Γράφει η Ιωάννα Μαρή, επίτ. Σύμβουλος Επικρατείας και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής.
Ποιες είναι οι αιτίες της βίας που έχει τόσο επεκταθεί στον κόσμο;
Δεν είναι καθόλου αλήθεια απορίας άξιο πώς οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ιατροί, κοινωνιολόγοι … δεν έχουν καθόλου αντιληφθεί την αιτία της τόσο εκτεταμένης βίας, εκμετάλλευσης, εγκλημάτων από μικρούς και μεγάλους, προπαντός όμως στρεφομένων κατά νέων γυναικών και νεαρών κοριτσιών. Κι αυτό επειδή αυτή η αιτία δεν είναι εύκολα διαγνώσιμη , αφού ανάγεται συνήθως σε ένα πολύ απομακρυσμένο παρελθόν κι αυτό, μας λένε οι ειδικοί, φθάνει ως την εμβρυϊκή ζωή του ανθρώπου.
Από πολλές επιστημονικές ανακοινώσεις ενός ημίσεως αιώνος και πλέον γνωρίζουμε ότι; «Η αγάπη της μητέρας – εγκύου για το παιδί που περιμένει, η εσωτερική γαλήνη της και οι θετικές σκέψεις που καλλιεργεί γι’ αυτό, ο πλούτος της επικοινωνίας που διατηρεί μαζί του, καλύπτουν βασικές ανάγκες του εμβρύου και ασκούν καθοριστική επίδραση στην ομαλή φυσική και ψυχική του διάπλαση, στις βασικές γραμμές της προσωπικότητάς του, στις προδιαθέσεις του χαρακτήρα του» καθηγητής J. P. Relier, νεογνολόγος.
«Η αγάπη αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα για την ανάπτυξη των συνάψεων του εγκεφάλου του, κι επομένως για την εξυπνάδα του, για την δημιουργία ενός πλάσματος που θα αγαπήσει τον εαυτό του, τον συνάνθρωπο, το περιβάλλον, την ζωή!» (dr Thomas Verny)
Όταν αυτή η θετική αντιμετώπιση δεν υπάρχει αλλά αντίθετα το αναμενόμενο παιδί δεν είναι επιθυμητό, ως ύπαρξη ή ως φύλο, τότε οι βασικές του ανάγκες δεν καλύπτονται, και επειδή αυτή η άρνηση της αποδοχής του από την μητέρα ή και τον πατέρα εγγράφεται στην κυτταρική μνήμη του παιδιού και είναι επομένως εντυπωμένη στο υποσυνείδητό του και γνωστή σ’αυτό, έστω και υποσυνείδητα… πολλά δυσάρεστα μπορεί να συμβαίνουν αργότερα, όταν παρόμοιες συνθήκες ζωής ενεργοποιήσουν τις υποσυνείδητες παλαιές μνήμες.
Σπουδαίοι επιστήμονες έχουν μιλήσει εδώ και χρόνια για την θεμελιώδη σημασία του προγεννητικού σταδίου της ζωής, δηλαδή της ενδομήτριας ζωής για όλο τον βίο κάθε ανθρώπου. Γενικώτερα για την σημασία του ενδομητρίου βίου για την διάπλαση εξ ίσου της υγείας και του βασικού ψυχισμού και της προσωπικότητας του ανθρώπου σε όλη την μεταγενέστερη ζωή του. Οι αιτίες αυτών των εγκλημάτων σ’αυτό το στάδιο πρέπει προπαντός να αναζητηθούν.
Ο Αθ. Καυκαλίδης, νευροψυχίατρος, ερευνητής, συγγραφέας των σπουδαίων επιστημονικών βιβλίων: «Η γνώση της μήτρας» και «Η μήτρα και η υποκειμενική αλήθεια» απέδειξε, ότι η έλλειψη επιθυμίας παιδιού της μητέρας-εγκύου είναι «διαταγή για το παιδί να μην υπάρχει»… Τα συνεχώς για όλη την εγκυμοσύνη ανεπιθύμητα παιδιά έχουν δεχθεί μια πολύ βαριά τραυματική εμπειρία . Σύμφωνα με διεθνείς, σε πολλά κράτη στατιστικές έρευνες, τα παιδιά αυτά, εξ ίσου κι όσα δέχονται μεγάλο άγχος από την έγκυο, σε αυξημένα ποσοστά εκδήλωσαν σοβαρές ασθένειες , σχιζοφρένεια, αλκοολισμό, επίσης βιαιότητα και παραβατική έως εγκληματική συμπεριφορά, ως έφηβοι και ενήλικοι.
Ο καθηγητής A. Fedor Freybergh του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης αναφέρει την περίπτωση της μικρής Χριστίνας, η οποία, από την γέννησή της αρνήθηκε με επιμονή το στήθος της μητέρας της, ενώ ρίχθηκε με ορμή στο μπιμπερόν που της παρουσίασαν και γαντζώθηκε στο στήθος μιας άλλης γυναίκας κι άρχισε να θηλάζει ορμητικά. Μια διαίσθηση του καθηγητού τον ώθησε να ρωτήσει την μητέρα: «Κυρία, το θέλατε πραγματικά αυτό το παιδί;» ( Μ.Α. Bertin)
«Όχι, παραδέχθηκε εκείνη. Ήθελα να το ρίξω, αλλά ο άνδρας μου ήθελε αυτό το παιδί και γι’αυτό το κράτησα.»
Χωρίς αμφιβολία η μικρή Χριστίνα είχε συλλάβει την απόρριψη της και της την ανταπέδιδε…»
Το περιστατικό του γιατρού μας έδωσε ιδέες. Αν έχουμε αμφιβολία για ένα άνθρωπο, γιατί να αγωνιζόμαστε; Ας ρωτήσουνε την μητέρα του! όπως έκανε ο γιατρός καθηγητής.
Κατά τους επιστήμονες, «η έγκυος, όταν στρεσάρεται έντονα από ενδογενή ή εξωγενή αίτια, απελευθερώνει στο αίμα της, κορτιζόλη, κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη , νοραδρεναλίνη, ντοπαμίνη) και άλλα βιομόρια σε αυξημένα επίπεδα, ικανά να προκαλέσουν αλλοιώσεις στην ανάπτυξη του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος του κυήματος.»
«Εκείνος που βιαιοπραγεί εις βάρος γυναίκας, αναβιώνει τον απόλυτο ψυχικό πόνο της υπαρξιακής απόρριψης του από την μητέρα του, αναβιώνει την απειλή για την ύπαρξη του, τη ζωή του, διότι η μητέρα του, όσο ήτανε στη μήτρα της, δεν τον ήθελε να ζήσει.. Ξαναζεί ασυνείδητα το παρελθόν, ενστικτωδώς , στην επαφή του με την γυναίκα, αισθάνεται ότι απειλείται η ζωή του …και αντιδρά εναντίον της με τις βίαιες πράξεις του»
Δύο νευροψυχιατρικές προσεγγίσεις με διαφορά μισού αιώνα η μία από την άλλη καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι “η ενδομήτρια ζωή του ανθρώπου, είναι καθοριστικής σημασίας για την ψυχική και σωματική υγεία του μελλοντικού ενηλίκου”. Η πιο πρόσφατη μάλιστα, του 2020, από ομάδα νευροεπιστημόνων, υποστηρίζει ότι το ΠΡΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟ stress, ευθύνεται για την εκδήλωση:
- Αυτισμού
- Σχιζοφρένιας
- Νευροαναπτυξιακών διαταραχών και άλλων ψυχικών διαταραχών… καρδιοπαθειών και μεταβολικών διαταραχών, ικανών να προκαλέσουν αλλοιώσεις στην ανάπτυξη του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος. (δρ Κωσταντίνος Αθ. Καυκαλίδης)
« Η παλαιότερη προσέγγιση (1960), αυτή του Αθανασίου Καυκαλίδη, και πολλών συγχρόνων του, εστιάζεται στο ψυχικό τραύμα που δέχεται το έμβρυο κατά την κύηση, εφόσον αυτό είναι ανεπιθύμητο … και στις ακραίες περιπτώσεις «κουβαλά μια αίσθηση θανάτου μέσα στη ψυχή του, σε μορφή ακραίας ψυχοπαθολογίας, «πόσο κακό θα κάνει στον εαυτό του και στους ανθρώπους γύρω του.
«Η ενημέρωση των νέων υποψηφίων γονέων μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Οι νέοι έχουν να κατανοήσουν , πριν ακόμα γίνουν γονείς , την μεγάλη τους ευθύνη στην δημιουργία, πρώτα-πρώτα των παιδιών τους, κι έπειτα της κοινωνίας του αύριο. Γνωρίζοντας, αλλιώς θα αντιμετωπίσουν την γονεϊκότητα , την μητρότητα, τα περιστατικά της ζωής τους.
Γνωρίζοντας , θα έχουν την χαρά, εν καιρώ, να φέρουν στον κόσμο παιδιά ψυχικά και σωματικά υγιή και δημιουργικά, με ταλέντα, με αγάπη για τον εαυτό τους, τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον τους.
Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια έχει ευτυχώς τα τελευταία 30-50 χρόνια γίνει γνωστή και έχει διατυπωθεί από κορυφαίους επιστήμονες, Έλληνες και ξένους:
«Η επένδυση στην εγκυμοσύνη και στην προσχολική ηλικία είναι από τα εκ των ων ουκ άνευ μιας κοινωνίας”.
«Για να αναστραφεί η αξιακή κρίση πρώτο μέλημα είναι η σωστή ενημέρωση των γονέων, ξεκινώντας από την γυναίκα που αποφασίζει να γίνει μητέρα, πριν ακόμα μείνει έγκυος».
«Η εμβρυϊκή ζωή έχει αποδεδειγμένα τεράστια σημασία στην μετέπειτα ψυχική και σωματική υγεία ενός ανθρώπου» .(αποφθεγματικά αναφέρει ο Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας του Παν/μίου Αθηνών, ερευνητής, συγγραφέας Γεώργιος Χρούσος, «Καθημερινή» 15-12-2019 ).
«Ο εγκέφαλος χτίζεται στη μήτρα και όχι στο σχολείο» δρ David Chamberlain, ψυχολόγος
«Η ζωή ξεκινάει από το πρώτο κύτταρο» «Ενδομητρίως αρχίζει η εκπαίδευση του παιδιού» Κωνσταντίνος Πάγκαλος, γενετιστής και παιδίατρος, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών.
«Από την κοιλιά της μάνας διαμορφώνεται το σενάριο ζωής του ανθρώπου» Ματθίας Γιωσαφάτ, ψυχίατρος, ψυχαναλυτής
Κι ας ακούσουμε τέλος το μνημειώδες επιστημονικό κείμενο του διάσημου Καναδού ψυχιάτρου ερευνητή, Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Thomas Verny: « Δεν μπορεί να υπάρξει Οικολογία στον Κόσμο, χωρίς να προϋπάρξει Οικολογία στη Μήτρα», ένα κείμενο που έχει κάνει τον γύρο του κόσμου.
“Κάθε παιδί, πριν από τη γέννησή του, έχει συχνά σήμερα βομβαρδισθεί μέσα στη μήτρα από τοξίνες, οι οποίες είναι δυνατόν να είναι ορμονικές, φυσικές, χημικές και ψυχολογικές. Σοβαρές είναι οι βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες συνέπειες αυτών των τοξινών στην ανάπτυξη των παιδιών. Πιστεύω ότι αν δεν μάθουμε να προστατεύουμε την καθαρότητα, αγνότητα και γαλήνη του αμνιακού σύμπαντος, κατ’ανάγκην θα αποτύχουμε να διασώσουμε τον κόσμο από την καταστροφή, λόγω βίας και ρύπανσης.
Τα παιδιά που υφίστανται βία στη μήτρα έχουν ήδη προγραμματισθεί να εξελιχθούν σε ενηλίκους, οι οποίοι θα ασκούν βία στη γη και στ’άλλα γύρω τους ανθρώπινα πλάσματα. Πριν να μάθουμε να μειώσουμε και βαθμιαία να εξαλείψουμε τους επιβλαβείς παράγοντες κάθε είδους (φυσικούς και ψυχολογικούς), οι οποίοι βομβαρδίζουν το παιδί πριν από τη γέννησή του, ο αγώνας μας κατά του εγκλήματος, των κακών έξεων και εθιστικών εξαρτήσεων, των φόνων και της αλληλοεξοντώσεως, της κακίας, της μολύνσεως και της καταστροφής των εδαφών μας, των δασών, των ποταμών, των θαλασσών και της ατμόσφαιρας θα είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί μια από τις βασικές επιδιώξεις της κοινωνίας, του Κράτους, το να επεκτείνει την ιδέα της οικολογίας, ώστε να συμπεριλάβει την προστασία και την διατήρηση της καθαρότητας και αθωότητας του αμνιακού σύμπαντος».
«Οι νέοι, μέλλοντες γονείς είναι οι γενετικοί αρχιτέκτονες των παιδιών τους. Επείγει αυτό να το μάθουν», καθηγητής Bruce Lipton, βιολόγος, γενετιστής.
«Η αποδοχή, η αγάπη της μητέρας για το παιδί της, οι θετικές ιδέες της γι’αυτό, καλύπτουν, είπαμε, βασικές ανάγκες του εμβρύου και ασκούν καθοριστική επίδραση στην ομαλή φυσική και ψυχική του διάπλαση, στις βασικές γραμμές της προσωπικότητάς του, στις προδιαθέσεις του χαρακτήρα του»: καθηγητής J. P. Relier, νεογνολόγος.
Πρέπει οι νέοι αυτό να το πληροφορηθούν.
Σ’αυτή λοιπόν την παλιά προγεννητική περίοδο είναι χρήσιμο να αναζητηθούν αιτίες… Η καταστολή από την Δικαστική λειτουργία είναι βέβαια αναγκαία…
Αλλά η πρόληψη, με την ενημέρωση των μελλοντικών γονέων είναι επίσης πρώτης ανάγκης, για να εξασφαλίσουμε στο μέλλον υγιείς και ειρηνικές νέες γενεές, για ένα καλύτερο αύριο.
