Γράφει ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, πρώην υπουργός, υποψήφιος στις διαδικασίες εκλογής Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Για δεκαετίες, πριν τη θεμελίωση του Ε.Σ.Υ., η υγεία του κάθε πολίτη ήταν ατομική του υπόθεση, συναρτημένη με την οικονομική του κατάσταση. Αν είχες χρήματα ή περιουσία για να πουλήσεις, πάλι καλά, αλλιώς ήσουν στα αζήτητα. Η μόνη επιλογή που είχες ήταν ή να αποταμιεύεις, αν μπορούσες, ή να τα έχεις καλά με την εκκλησία, το κόμμα ή την εξουσία, ώστε να σε βοηθούσαν όταν ερχόταν η κακιά η ώρα.
Το Ε.Σ.Υ. υπήρξε, με όλες τις αδυναμίες του, μια ειρηνική επανάσταση που εξασφάλισε σε όλους τους Έλληνες πολίτες ένα υψηλό επίπεδο υπηρεσιών υγείας. Η φιλοσοφία του τότε νέου συστήματος, είχε μια βασική Αρχή: μπροστά στη ζωή και τον θάνατο, όπως έλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου, όλοι οι άνθρωποι είμαστε ισότιμοι.
Αυτό μείωσε κατά πολύ τον φόβο και την ανασφάλεια του πολίτη για την υγεία του και του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει πιο παραγωγικός. Στην περίοδο αυτή, κατασκευάστηκαν έξι πανεπιστημιακά νοσοκομεία, μεταξύ αυτών και το Αττικό Νοσοκομείο και πάνω από είκοσι επαρχιακά νοσοκομεία. Τα 180 Κέντρα Υγείας (έργο του αειμνήστου Γ. Γεννηματά) σε όλη την Ελλάδα δημιούργησαν ένα νέο περιβάλλον ασφάλειας της υγείας, πρωτόγνωρο για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, στην αγνοημένη μέχρι τότε περιφέρεια, συμβάλλοντας και στην οικονομική και πολιτιστική εξέλιξή της. Έπειτα από σαράντα χρόνια πορείας, καμία συντηρητική κυβέρνηση, δεν τόλμησε να καταργήσει την Αρχή της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των ιατρών στο σύστημα.
Η σημερινή κυβέρνηση, υποταγμένη στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, πήρε την απόφαση να καταργήσει την κεντρική ιδέα του Ε.Σ.Υ. και να το μετατρέψει σε σύστημα προσφοράς και ζήτησης. Όσοι έχουν χρήματα προηγούνται έστω κι αν είναι τελευταίοι, ενώ αυτοί που δεν έχουν, θα περιμένουν τα πρωινά χειρουργεία, τα οποία, βαθμιαία, θα ατονήσουν, με συνέπεια η υγεία να γίνει δυσβάσταχτο ατομικό και οικογενειακό πρόβλημα του πολίτη και όχι κρατική πολιτική (προσλήψεις, μισθοί, υποδομές).
Η απαξίωση του Ε.Σ.Υ. έρχεται τη στιγμή που διεθνείς έρευνες προειδοποιούν ότι έρχονται επιδημίες και πανδημίες οι οποίες για να αντιμετωπισθούν και να αναχαιτιστούν, πρέπει η χώρα μας απνευστί να το ενισχύσει, αλλά και να θεσμοθετήσει ένα σύστημα δημόσιας πρωτοβάθμιας πρόληψης υγείας στην κοινότητα. Ένα σύστημα που θα καταγράφει και παρακολουθεί τους δείκτες υγείας σε κάθε οικογένεια και θα προσφέρει την πρόληψη, αλλά και την πρωτοβάθμια εξωνοσοκομειακή περίθαλψη, που είναι αναγκαία ώστε να μειωθεί το κόστος παραμονής στα νοσοκομεία. Έτσι εξασφαλίζουμε και την υγεία του πολίτη αλλά και ένα ποιο αποτελεσματικό και με χαμηλότερο κόστος υγειονομικό σύστημα υγείας.
Βέβαια, ένα Ε.Σ.Υ. που χρηματοδοτείται μέσω της φορολογίας, για να είναι λειτουργικό και με ρεαλιστικό κόστος, πρέπει να είναι διαρκώς αξιολογούμενο με διαφανή και αντικειμενικό τρόπο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, υποδομών και υπηρεσιών.
Η μεικτή λειτουργία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που επιχειρεί η σημερινή κυβέρνηση (με την οικονομική συμμετοχή των πολιτών, εκτός από τη φορολογία), θα οδηγήσει στην εξασθένηση και απαξίωση των δημόσιων δομών, όπου θα πηγαίνεις όχι για να θεραπευτείς, αλλά για να πεθάνεις.
Αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην υγεία αυξάνουν τον φόβο του θανάτου στους πολίτες και οδηγούν το Ε.Σ.Υ. στη ζωή εν τάφω.
