ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΣΙΟΥΜΑΣ
Δικηγόρος & Πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Σύμφωνα με το συντομότερο και περιεκτικότερο ορισμό : Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα με βάση το οποίο ασκείται η διακυβέρνηση ενός κοινωνικού συνόλου. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον ΛΑΟ (αρ. 1 του Συντάγματος). Η λαϊκή ΘΕΛΗΣΗ είναι ελεύθερη και ΑΝΟΘΕΥΤΗ ως έκφραση λαϊκής κυριαρχίας (αρ. 52 του Συντάγματος). Οι εκλεγμένοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες τιμώμενοι με την λαϊκή εντολή οφείλουν σε τοπικό επίπεδο να συντονίσουν και να εφαρμόσουν κατά το δυνατόν ως «διευθυντές ορχήστρας» όλες τις επιστήμες, ήτοι ενδεικτικά :
Την οικονομική, τη νομική, την κοινωνιολογία, την κοινωνική ψυχολογία κλπ ούτως ώστε το σύνολο σχεδόν του κοινωνικού συνόλου σε τοπικό επίπεδο και σε συνδυασμό με την κεντρική διακυβέρνηση της χώρας να διαθέτει μια ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ διαβίωση στους δημότες τους, συνακόλουθα δε, με την ελευθερία της δράσης και γνώμης ατομικά και εργασιακά δικαιώματα, υγιές περιβάλλον, καθαριότητα, ισονομία, ισότητα κλπ.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήδη ως γνωστό τελείωσαν και ως έκφανσή τους πρέπει να υπηρετούν και αυτές συνωδά με τα ανωτέρω την αριστεία, το δίκαιο, την αλήθεια και μαζί με αυτά και άλλες υγιείς αρχές συνθέτουν και υπηρετούν την ενάρετη Δημοκρατία, που πρεσβεύει και θεμελιώνει το Σύνταγμά μας.
Παρατηρήθηκε όμως ότι, όλες ανεξαίρετα οι δημοτικές παρατάξεις, άλλες περισσότερο και άλλες λιγότερο, προεκλογικά μέσω προστηθέντων εκπροσώπων του συνδυασμού τους αναρτούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (fb, messanger, viber κλπ ) μηνύματα, που καλούσαν τους ψηφοφόρους να δηλώσουν – όσοι το ήθελαν φυσικά – ότι είναι «ΦΙΛΟΙ» τους και θα ήθελαν να ενημερωθούν για τα προγράμματα του συνδυασμού τους, ορισμένοι δε χρησιμοποιούσαν και τη ύπουλη λέξη «συμπαθούντες». Η λέξη «φίλος» είναι μεν δόκιμος όρος στα παραπάνω μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πλην όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση της εκλογικής μάχης, ναι μεν αφορούσαν τον περίκλειστο διαδικτυακό χώρο ανθρώπων, λαμβανομένης όμως υπόψη της συγκυρίας των εκλογών και του εμμέσου, πλην εμφανούς, στόχου των αιτούντων, υπέθαλπτε, εκ του πλαγίου, τη δήλωση «συμπάθειας-φιλίας» προς τον αυτοδιοικητικό συνδυασμό που τείνει την χείρα «φιλίας». Αντίθετα η παράλειψη τέτοιας δηλώσεως είχε προφανώς και πιθανώς ανιχνεύσιμο το αντίθετο συμπέρασμα. Ανίχνευαν όμως με τον τρόπο αυτό, εμμέσως πλην σαφώς, την πρόθεσή τους ή αν θέλετε τη συμπάθειά τους, στο συνδυασμό αυτό, αναφορικά με την πρόθεση των δηλούντων αλλά και των μη δηλούντων ψήφου τους. Συνακόλουθα έτσι κατά τρόπο αφανή έβαζαν σε συνειδησιακό προβληματισμό τον ψηφοφόρο, που δήλωνε μεν «φίλος», αλλά απλά ήθελε να ενημερωθεί, εάν πρέπει να «εκτεθεί», γινόμενος όμως «φίλος» και σε άλλο συνδυασμό και επισκεπτόμενος ως «φίλος» διάφορες προεκλογικές συγκεντρώσεις διαφορετικών παρατάξεων όποιος το έπραττε με σκοπό να ενημερωθεί σφαιρικά για τα προγράμματα των συνδυασμών ήταν δακτυλοδειχτούμενος ως δήθεν στηριζόμενος σε δύο, σε τρεις και ακόμη σε τέσσερις βάρκες!
Συνακόλουθα των ανωτέρω, κατά τη γνώμη μου, καλόπιστα αλλά και αβίαστα συνάγεται ότι, με τα παραπάνω δεδομένα επιχειρείτο, εκ πρώτης όψεως, ένα είδος απόπειρας παραβίασης βασικών αρχών του Συντάγματος, ήτοι :
Παραβίαση της αρχής της ελεύθερης γνώμης και πληροφόρησης.
Παραβίαση της αρχής της προσωπικής ελευθερίας και της ισότητας.
Παραβίαση της αρχής της ελεύθερης και ανόθευτης βούλησης ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας.
Παραβίαση της αρχής της μυστικότητας της ψηφοφορίας την πιο θεμελιώδη εγγύηση της γνησιότητας της εκλογικής βουλήσεως.
Συμπέρασμα : Όλα τα παραπάνω κατά τη γνώμη μου προσκρούουν έμμεσα και αντίστοιχα στα αρ. 1, 4, 5, 5α, 11, 14, 20 και 52 του Συντάγματος και εν τέλει, κατά τη γνώμη μου, αποτελούν είδος τουλάχιστον απόπειρας παρεκτροπής του. Αυτά για το μέλλον γιατί οι εκλογές έρχονται και ξανάρχονται.
