Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Τους Πομάκους τους γνωρίζουμε όλοι. Οι ανόητοι κυβερνούν το Κράτος των Αθηνών και του Κολωνακίου, και αυτό το γνωρίζουμε. Αλλά πρώτα ας μείνουμε εις τους Πομάκους μας.
Είναι πράγματι γεγονός, ότι δεν υπάρχουν επιστημονικώς αδιάψευστα στοιχεία περί της καταγωγής των. Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος η Σόφια εκμεταλλεύτηκε το γεγονός αυτό και ισχυρίσθηκε ότι οι Πομάκοι είναι εξισλαμισθέντες Βούλγαροι. Τον ισχυρισμό αυτόν τον απέρριψαν όμως Βούλγαροι ιστορικοί όπως ο καθηγητής Στρασιμίρωφ. Προηγουμένως, το 1789, ο Τσέχος καθηγητής Γίρατσεκ, διατελέσας υπουργός Παιδείας της Ηγεμονίας της Βουλγαρίας, κατέληξε εις το συμπέρασμα, ότι οι Πομάκοι είναι μάλλον Έλληνες. Εις το συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο Γίρατσεκ βάσει γλωσσολογικών, μάλλον, παρά ιστορικών ερευνών. Έκτοτε η ιστορική έρευνα ξεπέρασε τα όρια που έθεσε η έρευνα του Γίρατσεκ.
Επιστημονικώς αναμφισβήτητο είναι, ότι εις την αρχαιότητα ζούσαν εις την περιοχή που ζούνε σήμερα οι Πομάκοι, οι Αγριάνες. Ο βασιλιάς αυτών Λαγαρός ακολούθησε τον Μέγα Αλέξανδρο εις την κατά της Περσίας εκστρατεία του. Οι Αγριάνες, απόγονοι αρχαίων Θρακικών Φύλων, ήσαν δεινοί «επι ίππων μαχόμενοι τοξότες», εξ ου και προέκυψε η ετυμολογία αυτών Ιππόμαχοι, εντέλει Πομάκοι. Μετά τον 4ον μ.Χ. αιώνα, οι Αγριάνες εκχριστιανίσθηκαν. Και αυτό είναι επιστημονικώς αναμφισβήτητο. Έκτοτε όμως τα ίχνη των Αγριάνων χάθηκαν εις τη δίνη των αδιάλειπτων βαρβαρικών φύλων εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μεταξύ των οποίων και οι Βούλγαροι, οι οποίοι κατέκτησαν τμήμα της περιοχής των Αγριάνων.
Υπάρχουν βυζαντινές ιστορικές πηγές, οι οποίες ονομάζουν την περιοχή που κατοικούν και σήμερα οι Πομάκοι «Αχρίδα». Αυτό είναι φυσικό, εις τα τέλη της πρώτης χιλιετίας ολόκληρος η Θράκη και η σημερινή Βουλγαρία αποκαλούντο Μακεδονία, με Μακεδονικά τοπωνύμια. Η Μακεδονική Βυζαντινή Δυναστεία του Αυτοκράτορα Βασιλείου του Β’ κ.λπ. αποκαλείτο Μακεδονική, αν και καταγόταν από την Αδριανούπολη. Την εποχή εκείνη οι Αγριάνες εμφανίζονται εις τις βυζαντινές ιστορικές πηγές ως Αχρίδαι. Αυτοί οι Αχρίδαι δεν είναι δυνατόν παρά να ήσαν οι αρχαίοι Αγριάνες. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.
Αυτοί οι Αχρίδαι εξισλαμίστηκαν βιαίως μεταξύ 1656 και 1661 από τον Σεχμεντίν Πασά της Φιλιππούπολης. Αυτοί οι εξισλαμισθέντες Αγριάνοι και οι Αχρίδαι είναι οι σημερινοί Πομάκοι. Και εδώ δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, πολλώ δε μάλλον αφού η τύχη των είναι μοναδική εις τα Βαλκάνια: Σέρβοι, Αλβανοί και Έλληνες υπέστησαν τα ίδια.
Εις όλες αυτές τις περιπτώσεις το θρησκευτικό συναίσθημα νίκησε την εθνική συνείδηση. Ίδετε και σήμερα την Ιταλία. Οι Έλληνες της Σικελίας και Νοτίου Ιταλίας έγιναν πρώτα Καθολικοί και κατόπιν απώλεσαν την εθνική τους συνείδηση.
Έτσι οι Αγριάνοι-Αχρίδαι έγιναν μουσουλμάνοι, μέχρι που ο Ατατούρκ τους είπε -όπως εις όλους τους μουσουλμάνους της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης- ότι είναι Τούρκοι. Οι Αγριάνοι-Πομάκοι δεν το απεδέχθησαν απολύτως, όπως και δεν το απεδέχθησαν και οι Κούρδοι της Μικράς Ασίας. Τους Κούρδους τους κατασφάζουν οι Τούρκοι από το 1925. Τους Πομάκους όμως τους προστάτευσαν και η Βουλγαρία και η Ελλάδα.
Και ερχόμαστε τώρα εις τους επικίνδυνους για το Έθνος, εις τους ανόητους του Κράτους του Κολωνακίου:
1ον) Αγνόησαν την μετατροπή των Μουσουλμάνων εις Τούρκους από τον Ατατούρκ.
2ον) Την εποχή του Εμφυλίου και του Ψυχρού Πολέμου μετέτρεψαν ολόκληρη την Ελληνική Θράκη εις ένα μεγάλο γκέτο. Μέσα σε αυτό εγκαταλειμμένοι όλοι: Έλληνες, Πομάκοι και Μουσουλμάνοι! Σε συνέχεια άρχισαν τις οσφυοκαμψίες έναντι της «φίλης» Τουρκίας και ΥΠ0ΧΡΕΩΣΑΝ τους Πομάκους, παρά τις αντιδράσεις των, να αποδεχθούν το τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα!
Μάλιστα! Αυτοί είναι οι ανόητοι του Κράτους του Κολωνακίου, οι επικίνδυνοι εθνοκτόνοι. Ας ψάξουν όπου θέλουν εις τον Κόσμο: Να βρουν ένα εθνικό κράτος, το οποίον υποχρέωσε μια μειονότητά του να αποδεχθεί το εκπαιδευτικό σύστημα μιας όμορης χώρας, η οποία εγείρει απαιτήσεις για την εθνική καταγωγή της δικής του μειονότητας!
Αυτά συμβαίνουν μόνον εις το ανόητο Κράτος του Κολωνακίου. Θαυμάστε το!
Υποσημείωση: Η συναισθηματική Nοημοσύνη οδηγεί εις την Eνσυναίσθηση, και μέσα απο αυτήν γινόμαστε καλύτεροι, υγιείς ψυχικά και υπεύθυνοι σκεπτόμενοι άνθρωποι. Η αγάπη προς την Πατρίδα είναι Πράξη Ελευθερίας.
