωριμιών σε λειτουργία που διασκεδάζουν περίπου 40.106 επισκέπτες κάθε μήνα (Sullivan 2002), οι γνωριμίες μέσω Διαδικτύου είναι πλέον ένα δημοφιλές και ζωτικό μέρος της διαδικασίας με την οποία οι άνθρωποι αναζητούν και βρίσκουν συντρόφους.
Η εκπληκτική δημοτικότητα των διαδικτυακών γνωριμιών γίνεται έντονα αντιληπτή στη λαϊκή κουλτούρα. Σήμερα είναι διαθέσιμα δεκάδες βιβλία αυτοβοήθειας που καθοδηγούν τα άτομα να συντάξουν ένα αποτελεσματικό διαδικτυακό προφίλ. Τίτλοι βιβλίων δείχνουν ότι το διαδικτυακό ραντεβού αφορά μαζικά άτομα που διαφέρει ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός, η φυλή, η ηλικία και τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Ο Τύπος, επιπλέον, έθεσε τις διαδικτυακές γνωριμίες στο επίκεντρο, δημοσιεύοντας τις αποκαλύψεις απλών ανθρώπων που βρήκαν τους συντρόφους τους μέσω διαδικτυακών προσωπικών αγγελιών (Wilkinson 2005).
Η τεράστια επέκταση των διαδικτυακών προσωπικών αγγελιών, οι δημόσιες δηλώσεις των ανθρώπων που τις χρησιμοποιούν και τα βιβλία αυτοβοήθειας, δείχνουν ότι τα διαδικτυακά ραντεβού είναι πλέον μια κοινωνικά αποδεκτή μέθοδος για την εύρεση στενών συντρόφων και αποδυναμώνουν την πεποίθηση ότι είναι επιλογή στην οποία καταφεύγουν μόνο απελπισμένοι άνθρωποι.
Οι τεχνολογικές καινοτομίες και οι δημογραφικές αλλαγές συνιστούν μέρος του λόγου που δικαιολογεί την αύξηση στα διαδικτυακά ραντεβού αλλά και την εξέλιξή τους σε μια τόσο κοινή πρακτική, από την πρώτη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα. Σημαντικό ρόλο παίζουν, επίσης, οι στρατηγικές μάρκετινγκ που χρησιμοποιούνται από τους οργανωμένους ιστότοπους γνωριμιών για να αυξήσουν την ελκυστικότητα των διαδικτυακών γνωριμιών. Η διαφημιστική τους προπαγάνδα σχετίζεται με μια αντίληψη του έρωτα που περιλαμβάνει ρήτρες ασφαλείας, του έρωτα σαν ασφαλιστικό συμβόλαιο κατά παντός κινδύνου.
Αυτοί για να προσελκύσουν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων βασίζονται σε μια συγκεκριμένη κατασκευή στενών σχέσεων που δίνει έμφαση στην αγάπη, τον ρομαντισμό και τη μονογαμία. Σπάνια αναφέρουν το σεξ για ευχαρίστηση και την επιθυμία για σωματική οικειότητα. Επιπλέον, στη δομή των διαδικτυακών ιστοτόπων γνωριμιών καταχωρούνται οι κυρίαρχες κατηγορίες ταυτότητας φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας, ενώ αποκλείουν την εξερεύνηση νέων δομών ταυτότητας. Κατά συνέπεια, τα διαδικτυακά ραντεβού διασφαλίζουν ομοιογένεια στους τύπους σχέσεων που αναζητούνται και βρίσκονται στο διαδίκτυο, δηλαδή σχέσεις που ιστορικά ταυτίζονται με την ετεροφυλοφιλική οικειότητα.
Στην έρευνα που διεξήγαγε το ΕΚΚΕ (2020) στο πλαίσιο του World Internet Project (WIP) Greece, με αντικείμενο «Το Διαδίκτυο στην Ελλάδα», (12 Απριλίου – 23 Μαΐου 2019), ελήφθησαν 1.208 συνεντεύξεις τηλεφωνικά, από άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών, ανεξαρτήτου τόπου διαμονής και φύλου. Στο ερευνητικό πεδίο Ψυχαγωγία (σελ. 46-7) τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των χρηστών δεν επισκέπτεται ποτέ (90,9%) ιστοχώρους για ραντεβού, και πάνω από τους μισούς των χρηστών δεν επισκέπτεται ποτέ ιστοσελίδες σεξουαλικού περιεχομένου (62,7%). Σύμφωνα με τους ερευνητές, εδώ ενδέχεται να υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας αποσιώπησης προσωπικών πληροφοριών που αναπόφευκτα επηρεάζει τα ερευνητικά αποτελέσματα σχετικά με την αναζήτηση και εύρεση συντρόφων μέσω του διαδικτύου.
