Γράφει ο Αντγος(εα) Θεόκλητος Ρουσάκης, Επίτιμος Διοικητής Β΄ Σώματος Στρατού.
Παρακολουθούμε με αγωνία τις τελευταίες ημέρες την μεγάλη έξαρση της εγκληματικής βίας μέσα και έξω από τα γήπεδα κατά τη διάρκεια αθλητικών συναντήσεων. Μένουμε άναυδοι πάλι από την ψυχρότητα και την ωμότητα που κουκουλοφόροι παρακινούν ομάδες νέων ανθρώπων να επιτεθούν απρόκλητα με φονικά όργανα, είτε σε φιλάθλους άλλης ομάδος είτε κυρίως στις αστυνομικές δυνάμεις που είναι εντεταλμένες για την ασφάλεια του χώρου. Οι εικόνες, χωρίς υπερβολή, παραπέμπουν σε πεδίο μάχης μεταξύ εχθρικών δυνάμεων. Πρόσφατα, στο γεγονός που συγκλόνισε πάλι το πανελλήνιο, κουκουλοφόροι δίνουν εντολή σε 16χρονα και 18χρονα παιδιά να ρίξουν ναυτικές φωτοβολίδες εναντίον αστυνομικών. Και τα παιδιά υπακούν τυφλά και μεταξύ των άλλων τραυματίζουν φρικτά έναν αστυνομικό, με κίνδυνο να χάσει τη ζωή του.
Τους κουκουλοφόρους που οργανώνουν και στρατολογούν τους νέους σε τέτοιες εκδηλώσεις τυφλής και αψυχολόγητης βίας, οι πολιτικοί παράγοντες, η αστυνομία και τα ΜΜΕ τους χαρακτηρίζουν ως «καθοδηγητές» που «όργανά τους» έχουν τα νεαρά παιδιά που γίνονται οι εκτελεστές αθώων συνανθρώπων μας. Αν όμως βλέπαμε λίγο πιο βαθιά, θα τολμούσα να πω ότι πριν τα παιδιά αυτά γίνουν «όργανα» εγκληματικών πράξεων, υπήρξαν πρωτίστως θύματα μιας στρεβλής ή ανύπαρκτης παιδείας που τα αφήνει να μεγαλώνουν στην τύχη και να ντοπάρονται από ψευτο-επαναστατικές ιδεολογίες, εγωκεντρισμό, έλλειμα αγάπης και οικογενειακής στοργής και αγωγής στην κατάλληλη ηλικία.
Έτσι, όταν από την παιδική ηλικία απουσιάζει από την ζωή του ανθρώπου ο «καθοδηγητής – παιδαγωγός «που είναι κατ΄ αρχήν η σωστή οικογένεια που θα διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά με αγάπη και «φόβο Θεού» για την ανάπτυξη της αξιακής τους υποδομής, αναλαμβάνουν οι «καθοδηγητές του πεζοδρομίου» που ακούμε στα ΜΜΕ. Είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την χειραγώγησή τους προς εγκληματικές πράξεις ακραίας βιαιότητας που τώρα μας εκπλήττουν και μας προβληματίζουν. «Ο καθοδηγητής του πεζοδρομίου» που εκμεταλλεύεται τα λάθη ή το έλλειμα της οικογένειας ως βασικής θεσμικής λειτουργίας. Της οικογένειας» που αφήνει τα παιδιά της έρμαια στην «πνευματική τροφή» που παρέχουν οι βίαιες εικόνες των ανεξέλεγκτων βιντεοπαιχνιδιών και σκοτεινών αναζητήσεων στο διαδίκτυο, που γρήγορα «πετρώνουν» «τον ψυχισμό τους, στην τρυφερή παιδική ηλικία
Της «οικογένειας» που ουδέποτε έβαλε όρια στα παιδιά της όταν υπερβάλλανε στις απαιτήσεις τους, που δεν έκανε τις σωστές παρεμβάσεις όταν εμφάνιζαν τις πρώτες ακραίες ή παραβατικές συμπεριφορές και τα άφησε να πιστεύουν ότι όλος ο κόσμος είναι δικός τους. Ότι έχουν μόνο δικαιώματα χωρίς όμως ευθύνες στη ζωή. Είναι αυτονόητο ότι η παραβατική συμπεριφορά ανηλίκων, αν δεν αναχαιτίζεται έγκαιρα και κατάλληλα, λειτουργεί και ως ένα προστάδιο όπου εκκολάπτονται οι ενήλικοι εγκληματίες ειδεχθών εγκλημάτων που συγκλονίζουν την κοινωνία.
Μιας «οικογένειας», που στο σπίτι δεν γίνεται λόγος για Θεό και Πατρίδα. Στο Σχολείο, η έπαρση της Σημαίας θεωρείται αναχρονισμός και γραφικότητα, ενώ η παραπληροφόρηση θεωρείται εκσυγχρονισμός. Στο Πανεπιστήμιο, η αδιαφορία και ο λαϊκισμός της Πολιτείας σκοπό έχει την κομματική «επένδυση»για τις επόμενες εκλογές. Και «στη γωνία «παραμονεύει ο κουκουλοφόρος καθοδηγητής του πεζοδρομίου «που δίνει το δικό του περιεχόμενο στην ξηρότητα της ψυχής του νέου κάνοντάς τον «ήρωα» των εγκληματικών του διαθέσεων.
Έτσι τους απαίδευτους, ανερμάτιστους ηθικών αξιών και κανόνων και σε πλήρη σύγχυση εφήβους, πολύ εύκολα τους «φέρουν και τους άγουν» ως «πιόνια»για να τους χρησιμοποιήσουν ως εκτελεστικά όργανά τους για εγκληματικές ενέργειες, όπως αυτές που βλέπουμε συχνά αλλά και πρόσφατα με τον πολύ σοβαρό τραυματισμό του αστυνομικού από τον 18χρονο, σύμφωνα με την ομολογία του.
Στους νέους αυτούς δεν έχει εμφυσήσει, ούτε η οικογένεια, ούτε η πολιτεία, τα ιδανικά και τις αξίες που εδράζονται στην Πίστη στο Θεό, στην αγάπη για την Πατρίδα, στη γνώση του μεγαλείου του Ελληνικού Έθνους στο οποίο ανήκουν, στην αγάπη και στον σεβασμό του συνανθρώπου τους. Η ανάπτυξη θρησκευτικής και εθνικής συνείδησης, θα τους κάνει να νιώσουν υπερήφανοι για την Πίστη τους και Πατρίδα τους, θα δώσει περιεχόμενο στη ζωή τους και θα τους κρατήσει μακριά από τον κόσμο του «κενού», της βίας και της στρατευμένης στο χουλιγκανισμό ιδεοληψίας.
«Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται», έγραψε ο Ντοστογιέφσκι, τονίζοντας το ρόλο του θείου ως κοινωνικού μηχανισμού, που διαμορφώνοντας ηθικές αναστολές και φραγμούς, εξασφαλίζει την κοινωνική ισορροπία και ευταξία και αποτρέπει την ασυδοσία. Ας μη ξεχνάμε και τη ρήση του Πλούταρχου «Μπορείς να βρεις πόλεις χωρίς άλλα πράγματα, αλλά όχι χωρίς θρησκεία και θεό», αλλά και του Γκάντι «Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία».
Βεβαίως όταν η παιδεία «αυτοκτονεί» μαζί της «αυτοκτονεί και η Πολιτεία, όταν με μεγάλη σπουδή «τορπιλίζει «τους πυλώνες της οικογένειας που είναι το Μυστήριο του Γάμου, ο πατέρας, η μητέρα και το θαύμα της τεκνογονίας. Αντ΄ αυτών θεσμοθετεί την πάσης φύσεως παρέκκλιση ως κανονικότητα. Μιας παρέκκλισης που προκλητικά επιδεικνύει την εχθρότητά της προς κάθε τι που εκφράζει του Χριστού την πίστη την Αγία και το Έθνος, όπως κάθε φορά αυτό εκφράζεται με τα σύμβολά του, την Ιστορία του, τα Μνημεία του και τους Ήρωές του. Πώς είναι δυνατόν όμως μέσα σε αυτόν τον «φαύλο κύκλο» «μιας οικογένειας που υπονομεύεται και παραπαίει και μιας παιδείας αποπροσανατολισμένης να αναπτυχθούν υπεύθυνοι, ώριμοι και ΄΄άριστοι «πολίτες;
Ο εκ βάθρων ανασχεδιασμός μιας Εθνικής Παιδείας είναι πλέον επιτακτική και επείγουσα ανάγκη πριν η κατάσταση στην νεολαία εκραγεί και τότε θα ψάχνουμε πάλι για τους ενόχους «κουκουλοφόρους καθοδηγητές». Όμως οι ηθικοί αυτουργοί και οι ένοχοι θα είναι αλλού…
Μιας Εθνικής Παιδείας που θα έχει στο κέντρο της ως σημείο αναφοράς, σε όλες τις εκφάνσεις της, την Πίστη και την Πατρίδα μας. Διότι πάντοτε ο Έλληνας στην μακραίωνη Ιστορία του, γι΄ αυτά τα ιδανικά πολέμησε και γι΄ αυτά τα ιδανικά πότισε με το αίμα του κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας. … «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία……..» ήταν μεταξύ των άλλων η πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά, στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.
Μιας Εθνικής Παιδείας που θα δώσει στους νέους να καταλάβουν ότι «ένα μεγάλο μέρος του κλίματος, του πνευματικού χώρου μέσα στο οποίο κινείται ολόκληρος ο ευρωπαϊκός κόσμος έχει Ελληνικό Πνεύμα» ( Κ. Τσάτσος ) και αυτό το Ελληνικό Πνεύμα ουδεμία σχέση έχει με το φαινόμενο του χουλιγκανισμού και με μασκοφόρους «καθοδηγητές».
