Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος.
Η εμμονή του ελληνικού κατεστημένου στην υιοθέτηση του οποιαδήποτε νεοτερισμού είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη Αθήνα. Παρά την ασχήμια που κυριαρχεί γύρω μας, νομίζεις πως έχουν ποτέ σκεφτεί πως το να γκρεμίσεις την Αθήνα και να την ξαναχτίσεις σύμφωνα με τη μπρουτάλ νεωτεριστική αρχιτεκτονική που ήταν της μόδας τη δεκαετία του ’50 ήταν ένα τραγικό λάθος;
Αναρωτήθηκαν μετά από αυτό το λάθος, πως ίσως δεν πρέπει αυτομάτως να υιοθετούμε τον κάθε νεωτερισμό που μας έρχεται από το εξωτερικό;
Φυσικά και όχι.
Τις επόμενες δεκαετίες συνέχισαν ακάθεκτοι, πότε με τη σοσιαλμανία των ’70s και ’80s, πότε με τα εύκολα λεφτά του χρηματιστήριου και των δανεικών, πότε με τη διακομματική πολιτική των ανοιχτών συνόρων και το χάιδεμα στην εγκληματικότητα.
Γενικώς, έχουν μετατρέψει την ελληνική κοινωνία σε ένα πειραματόζωο όπου πάνω του δοκιμάζονται όλες οι νεωτεριστικές μπαρούφες που είναι της μόδας. Και κάθε φορά, εφαρμόζουν τον κάθε νεωτερισμό με τη λαχτάρα ενός άβουλου βαλκάνιου ιθαγενή, που μόλις αντίκρυσε τις γυαλιστερές χάντρες και τα καθρεφτάκια των ξένων.
Ειλικρινά, όταν τους ακούς, καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν αφιερώσει ούτε πεντάλεπτο να σκεφτούν τις συνέπειες του πιο πρόσφατου νεωτερισμού που θέλουν να επιβάλουν.
Η ιστορία, η σοφία των προγόνων, θεσμών και παραδόσεων χιλιετηρίδων πετιούνται στα σκουπίδια, προκειμένου οι ίδιοι να αισθάνονται μοδάτοι.
Μας κυβερνούν παιδιά.
