Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ.
Στη Δύση, πολύ δύσκολα ακούς ελληνικά ονόματα. Μας ξεπέταξαν οι Εβραίοι, αφού πρώτα ξεπετάξαμε εμείς τους εαυτούς μας. Βέβαια υπήρξε η αιτία της ήττας μας, ήταν το Βυζάντιο. Επί 1.700 χρόνια (ναι δέκα εφτά αιώνες) το όνομα Έλλην απαγορευόταν να αναφέρεται επίσημα επί ποινή θανάτου. Έτσι φτάσαμε σήμερα να ονομάζουμε τα παιδιά μας με ότιδήποτε άλλο εκτός από ελληνικό όνομα. Ξέρετε κανέναν εσείς στη γειτονιά σας να τον φωνάζουνε Κόνωνα, μήπως κανέναν να τον λένε Παρμενίωνα, Πλάτωνα ή Πυθαγόρα;
Εμείς οι ίδιοι θα γελούσαμε με το όνομα ενός τέτοιου μυθικού υπερήρωα των μαθηματικών, της φιλοσοφίας ή του θεάτρου. Εμείς ανοίξαμε τις πόρτες των θεάτρων και χτίσαμε τη φιλοσοφία και τη διδαχή των πολιτών για τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ομορφιά της αρχιτεκτονικής. Εμείς χτίσαμε Παρθενώνες με τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη, αλλά κανένας δεν τιμά με το όνομά τους το παιδί του. Το μέγιστο των φιλοσόφων Αριστοτέλη τον ακούτε συχνά στους κύκλους που ζείτε; Όχι βέβαια, ούτε τον τεράστιο Πλάτωνα τίμησε κανείς με το όνομά του στο παιδί του. Κανάν Γιωργάκη και κανάν Θανασάκη όλο και θα τον ακούσουμε στο οικείο μας περιβάλλον.
Μα τι ονόματα είναι αυτά που έχουμε εμείς στην πολιτιστική μας φαρέτρα, ξεκινώντας από τους Σοφοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη, Παυσανία και μη έχοντας τη δυνατότητα να τελειώσουμε σε κανένα όνομα αφού είναι τόσα πολλά, αμέτρητα σε αριθμό, προσφορά και μέγεθος. Μέχρι και στα αστέρια δώσαμε τα ονόματά μας, εκτός από τα παιδιά μας· στα Ελληνόπουλα δεν δώσαμε ελληνικά ονόματα!
Οι Εβραίοι με πονηρό τρόπο μας πλασάρισαν ονόματα ύψους κάτω του γονάτου των μεγάλων Ελλήνων. Σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί ο βασιλιάς Δαβίδ με τον βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα ή τον ναύαρχο Λύσανδρο. Ήταν αμελητέα ποσότητα μπροστά στους γιγάντιους Έλληνες. Οι Εβραίοι κατάφεραν να αναδείξουν τους γιδοβοσκούς τους ψηλότερα από του φωτοδότες Έλληνες φιλοσόφους. Υπάρχουν οι Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, Ντέιβιντ Νίβεν και χιλιάδες άλλοι άσημοι της ιστορίας που έγιναν από τους Ισραηλίτες επώνυμοι τού σήμερα.
Απόρησα όταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο διέκρινα ένα παίχτη από το Περού με το όνομα Λύσανδρος και έναν άλλον να τον λένε Δία (Dias). Παλιότερα υπήρχε και ο παιχταράς Βραζιλιάνος Σώκρατες. Ελληνικά ονόματα είχαν ο Λεονίτ (Λεωνίδας) Μπρέζνιεφ, Αλεξέι (Αλέξανδρος) Κοσίγκιν, Αλεξάντερ Πούσκιν, Αλεξάντερ Σολζενίτσιν και τόσοι άλλοι Ρώσοι διανοούμενοι. Οι Άγιοι Γεώργιος και Δημήτριος ως κατώτεροι αξιωματικοί του ρωμαϊκού στρατού, κυριολεκτικά ανθρωπάκια, βρέθηκαν να προηγούνται του Θουκυδίδη και του πρώτου τη τάξει της Δημοκρατίας Κλεισθένη.
Εμείς, αντί να διαδώσουμε την Ελλάδα, διαδίδουμε τα ανθρωπάκια του Ισραήλ. Δεν λέμε τα παιδιά μας Ηλέκτρα, Αντιγόνη ή Αριάδνη αλλά με ονόματα μηδαμινά και ασήμαντα. Στην Αμερική έλεγαν τον πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν χωρίς να σκαλίζει κανείς την υπόθεση πως ήταν άνδρας, αδελφός και προαγωγός της συζύγου του Σάρας. Κι αυτή πάλι παρά λίγο να γίνει αντιπρόεδρος στις ΗΠΑ, Sarah Palin. Kανά γυναικείο ελληνικό όνομα δεν νομίζω ότι ακούσαμε σε θέση υποψηφιότητας για την Αμερική. Η αιμομίκτης Εβραία όμως ήταν παρούσα, έτσι δεν είναι καλά μου παιδιά;
Η Μολδοβλαχία του Τελ Αβίβ, πάνω από τους φωτοδότες του πλανήτη γη. Ησυχία παρακαλώ, γειά, γειά και σιγουριά.
