Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ
Δεν είχες δανεικά φτερά
σ’ αρκούσαν τα δικά σου,
γι’ αυτό και το ζηλεύανε
πολλοί το πέταγμά σου
Μια ξεχωριστή μορφή του Αγροτοσυνεταιριστικού Κινήματος, του Συνεργατισμού και της Μελισσοκομίας της χώρας μας και ταυτόχρονα μια πολυμερής προσωπικότητα με επίμονή και θέληση για προσφορά στον τόπο και τους συνανθρώπους του, ο Γιώργος Β. Σελλιανάκης, έβαλε πλώρη πρόσφατα για τη συνοικία των Αγγέλων. Άρχοντας πραγματικός και αγωνιστής πρώτης γραμμής και με λαμπρή πορεία υπήρξε ο Γιώργος στο διάβα της ζωής του και τίμησε τα χώματα της λεβέντρας Κρήτης που τον γέννησε γιατί και εκείνος περίσσια την αγάπησε.
Είναι δύσκολο να διαχειριστείς και να αποδεχθείς την απώλεια ενός, για αρκετές δεκαετίες, αδελφικού και μπιστικού σου φίλου του εύρους και της προσωπικότητας του Γιώργου Σελλιανάκη. Φίλου ανιδιοτελούς που ήταν πάντα δίπλα σου στα δύσκολα κυρίως, που, με αγάπη και εγκαρτέρηση, σου έδινε τις πολύτιμες συμβουλές του.
Ο Γιώργος λεβέντης Κρητικός στη θωριά και την ψυχή γεννήθηκε στο χωριό Φυλακή του Δήμου Αποκορώνου των Χανίων, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός στην Πρέβεζα τα δύσκολα χρόνια του 1950 και προσέφερε αρκετά στο κοινωνικό σύνολο και την Πολιτεία. Αρκετά νέος, το 1953 μετά από διαγωνιστική δοκιμασία, διορίστηκε Διευθυντής της «Μελισσοκομικής» (Κοινοπραξίας Μελισσοκομικών Συνεταιρισμών Ελλάδας) κορυφαίας τότε Συνεταιριστικής Οργάνωσης των Ελλήνων Μελισσοκόμων. Το 1980 ύστερα από 27 χρόνια συνεχούς ευδόκιμης υπηρεσίας στη Μελισσοκομική, τοποθετήθηκε Γενικός Διευθυντής της υπέρτερης Οργάνωσης «Ελαιουργικής» την οποία υπηρέτησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1985. Η Πολιτεία ακολούθως τιμώντας την άκρως επιτυχή και έντιμη πορεία του, τού ανέθεσε τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Γεωργίας τη διετία 1989-1991. Μετά δε την αποχώρησή του απ’ αυτήν τη θέση ασχολήθηκε με τον Αγροτικό Συνεργατισμό, διαδοχικά: ως μέλος, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος της Εταιρείας Φίλων του Συνεταιρισμού. Παράλληλα και διαδοχικά ασχολούνταν ως αρθρογράφος, μέλος της συντακτικής Επιτροπής και Διευθυντής έκδοσης του Περιοδικού της «Συνεταιριστική Πορεία» θέσεις τις οποίες υπηρέτησε για αρκετά χρόνια χωρίς ουδεμία απολύτως αμοιβή οποιασδήποτε μορφής.
Υπήρξε πολυγραφότατος και άριστος χειριστής της πένας και του λόγου. Συνοπτικά απαριθμούμε ορισμένα μόνο βιβλία και δημοσιεύματά του: α. Η «Επίτιμη Μελισσοκομία», απευθυνόμενη στον επαγγελματία μελισσοκόμο, ένα πόνημα ιδιαίτερα χρήσιμο γι’ αυτόν. β. «Οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί στην Ελλάδα» ένα βιβλίο καρπός τής πολύχρονης εμπειρίας του στο Αγροτοσυνεταιριστικό Κίνημα της Χώρας. γ. Εκατοντάδες άρθρα του και μονογραφίες σχετικά με τη μελισσοκομία. δ. Εκατοντάδες σεμινάρια στα ΚΕΓΕ και στα μελισσοκομικά σχολεία της χώρας.
Υπήρξε, όμως, ο εκλιπών και άριστος οικογενειάρχης, υπόδειγμα συζύγου και πατέρα. Με την αείμνηστη σύζυγό του Αγγελική αξιώθηκαν να αποκτήσουν τρία αξιόλογα παιδιά, που ήταν περήφανος γι’ αυτά, τον Αντώνη – Βαρδή Αρχιτέκτονα – Μηχανικό, τη Φωτεινή Φαρμακοποιό και τον Γιάννη Πιλότο της Πολεμικής Αεροπορίας – Σμήναρχο σήμερα και έξι εγγόνια, όλα τους νέοι και πολλά υποσχόμενοι επιστήμονες. Ο Γιώργος έφυγε ήσυχα και ευτυχής καθ’ ύπνον, πλήρης ημερών, στα 97 του χρόνια, μόλις μια ημέρα μετά τον εορτασμό των γενεθλίων του – που πολύ τα χάρηκε.
Γιώργο, φίλε μου καλέ, μπιστικέ κι αγαπημένε, καλό και ακύμαντο να είναι το ταξίδι σου στην κοινωνία των αγγέλων. Θα σε αγαπάμε και θα είσαι στην καρδιά και τη θύμησή μας πάντα. Ευχόμαστε εσώψυχα όπως ο πανοικτίρμων Θεός και Κύριος αναπαύσει εν Σκηναίς Δικαίων την Ψυχή σου και παρέχει στα αγαπημένα σου παιδιά, τα εγγόνια και σε όλους τους οικείους σου την εξ ύψους παρηγορία και πλούσια τα ελέη Του. Γιατί, με την αψεγάδιαστη ζωή σου και την ακεραιότητα του ήθους σου, επαλήθευσες τον λόγον του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεον (Β. δ7) «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδόσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα…».
