Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή.
Πολλές φορές κοιτάζοντας την εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού, τα μάτια ακινητούν επάνω στα μαύρα καρφιά του Μαρτυρίου, και η σκέψη σαν ανεξέλεγκτη νιογέννητη φωτιά, τρέχει και απλώνεται πιο πέρα, και όλο πιο πέρα… Δημιουργεί καινούριες εικόνες οδύνης και οργής και τρομάζει παρατηρώντας τον ανεξάντλητο ζήλο των σταυρωτών, που επινοώντας διαφόρους τρόπους βασανιστηρίων, προσπαθούν να πολλαπλασιάσουν και να παρατείνουν τους φρικτούς πόνους του Μαρτυρίου. Τότε, το μυαλό μας κατακλύζουν αμέτρητες απορίες και άλλα τόσα ερωτήματα, που με σιωπηλό πόνο κουρνιάζουν στη σιωπή, αλλά μόνο για λίγο, γιατί μετά ξυπνούν με οργή και πετάγονται απότομα ζητώντας τις σωστές απαντήσεις. Τώρα, τα πρώτα δάκρυα της απόγνωσης κυλούν στο πρόσωπο, και το φρικτό ερώτημα: «Γιατί Θεέ μου στον Χριστό μας;» σαν ένα πληγωμένο περιστέρι φτεροκοπά και καταλήγει επάνω στο παγωμένο ξύλο του Σταυρού.
Τα « θλιβερά εργαλεία του πόνου»:
■ ■ ■
Σίγουρα θα θέλαμε να μάθουμε πού βρίσκονται σήμερα, όλα αυτά τα θλιβερά εργαλεία του πόνου και της φρίκης που θανάτωσαν με ανατριχιαστικές «μεθόδους» τον Χριστό. Βέβαια, κατ’ αρχήν διαβάζουμε τις περιγραφές των Ευαγγελίων που αναφέρονται στη Σταύρωση. Επίσης έχουμε τις πληροφορίες της Καινής Διαθήκης, και της Πρώτης Χριστιανικής Γραμματείας. Έχουμε τα αμέτρητα Κείμενα της Εκκλησίας, και τους ειδικούς Μελετητές, που ερεύνησαν και αναζήτησαν τα αποδεικτικά στοιχεία που θα επιβεβαίωναν την αλήθεια των Μελετών τους. Ακόμα έχουμε τις πληροφορίες πολλών αρχαιολογικών εργασιών που κατέληξαν σε αποδεικτικά συμπεράσματα, και πολλά από αυτά παρουσιάστηκαν σε ειδικές Εκδόσεις. Έχουμε κάποια στοιχεία από τη «Λειψανοθήκη», που είναι ένας φορέας που επιδίδεται στη μελέτη των λειψάνων, των σχετικών κειμηλίων, κ.λ.π, και από τις καταγραφές που έχει κάνει μαθαίνουμε για τα καρφιά της Σταύρωσης τα εξής: 1. Ο Τίμιος Ήλος της Σταύρωσης βρίσκεται στη Μόσχα (Ρωσία) 2. Αντίγραφο του Ήλου με ελάχιστο κομμάτι από τον αυθεντικό Ήλο, προέρχεται από την Τυφλίδα (Γεωργία) 3. Στην Θάσο, φυλάσσεται ένα καρφί από τη Σταύρωση στην Ιερά Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ… Αυτά και άλλα πολλά μαθαίνουμε από την «Λειψανοθήκη», όμως αν ένας ρωτήσει: «Αν κάποιο από αυτά τα καρφιά είναι αυθεντικό…» η «Λειψανοθήκη» δεν ξέρει την απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα.
Το δραματικό γεγονός της Σταύρωσης του Θεανθρώπου, έχει κεντρική θέση στη Θεολογία της Εκκλησίας. Έτσι, τα καρφιά με τα οποία -σύμφωνα με την Ορθοδοξία- σταυρώθηκε ο Χριστός, κατέχουν τη δική τους θέση μέσα στην Παράδοση και αποτελούν Ιερά κειμήλια της Πίστης μας.
Μαθαίνουμε, ότι ο Χιτώνας αλλά και ένα από τα καρφιά που λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν στη Σταύρωση του Ιησού, φυλάσσονται σε Ναό της Γερμανίας. Ο αρχαιολόγος Ρίτσαρντ Μάιλς μετέδωσε σε βίντεο στο ΒΒC τις τελευταίες ημέρες του Χριστού. Τα πλάνα του οδοιπορικού είναι τραβηγμένα μέσα από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου στην Τριέρη της Γερμανίας, όπου βρίσκεται ο Ιερός Χιτώνας, αλλά και ένα από τα καρφιά που πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν στη Σταύρωση του Χριστού. Βλέπουμε ότι χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται τον Ναό για να προσκυνήσουν τον Χιτώνα του Ιησού. Το εν λόγω ύφασμα αποτελεί ένα από τα πρώτα κειμήλια που ανακάλυψαν οι Αρχαιολόγοι, και βρίσκεται στο Ναό πάνω από 1.500 χρόνια. Ο Χιτώνας όμως δεν είναι το μοναδικό αντικείμενο που φυλάσσεται στον Καθεδρικό Ναό. Ένα από τα καρφιά, που αναφέρεται ότι ήταν μεταξύ αυτών που τρύπησαν το Σώμα του Χριστού, λέγεται ότι βρίσκεται επίσης εκεί.
Επίσης διαβάζουμε, πως ένα άλλο από τα καρφιά της Σταύρωσης βρίσκεται μέχρι σήμερα στο Βατικανό μαζί με πολλά άλλα Ιερά Κειμήλια τα οποία μετέφεραν εκεί οι Σταυροφόροι από το Άγιο Όρος.
Τα « Άχραντα Πάθη» (Πηγή: Δημ. Λυκούδης, Θεολόγος)
Τα «Άχραντα Πάθη», στα οποία οι Χριστιανοί αποδίδουν πολύ μεγάλο σεβασμό και ευλάβεια, είναι:
- «Τεμάχιο Τίμιου Ξύλου», δηλαδή, μέρος από τον Σταυρό που σταυρώθηκε ο Χριστός.
2. Η «Πορφυρά Χλαίνη», με την οποία έντυσαν οι Ιουδαίοι κοροϊδευτικά τον Χριστό.
3. «Η κάλαμος και ο σπόγγος», με τα οποία έδωσαν να πιεί ξύδι ο Σταυρωμένος Ιησούς.
4. «Η λόγχη», με την οποία τον κέντησαν, και
5. «Τα καρφιά», οι Ήλοι, με τα οποία Τον Σταύρωσαν.
■ ■ ■
Από την εποχή της Σταύρωσης μέχρι σήμερα, αυτά τα «Άχραντα Πάθη», αποτέλεσαν πνευματικά Δώρα, και Δωρεές μεγάλης πνευματικής αξίας και μεταφέρονταν από αυτοκράτορες οι οποίοι τα δώριζαν σε Μοναστήρια και σε Πνευματικά τους παιδιά. Έτσι σήμερα, όσα από αυτά σώζονται, αποτελούν μεγάλους πνευματικούς θησαυρούς ανυπολόγιστης πνευματικής αξίας και ευλογίας.
Διαβάζουμε, ότι στην Ιερά Μονή των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας (λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Αιγίου), διασώζονται σήμερα, δωρεά των Παλαιολόγων στον Κτήτορα της Μονής, Όσιο Λεόντιο, ο οποίος ήταν εξ ΄αίματος συγγενής με την οικογένεια των Παλαιολόγων, τα «Άχραντα Πάθη» που είδαμε παραπάνω. Στα μέσα του 15ΟΥ αιώνα παραχωρήθηκαν ως Δωρεά, και βρίσκονται εκεί σήμερα και προσφέρονται σε ολόκληρη την Ελλάδα ως ευλογία και Αγιασμός των Χριστιανών.
Επίσης βλέπουμε ότι, στην Ιερά Μονή του Φιλοθέου στο Άγιον ΄Ορος, υπάρχουν και φυλάσσονται δύο από τα καρφιά, οι Ήλοι, που σταυρώθηκε ο Χριστός, τα οποία οι Φιλοθεϊτες Πατέρες, μετά την Ακολουθία του Εσπερινού, τα παραθέτουν μαζί με άλλα Ιερά Λείψανα, για να τα προσκυνήσουν οι Χριστιανοί.
Όμως, πρέπει να τονίσουμε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, πως είναι αναγκαίο ν’ αντιμετωπίζεται η αναφορά πολλών άλλων κέντρων Ναών, με κριτική έρευνα και με ιδιαίτερη σοβαρότητα – κυρίως στη Δύση – που αυτοπροβάλλονται ότι είναι κάτοχοι τέτοιων ιερών Θησαυρισμάτων, χωρίς όμως να μπορούν να θεμελιώσουν την κατοχή τους, ούτε ιστορικά, ούτε ιδιοκτησιακά, ούτε με έγγραφα Δωρεάς την παραλαβή τους. Για παράδειγμα: Η θεωρία ότι τα καρφιά που σταυρώθηκε ο Χριστός βρίσκονται θαμμένα κάτω από το φημισμένο μουσουλμανικό μνημείο – λουτρό της Κωνσταντινούπολης, το Cemberlitas, δίπλα στο Τοπ – Καπί, είναι μέχρι σήμερα ιστορικά αβάσιμη, ελλιπής, αναπόδεικτη για την ώρα, και κινείται στον χώρο του θρύλου και των μυθευμάτων.
Τέλος, ένας άοκνος Μελετητής των Παθών του Ιησού, έχει πει με πόνο: «Όταν για πρώτη φορά είδα το καρφί της Σταύρωσης της Trier, με είχε ξενίσει το μέγεθος και η διάμετρός του, επειδή είχα στο μυαλό μου μια συνηθισμένη εικόνα για ένα καρφί. Αργότερα, καθώς ερευνούσα το θέμα των Ήλων της Σταύρωσης, άρχισα να πιστεύω ότι τα καρφιά της Σταύρωσης, θα πρέπει να είναι ικανά να σηκώσουν το Σώμα του Χριστού επάνω στον Σταυρό, και γι΄αυτό θα πρέπει να είναι και μεγάλα και ικανού διαμετρήματος. Ξαναβλέποντας το καρφί, σκέφτηκα ΕΚΕΙΝΟΝ! Θα πρέπει να ήταν απίστευτος ο πόνος, καθώς εκείνα τα γιγάντια καρφιά έσπαζαν τα κόκαλά Του, και τον κάρφωναν επάνω στο ξύλο, ενώ την ίδια στιγμή Τον χλεύαζαν και Τον ονείδιζαν οι σταυρωτές Του. Και αυτός, καρφωμένος επάνω στον Σταυρό -μπροστά στην ανήμπορη μάνα Του- και μέχρι την τελευταία στιγμή, σε αυτή την απέραντη Μοναξιά της Άκρας Ταπείνωσης, Εκείνος ο Αθώος, Εκείνος ο Εγκαταλελειμμένος, συγχωρούσε… Πάτερ άφες αυτοίς».
