Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Έίναι μεγάλη επιτυχία, στην Τρίτη Ηλικία να έχει ο κάθε άνθρωπος την τύχη να συζητάει ποικίλα θέματα με καλούς φίλους. Εγώ ευτυχώς έχω αυτή την τύχη. Βρισκόμουνα ένα ήσυχο βράδυ σε μια όμορφη ταβέρνα με δύο παλιούς και έμπιστους φίλους, τον Παυσανία και τον Λύσανδρο. Καλοπροαίρετοι άνθρωποι και με διάπλατα ανοιχτά μυαλά. Ως γνωστόν, η κουβέντα πηγαίνει άθελα τις πιο πολλές φορές στην τρέχουσα πολιτική. Υπήρξαν τοποθετήσεις, θέσεις, αντιπαραθέσεις, ακόμη κι αντεγκλήσεις. Θες τώρα τα ωραία εδέσματα, θέλεις το γλυκό κρασί, η ώρα πέρασε πέρα από την μια μετά τα μεσάνυχτα. Ετοιμαστήκαμε να φύγουμε, όχι γιατί ως συνταξιούχοι είχαμε να κάνουμε κάτι σπουδαίο την άλλη μέρα το πρωί, αλλά τα κύτταρα όπως και να το κάνεις, έχουν τις προσωπικές τους αντιρρήσεις. Ήταν η ώρα που αρχίσαμε να χαιρετιόμαστε, πάντα ειλικρινά και εγκάρδια, όταν ο Λύσανδρος άναψε το φυτίλι της έμπνευσης. «Ρε συ Παυσανία -λέει στον στρατηγό των Πλαταιών- τι θα κάνετε επιτέλους με εκείνο το Πανεπιστήμιο για την πόλη μας που τόσο πολύ λείπει;» Σημειωτέον ότι ο Παυσανίας έχει πιθανή εμπλοκή με τα κυβερνητικά κλιμάκια, και πάντα ο λόγος του έχει μια παραπάνω βαρύτητα. «Αααά -απαντάει- σ’ αυτό το θέμα έχουν απαιτήσεις και άλλες πόλεις όμορων νομών και το πρόβλημα μπλέκεται αρκετά και γίνεται δυσεπίλυτο, ο υπουργός είναι στριμωγμένος και δύσκολα θα δυσαρεστήσει κομματικούς του συντρόφους».
Η ωραία βραδιά και μάλιστα εποικοδομητική για ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα όπως η Παιδεία, παρέμεινε να πάλλεται σαν εκκρεμές μέσα τη γλυκιά χειμωνιάτικη νύχτα.
Όταν γύρισα σπίτι μου και πριν με πάρει αγκαλιά ο Μορφέας, το ξανασκέφθηκα το πράγμα. Για στάσου βρε παιδί μου, εμένα ο γυιός μου τελείωσε ηλεκτρονικός μηχανικός στο τοπικό ΤΕΙ και μου δηλώνει προκλητικά πως «δεν θυμάμαι τίποτα».
Για καλή του τύχη κληρονόμησε από τον πατέρα του μια καλή γεωργική δουλειά και συνεπώς σήμερα εργάζεται δημιουργικά. Τα περισσότερα παιδιά της γενιάς του είναι μεγαλοστελέχη σε πιτσαρίες και σουβλατζίδικα στον κρίσιμο τομέα των θέσεων delivery με αποστολές σε όλες τις περιοχές της πόλης και των συνοικιών σε κρίσιμες ώρες όπως εκείνες των θερινών μεσημεριανών περιόδων, με τον καύσωνα να προκαλεί προβλήματα αναπνοής αλλά πολλές φορές και επειγουσών αφοδεύσεων.
Κανένας βέβαια δεν ισχυρίζεται ότι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων δεν έδωσαν την ικμάδα των δυνάμεών τους όταν και εφόσον έπρεπε να βρίσκονται στις θέσεις τους ακόμη και κάθε βδομάδα εντός του εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Η προσπάθεια βέβαια ήταν δύσκολη αλλά το αποτέλεσμα αυταπόδεικτο. Το βλέπει κανείς στην ταχύτητα και την επιδεξιότητα που έχουν σήμερα οι άσοι οδηγοί δικύκλων με τις σούζες και τους ελιγμούς που δύσκολα αφομοίωσαν εντρυφώντας στα δύσκολα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Ας μιμηθούν τους σημερινούς πτυχιούχους delivery και οι επόμενες γενιές των πτυχιούχων deliveradon. Η επιστήμη δεν θα τους διαψεύσει ποτέ. Δεκτοί και ως τυλιχτάδες μόνον πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτο
