Επιμέλεια: Κων/νος Γλύστρας.
Τέτοιο είδος πολιτικού δεν έχει ξαναϋπάρξει στην Ελλάδα. Μπουφόνικο για πολλούς, μεταπολιτικό για άλλους, κυρίως ακατανόητο για τους περισσότερους. Εικάζω πως οι παραδοσιακοί συριζαίοι που έχουν απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν τα γεγονότα με τεράστια αμηχανία. Σαν να μην καταλαβαίνουν τι τους έχει συμβεί.
Ο Κασσελάκης σπάει κάθε καθιερωμένο στιλ άσκησης πολιτικής που γνωρίζαμε ως σήμερα. Εμφανίζεται απελευθερωμένος από οποιοδήποτε ιδεολογικό υπόβαθρο και δεν περνάει από τα παραδοσιακά κανάλια της πολιτικής επικοινωνίας. Κάτι μεταξύ Μπέπε Γκρίλο και Χαβιέρ Μιλέι, αυτόν στην Αργεντινή με το αλυσοπρίονο που βγήκε πρόεδρος. Πιστεύοντας προφανώς ότι το προϊόν ΣΥΡΙΖΑ έχει οριστικά λήξει, εξαφάνισε όλους τους συντρόφους του και αμπαλάρει μόνο τον εαυτό του, τον οποίο πουλάει μανιωδώς.
Δεν νοείτο, ως σήμερα, στην Ελλάδα, αρχηγός κόμματος να χτυπιέται στο TikTok, να φοράει τόσο κολλητά ρούχα, να επιδεικνύει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή να μπουκάρει ακόμη και σε σοβαρά ακροατήρια με τον σκύλο αγκαλιά.
Βρίσκεται πλέον σε κατάσταση μόνιμης υπερδιέγερσης και δείχνει να το διασκεδάζει τρελά που «στο Ελλάντα» μπορείς να κάνεις ό,τι σου καπνίσει και κάποιοι να σε χειροκροτούν. Έχει κυριολεκτικά μπουκάρει στο σύστημα και τρολάρει, υπόσχεται, ψιλο-απειλεί, ενίοτε τραμπουκίζει (τα μίντια). Πουλάει καθρεφτάκια και χάντρες στους ιθαγενείς, με αδιανόητη άνεση. Π.χ. ο Τσίπρας έταζε λεφτόδεντρα, ο Κασσελάκης τάζει αστακούς. Δεν κάνει διάκριση αλήθειας και fake news, αφηνιάζει στα TikTok, στα πρωινάδικα, παντού.
Μας δουλεύει αριστοτεχνικά. Δεν ξέρει τίποτα για Νοβάρτις, για τον 13-0, τις γάτες Ιμαλαΐων, τα Ινστιτούτα Φλωρεντίας, τους λαγούς Σαββίδη, τα βοσκοτόπια και την Καλογριτσιάδα. Αγνοεί ακόμη και το νόμο που τον τσίμπησε για τα αστακοκάραβα. Έχει άποψη για όλα, αλλά όταν δεν τον βολεύει κάνει άνετα το παγόνι.
Προφανώς υπηρετεί στην Ελλάδα μια νέα εκδοχή της πολιτικής. Έχει το ακαταλόγιστο, λένε ορισμένοι. Φραγκάτος (πώς άραγε;), με εμφανή άγνοια ελληνικής ιστορίας, έχει βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ να τον παρακολουθεί αποσβολωμένος.
Και το ερώτημα είναι: ένα κόμμα που επενδύει στον τομέα της πλάκας μπορεί να έχει μέλλον; Μπορεί αυτό το στιλ να ευδοκιμήσει ως μονιμότερο φαινόμενο που υποκρύπτει μια βαθιά αλλαγή στην ελληνική κοινωνία;
Ειλικρινά δεν βγαίνει συμπέρασμα. Κυρίως επειδή κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι μέλλεται να ζήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προς το παρόν, ένα απροσδιόριστο κοινό, ένα απολίτικο ρεύμα που βρίζει, καταριέται, οργίζεται τυφλά, ακολουθεί τον Κασσελάκη. Ο ίδιος τους ντοπάρει μανιωδώς, στα πιο τυφλά τους αντανακλαστικά. Ενώ π.χ. εκείνος ετοιμάζει, υποτίθεται, στροφή στο Κέντρο, μόλις σκάει η είδηση για την ρωσική επίθεση στην Οδησσό, οι δικοί του σχολιάζουν «κρίμα, δεν πέτυχε η βόμβα τον Μητσοτάκη». Έχουν πειστεί ότι μόλις τελειώσει το κούρεμα ο Κασσελάκης, από το διαμέρισμα των 2 εκατομμυρίων ευρώ, θα φτιάξει και την Ελλάδα.
Ο Κασσελάκης μπορεί να κάνει πολιτική ταμπουρωμένος στο χλιδάτο ξενοδοχείο των 500 ευρώ τη βραδιά, αλλά ο συριζαίος από το δυάρι στο Παγκράτι στηρίζει το τζακούζι του αρχηγού από όπου και αν προέρχεται;
Σε πραγματικούς αριθμούς, ο Κασσελάκης παραμένει πολύ χαμηλά στις δημοσκοπήσεις. Υψηλά ποσοστά εξακολουθεί να παίρνει εκείνος εναντίον του οποίου σύσσωμη η αντιπολίτευση επιτίθεται. Στην ερώτηση ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό, το 41% απαντά τον Μητσοτάκη, το 14% τον Κασσελάκη και το 7% τον Ανδρουλάκη . Η έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας, πολιτικής συγκρότησης και αξιόπιστης προσδοκίας ότι κάποιος από την αντιπολίτευση θα κυβερνήσει καλύτερα, αποτυπώνονται σαφώς.
Η πλάκα, οι πόζες, ο σαματάς και η διαμαρτυρία δεν αγγίζουν την πλειοψηφία. Ισως διασκεδάζουν, αλλά μένουν μακριά.
Μπορεί να γελάμε σήμερα με αυτά, αλλά αποκλείεται αύριο να κλαίμε;
ΓΕΡΟΠΑΣΟΚΟΣ
