Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης *
Η αφύπνιση των Λαών
Σε ποιους λοιπόν οφείλει τις ελληνικές ρίζες της η Χριστιανική Ευρώπη; Εις τους Άραβες Χριστιανούς, εις τους Άραβες Μουσουλμάνους, εις τον Αβερρόη, τον Μουσουλμάνο μελετητή του Αριστοτέλη εις τον 12ο αιώνα, ή ακόμη και εις τους Ευρωπαίους μοναχούς. Ποιοι άνοιξαν τον δρόμο εις την Ευρώπη για την Αναγέννηση; Και η Αναγέννηση άνθησε έτσι ξαφνικά εις την Ευρώπη ή μήπως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολύ νωρίτερα, τον 9ο αιώνα, είχε προηγηθεί η αφύπνιση των λαών που αποτελούσαν τη Μεγάλη Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου; Τότε δηλαδή που ο Αυτοκράτορας Καρλομάγνος ενεθάρρυνε τη μελέτη των Ελληνικών Γραμμάτων και ήδη εις τα μοναστήρια αυτής, μιας περιόδου όπου είχε αρχίσει η αντιγραφή αρχαίων και ιερών χειρογράφων που προετοίμασαν το έδαφος για την Αναγέννηση,
α. Η Θεοφανώ και ο Γερμανός Αυτοκράτορας Όθων Β’
Οι Φράγκοι και οι Γερμανοί/Σάξονες, εν συνεχεία κοινώς Αγγλοσάξονες, όμως είχαν και έχουν πολύ συγκεκριμένες προκαταλήψεις απέναντι εις τους Έλληνες και το Βυζάντιο. Ιδιαίτερα όταν η βυζαντινή πριγκίπισσα Θεοφανώ παντρεύτηκε (972) τον Γερμανό Αυτοκράτορα Όθωνα Β’, την οποία Θεοφανώ εχθρεύονταν όμως οι Φράγκοι. Τότε έχουμε την ανόρθωση της Παποσύνης (Πάπας Ιωάννης ΙΓ 965-972), όπου Θεολογικοί Κύκλοι των Γερμανών ηγεμόνων και ευγενών έθεσαν εφεξής υπό την ηγεμονία και επιρροή τους τη Ρώμη, τους Πάπες και την Παποσύνη και έτσι προκάλεσαν με το Filioque και το Μεγάλο Σχίσμα (1054). Η διαμάχη δηλαδή «από ποιόν προέρχεται το Άγιο Πνεύμα; Από τον Θεό Πατέρα ή τον Θεό Πατέρα και τον Υιό»; Έκτοτε και μέχρι σήμερα δεν άλλαξε όμως η στάση τους κατά των Ελλήνων, του Ελληνισμού και της Ορθοδoξίας!
β. Η ήττα του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς εις το Μαντζικέρτ 26 Αυγ. 1071
Είναι μια συνέπεια της Έχθρας και θανάσιμου μίσους των Ρωμαίο-Λατίνων, των Φράγκων και Αγγλοσαξόνων, οι οποίοι μετά το Μεγάλο Σχίσμα (1054) και μόλις 16 χρόνια μετά (1071) στράφηκαν ευθέως κατά του Βυζαντίου, ενισχύοντας και ενθαρρύνοντας τους Σελτζούκους/Τούρκους κατά του Βυζαντίου. Και έπεται η συνέχεια: μόλις 25 χρόνια αργότερα, το 1096, με την Α’ Σταυροφορία έχουμε τη λεηλασία των χωρών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είκοσι (20) «Σταυροφορίες λεηλασιών, καταστροφών και βαρβαρότητας» ακολούθησαν μεταξύ του 11ου και 15ου αιώνα. Με τις βαρβαρότητες κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των λαών αυτής.
γ. Η αρχή της Αποικιοκρατίας και «η λεηλασία της ανθρωπότητας»
Με τις βαρβαρότητες και φρικαλεότητες εις βάρος των λαών, το μεγαλύτερο εις την παγκόσμια ιστορία σκλαβοπάζαρο πολλών εκατομμυρίων Αφρικανών, και την καταστροφή σε όλη την υφήλιο πολλών παραδόσεων και πολιτισμών.
Μετά την πτώση της αβοήθητης από τους Ρωμαιο/Λατίνους/Φράγκους κ.ά. Κωνσταντινούπολης (1453), έχουμε μόλις 39 χρόνια αργότερα (1492) την αρχή της Αποικιοκρατίας, με τις λεηλασίες και βαρβαρότητες κατά της ανθρωπότητας με τον Χριστόφορο Κολόμβο. Το 1499-1500 ο Αμέρικο Βεσπούτσι. Το 1520 ο Φερδινάνδος Μαγγελάνος. Το 1650 οι Ολλανδοί εις την Αφρική και την Αμερικανική Ήπειρο και λίγο μετά οι Βέλγοι και άλλοι Ευρωπαίοι. Να μη ξεχάσουμε και την «επιζήμια παρουσία των Φράγκων-Ρωμαιο-Λατίνων και εις την Ελλάδα»!
δ. Οι Ρωμαιο-Λατίνοι / Καθολική Εκκλησία (Παποσύνη) / Φράγκοι – Αγγλοσάξονες μισούσαν/μισούν τους Έλληνες, τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία
Σημειωτέον είναι, ότι κατά κοινή και γενική ομολογία των προαναφερθέντων, ούτε η Καθολική και Προτεσταντική Εκκλησία, αλλά ούτε και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με εξαίρεση μόνο εκείνων των ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, συνέδραμαν τον ελληνικό λαό και την Ορθοδοξία εις τον απελευθερωτικό τους αγώνα του 1821! Σε αυτό αναφερθήκαμε ήδη εις τις προηγούμενες παραγράφους. Αλλά μισούσαν και μισούν και τους Εβραίους.
ε. Οι διωγμοί και η τιμωρία των Εβραίων εις την Ευρώπη
Ο σταυρός είναι μια εφεύρεση των Ρωμαίων, ως ένα από τα πολλά, αλλά έκτοτε και το πιο βασικό εργαλείο βασανισμού των ανθρώπων, άρα είναι συνώνυμο της απάνθρωπης και βάρβαρης συμπεριφοράς των Ρωμαίων. Η οποία βαρβαρότητα μεταλαμπαδεύθηκε εις τους Ευρωπαίους, οι οποίοι έγιναν όμοιοι των Ρωμαίων, με ιδιότητες και χαρακτηριστικά, που είναι π.χ. η πολύ μειωμένη ηθική και ευσυνειδησία εις την εφεξής συμπεριφορά αυτών απέναντι των άλλων λαών και πολιτισμών. Όμως με τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού, για την οποία ευθύνονται μόνο οι Ρωμαίοι, ευθύς μετά κατέστη ο σταυρός το σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Αλλά είναι και το σύμβολο των ανθρώπων, οι οποίοι εξαιτίας της αδικίας, της ένδειας, της δυστυχίας και της βαρβαρότητας, σταυρώνονται κάθε μέρα και κάθε στιγμή της ζωής τους!
Μετά τους διωγμούς και τα βασανιστήρια των Χριστιανών, οι Ρωμαίοι στράφηκαν αργότερα και κατά των Εβραίων. Η Παποσύνη / Καθολική Εκκλησία δεν διαφέρει καθόλου ούτε από τον Προτεσταντισμό (από τη λατινική λέξη «protestor» που σημαίνει «διακηρύττω την αντίθεσή μου, διαμαρτύρομαι») του Γερμανού μοναχού του Μαρτίνου Λούθηρου (1483-1546), του ηγέτη μεταρρυθμιστή και θεμελιωτή του Προτεσταντισμού, ο οποίος αποσπάσθηκε από την Καθολική Εκκλησία εξαιτίας μόνο του ηγεμονισμού και των αυθαιρεσιών του Πάπα και της Ρώμης. Εκ του λόγου αυτού, ο Προτεσταντισμός ως Εκκλησία, δεν ηγείται από ανώτατο ηγέτη! Η Παποσύνη όμως εξέθρεψε και το μίσος κατά των Εβραίων, τους οποίους θεώρησε και ως «υπεύθυνους για τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού». Ενώ πραγματικοί υπεύθυνοι και ένοχοι ήσαν τότε μόνο η Ρώμη και οι Ρωμαίοι, με τη σύμπραξη αυτών με τη Φατρία των Φαρισαίων! Λίγο μετά ακολούθησε η εκδίωξη των Εβραίων από την πάτρια γη, οι οποίοι μετοίκησαν σε διάφορες χώρες (Εβραίοι της Διασποράς!).
Η «Κυρίαρχος της Ευρώπης Παποσύνη» για να τιμωρήσει όμως τους Εβραίους, ως δήθεν «υπεύθυνους για τη σταύρωση του Ιησού Χριστού», απαγόρευσε εις τους ηγεμόνες και ευγενείς της Ευρώπης τον διορισμό των Εβραίων σε δημόσιες υπηρεσίες, τον στρατό, την απονομή σε αυτούς τίτλων ευγενών και την ενασχόληση αυτών σε μερικά επαγγέλματα.
Για την επιβίωσή τους, οι Εβραίοι εστράφησαν τότε σε διάφορους τομείς της μεταποίησης, του μικρεμπορίου, του δανεισμού χρημάτων, εν κατακλείδι της οικονομίας. Έτσι με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος! Ως συνέπεια της οικονομικής ισχύος τους, έχουμε και την απαρχή του μίσους αλλά και τους διωγμούς των Εβραίων σε διάφορες χώρες, όπως π.χ. το έτος 1492 εις την Ισπανία (τμήμα των οποίων κατέφυγε τότε π.χ. και εις τη Θεσσαλονίκη). Λίγο αργότερα ακολούθησαν Γαλλία, Ουγγαρία, Αυστρία, Γερμανία και άλλες χώρες. Έτσι έχουμε και τον Αντισημιτισμό εις την Ευρώπη, αποκορύφωμα του οποίου ήταν η Γερμανία με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων!
Όμως οι παραδόσεις των λαών, οι πολιτισμοί και η ιστορία διδάσκουν. Η εξασφάλιση σήμερα της συνεχώς αυξανόμενης τάσης μερικών ισχυρών των οικονομιών του πλανήτη, με την εμμονή αυτών εις την «ευτυχία και επιτυχία της στατιστικής των αριθμών», που ευθύνονται όμως για την τεράστια οικολογική καταστροφή, και η οποία καταστροφή συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, αλλά και εξαιτίας και της ασυνεννοησίας αυτών, μας θυμίζουν τον Πύργο της Βαβέλ, την Κιβωτό του Νώε, τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την Καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων. Καθότι, όλοι αυτοί βλέπουν σήμερα μόνο το δένδρο και όχι το δάσος που χάνεται. Εν τέλει επικείμενη είναι η αναπόφευκτη καταστροφή της ανθρωπότητας με τη δυστυχία και τον θάνατο εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αγαπητοί φίλοι, οι ανιστόρητοι και εθνομηδενιστές, διχάζουν επί δεκαετίες τις κοινωνίες και τους λαούς. Έτσι βλάπτουν και την πατρίδα μας, αλλά ως είναι ήδη γνωστό, οι ένοχοι δεν ανέχονται ούτε καν την αλήθεια, απεναντίας είναι σφοδροί πολέμιοι και εχθροί αυτής. Ο Αριστοτέλης όμως είπε: «Το αληθές και το δίκαιο είναι από τη φύση πιο δυνατό από το ψευδές και το άδικο». Ενώ ο Νίκος Καζαντζάκης είπε: «Το ψέμα είναι ανανδρία». Και ο γράφων ο οποίος δεν είναι ευθυνόφοβος, αλλά ευθύγραμμος, ευθύλογος και ετοιμόλογος, προσθέτει: «Εις την απλότητα της ζωής ευρίσκεται ο πλούτος της γνώσης και της σοφίας. Η γνώση είναι η μόνη δύναμη που στρέφεται κατά της βαρβαρότητας, της αδικίας και του ψεύδους που καταστρέφουν την ανθρωπότητα. Για αυτό δεν ποιεί τιμή για τους λόγους ύπαρξής μας, όταν πολλοί αμφισβητούν και προσβάλλουν συστηματικά τον πολιτισμό, την ιστορία και τις παραδόσεις των λαών, το πνεύμα, τις σκέψεις, τις ικανότητες και τις αγωνίες των άλλων».
Υπάρχει όμως ένας κανόνας που λέει: «Το να είναι κανείς ακομμάτιστος, είναι η πιο επιτυχημένη θέση». Οι άνθρωποι όμως αναζητούν κάθε τόσο ένα άλλοθι για τα λάθη τους. Αποφεύγουν έτσι να σταθούν όρθιοι μπροστά εις τον καθρέπτη τους, διότι φοβούνται ό,τι αυτός θα σπάσει σε χιλιάδες κομμάτια και θα τους πλακώσει. Αν και για μερικούς, είναι πολύ δύσκολο να παλεύεις συνεχώς με το ίδιο το αίμα και τα ιδανικά του.
Ο πολιτισμός που παράγει πνεύμα ήταν απο αρχαιοτάτων χρόνων η ανυπέρβλητη και αιώνια δύναμη των Ελλήνων. Γι’ αυτό οι Αρχαίοι Έλληνες απεχθάνονταν τη βαρβαρότητα που παράγει μόνο πλούτο, ασύδοτη πλεονεξία και απληστία. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, σήμερα είναι όμηροι μιας κοινωνίας της βαρβαρότητας, της σιωπής, της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού και της βίας των βολεμένων.
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις το Πανεπιστήμιο της Βόννης όπου διέμενε επί πολλά χρόνια και από εκεί ταξίδευε και γνώρισε συνειδητά πολλές χώρες της Ευρώπης. Διετέλεσε επί 5 έτη υπάλληλος του Κοινοβουλίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας Γερμανίας εις την Βόννη, και εν συνεχεία επέστρεψε και σπούδασε Ιστορία, Πολιτιστική Κληρονομιά και Αρχαιολογία εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετία Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.
Ο Κόσμος και η Πατρίδα μας είναι το κόσμημα της ζωής μας, ας μην το καταστρέφουμε!
Διαβάστε επίσης: Μάθημα Ιστορίας και Αλήθειας (α’ μέρος)
