Γράφει η Αιμιλία Λυμπεράκη – Besson
Μέρα γιορτής σήμερα! Μέρα περισυλλογής, μέρα της ιστορίας μας με τα μάτια στο παρόν και στο μέλλον!
Είναι η μεγάλη ημέρα της Αναγέννησης μέσα από επαναστατική διαδικασία (παλιγγενεσίας), η ημέρα που ο ελληνικός λαός πήρε την απόφαση να μπει σε έναν άνισο αγώνα, με το σύνθημα:
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ»!
Όταν όμως ένας λαός είναι αποφασισμένος να νικήσει, θα νικήσει! Έδωσαν ψυχή και νίκησαν.
Η δική μας γενιά έχει χρέος να μην ξεχάσει ποτέ ότι η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν μόνο πόλεμος ενάντια στον οθωμανικό δεσποτισμό και την εθνική καταπίεση. Ήταν και πόλεμος κατά της ντόπιας αδικίας, ανισότητας κα καταπίεσης! Ταυτόχρονα ήταν και παιδί του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης και των νέων ιδεών που άνοιξαν το δρόμο για να γκρεμιστεί το παλιό, η εξουσία των αγάδων, των κοτζαμπάσηδων και των λόγιων υπηρετών των κατακτητών. Σήμαινε την πολιτειακή και πολιτική οργάνωση των εξεγερμένων, τη ρήξη με το παρελθόν της υποτέλειας στην δεσποτική και οπισθοδρομική οθωμανική υπερδύναμη που τους απομυζούσε από το κόπο τους ως την δημιουργικότητά τους. Ωστόσο, αν στον τόπο αυτό υπήρξαν και αρνητές της επανάστασης, δεν συνέβη το ίδιο και με τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης στη Δύση, όπως είδαμε να αποτυπώνεται στον φιλελληνισμό. Ένα μικρό κρατίδιο λειτούργησε ως εμπροσθοφυλακή των τότε προηγμένων εθνών, γιατί στην ψυχή του είχε τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του απλού λαού και όχι των προυχόντων, γι’ αυτό και ο αγώνας ήταν δίκαιος!
Όλοι γνωρίζουμε ότι λαός που δεν μελετάει την ιστορία του δεν έχει μέλλον! Είναι καθήκον μας σήμερα, όχι να μετατρέψουμε την γιορτή αυτή σε ακίνητο υμνολόγιο μιας μουσειακής εικόνας, αλλά σε κινητήρια δύναμη αφύπνισης και αντιμετώπισης των νέων προκλήσεων σε πολιτικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο!
■ ■ ■
Σήμερα σ’ ένα ασταθές αντιφατικό περιβάλλον, με ζητούμενο την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Δημοκρατία, οφείλουμε ν’ αντιταχθούμε συλλογικά απέναντι στον αυταρχισμό και τον ακραίο εθνικισμό που σηκώνει κεφάλι στην Ευρώπη, αλλά και την κοντινή μας Ανατολή.
Η γνώση είναι δύναμη κι εμείς κόντρα στο ρεύμα της εποχής που υποβιβάζει τις επαναστάσεις και τις διεκδικήσεις, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον ειρηνικό μας αγώνα για μία Δημόσια, Συμπεριληπτική, Ποιοτική Παιδεία, χωρίς αποκλεισμούς, που απορροφά και προσαρμόζει διεθνείς καλές πρακτικές, που καινοτομεί, που ξεφεύγει από τη ρουτίνα της επανάληψης. Αυτή θα είναι και η δική μας απάντηση περηφάνειας και ανυποταγής και η δική μας συμβολή στην κάθαρση αυτής της κοινωνίας για ν’ ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον. Μόνο τότε θα είμαστε και αντάξιοι των προγόνων μας.
Κλείνοντας, ας αφιερώσουμε σ’ αυτήν την ημέρα τα λόγια από ένα ποίημα του Bukovski για την ανθρώπινη ψυχή…
“Η ζωή σου είναι η δική σου ζωή.
Μην την αφήσεις να τσακιστεί σε μια φτηνή υποταγή”.
