Γράφει ο Αναστάσιος Στέφος, δ.φ. Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων και του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη»
Από τον εκδοτικό οίκο «Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος», κυκλοφόρησε πρόσφατα, με τον παραπάνω ερεθιστικό τίτλο, η ποιητική συλλογή του αγαπητού μου Γ. Ξ., εκπαιδευτικού της Β/θμιας Εκπαίδευσης και πολυγραφότατου συγγραφέα, με διηγήματα, δοκίμια και 31 ποιητικές συλλογές. Η παρούσα έκδοση με τη συμβολική απεικόνιση του πετεινού στο εξώφυλλο και το αντίστοιχο ποίημα στο οπισθόφυλλο, περιλαμβάνει 72 ποιήματα φυσιολατρικού και θρησκευτικού περιεχομένου. Ομοειδή συνθέματα, με ελεύθερη μετρική και στιχουργική μορφή, φροντισμένη, λόγια, νεοελληνική γλώσσα -με τις απαραίτητες σημασιολογικές διευκρινίσεις- και θαυμάσιες εικόνες της φύσης, σε όλες τις εποχές, συνυφασμένες με ερωτική διάθεση και θρησκευτική διάσταση.
Τα ποιήματα ακολουθούν χρονολογικά μια ημερολογιακή διαδρομή αρχίζοντας από την εαρινή ισημερία του Μαρτίου 2023, παγκόσμια ημέρα ποίησης και χρωμάτων, και φτάνοντας έως τον Μάιο του ιδίου έτους. Μια λυρική περιγραφή, που συνδέεται με τον ερχομό της Άνοιξης, τον έφηβο Απρίλη να χορεύει με τον έρωτα, τον «γλυκό γόη» Μάιο, «επιβήτορα ωραίων γυναικών», την Πρωτομαγιά, την εβδομάδα του θείου πάθους και την Ανάσταση.
Με ιδιαίτερη ευαισθησία, συγκινησιακή φόρτιση και βιωματικότητα, επιχειρεί μια διαδρομή στη ζωή του από τα μαθητικά του χρόνια, με άριστες γυμνασιακές και πανεπιστημιακές σπουδές και την ερωτική του πικρία και απογοήτευση «έρωτας μεγάλος και παλιός / για μια γυναίκα άστατη, κακιά αλλά πεντάμορφη…», φτάνοντας ως τη σημερινή του κατάσταση, αναζητώντας, με φιλοσοφική ενατένιση το παρελθόν. Νοσταλγικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, το πατρικό του σπίτι, στο όμορφο Ξηροχώρι, την πολυστάφυλο ομηρική Ιστιαία, στη δασωμένη Βόρεια Εύβοια (που κάψανε πριν λίγα χρόνια), που την αναπολεί με θλίψη και μελαγχολία, «νόστιμον ήμαρ» για την επιστροφή. «Στον τόπο που γεννήθηκα επήγα / μετά από χρόνια πάμπολλα / πάνω από δέκα· έχει πολύ αλλάξει / η πόλη μου η γενέθλια· το πατρικό μου το χωριό / έχει ερημώσει· μάταια τώρα παλεύω / για να ριζώσω κάπου». (Η πόλη μου).
Στα ποιήματά του αποτυπώνονται έντονα ο πατριωτικός παλμός, με την εθνική επέτειο, με «τους αγωνιστές και αγωνίστριες Έλληνες ήρωες και ηρωίδες / που δώσανε όλο το αίμα τους / για του Χριστού την άγια πίστη / και της πατρίδας την ελευθερία!»
Ιδιαίτερα κατανυκτική η θρησκευτική ατμόσφαιρα, με τη Μεγάλη Εβδομάδα, τα πάθη του Χριστού, την εις Άδου κάθοδό του, τον άγιο Επιτάφιο με τους εξαίρετους ύμνους και την ένδοξη ανάστασή του, με το ευφρόσυνο άγιο Πάσχα, εορτή των εορτών, με το κήρυγμα της αγάπης.
Αρχαιογνωστικές αναφορές γίνονται στον Όμηρο, τον Σοφοκλή και τον Αριστοτέλη. Βαθύς, όμως, γνώστης της καβαφικής ποίησης, αναφέρεται, σε πολλά συνθέματά του, στον Αλεξανδρινό ποιητή, όπως: Η πόλις, Επέστρεφε, Η σατραπεία, Μάρτιαι Ειδοί, Αρτεμίδωρος, με τη συμβολική τους διάσταση. Ο Γ. Ξ. μεταπλάθει περίτεχνα την καβαφική σύνθεση, όταν ένας μάντης είχε προείπει στον Ιούλιο Καίσαρα να φυλάγεται την ημέρα των Μαρτίων Ειδών (15 Μαρτίου), όταν το 44 π.Χ. ο σοφιστής Αρτεμίδωρος μάταια προσπάθησε να ειδοποιήσει για τη συνωμοσία Βρούτου και Κάσσιου. «Μα εγώ (ο ανόητος) δεν τον άκουσα προσεκτικά τον προσπέρασα επιδεικτικά εγωιστής όντας χαμένος μες στα μεγαλεία μου. (Στίχ. 13-16).
Εκπληκτικό το ακροτελεύτιο ποίημα, Απέναντι στο είδωλό μου. «Απέναντι στο είδωλό μου / στον απατηλό καθρέφτη / κάθομαι λίγο, πολύ λίγο / προτιμώ την ενδοσκόπηση / και τη μελέτη / ή την αυτοπαρατήρηση / Για να βελτιωθώ / κι έτσι να βελτιώσω την εικόνα μου / που είναι, αλίμονο, ακόμα ατελής».
Στίχοι εξαιρετικοί που παραπέμπουν, εμμέσως πλην σαφώς, στο εξαίσιο φιλοσοφικό καβαφικό στιχούργημα, «Απ’ τες Εννιά».
Εκφράζω, ολόθερμα, εκ βάθους καρδίας, ab imo pectore, τα συγχαρητήριά μου στον αγαπητό Γιώργο, ευχόμενος ολόψυχα δια βίου συνέχιση της ποιητικής του δημιουργίας.
