Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Είστε ακόμα νέος, έχετε ένα λαμπρό μέλλον μπροστά σας στην πολιτική, γιατί κάνετε τόσα λάθη και διακινδυνεύετε την καριέρα σας; Είναι κρίμα!
Ταξίδεψα προχθές με τον νέο δρόμο από τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Λιανοκλαδίου μέχρι την Καλαμπάκα σε μια ώρα περίπου και έμεινα με την απορία στο νου μου: Γιατί, μέχρι τώρα από τις στροφές του Δομοκού άσχημα πηγαίναμε; Μια χαρά, στροφούλες, λαγκαδιές, λίγα ντελαπαρίσματα και μετά ένα νόστιμο φαγητό στον Δρούγο. Ωραία πράγματα, νοικοκυρεμένα και προ πάντων παραδοσιακά. Δηλαδή τι, δεν θα ξαναφορέσουμε φουστανέλες και τσαρούχια, θα γίνουμε όλοι φράγκοι και ντιγκιντάγκες; Ε, όχι, στροφή, κορνάρισμα, ελάττωση ταχύτητος, προσοχή από το αντίθετα ερχόμενο φορτηγό και πάλι ελαφρύ μαρσάρισμα. Άντε και καμιά κλησούλα από τη συμπαθέστατη Τροχαία και το ταξίδι συνεχίζεται χαρωπό ανάμεσα από κάμπους, χαράδρες και λαγκαδιές. Όμορφα, χριστιανικά κι ωραία. Μετά την άφιξη στον προορισμό, το καθιερωμένο τηλεφώνημα στη σύζυγο για να μην ανησυχεί και αργότερα πολύωρη επιστροφή με χαρές θριάμβου από την οικογένεια επί τη διασώσει!!
Για όλα αυτά που ξοδέψατε ασκόπως κύριε υπουργέ, δεν βλέπω να λέτε κουβέντα. Με τόσα λεφτά που σκορπίστηκαν στον καινούριο και αχρείαστο δρόμο θα μπορούσε ο ελληνικός λαός να τρώει αρνιά για εκατό χρόνια και να καταβροχθίζει νόστιμο σπληνάντερο τουλάχιστον είκοσι σούβλες ετησίως η κάθε οικογένεια. Τώρα μηδέν γεύση και χορτασιά. Η άσφαλτος, τα γεφύρια και οι σήραγγες δεν τρώγονται· τώρα θα μείνουμε νηστικοί, και επι πλέον θα έπρεπε να καταλάβετε πως εμείς δεν είμαστε τίποτα ξεπόρτηδες, ταξιδιάρηδες. Εμείς θέλουμε την ησυχία μας και τη γυναικούλα μας, όλα αυτά μας αρκούν. Εσείς όμως φιάχνετε δρόμους για να βοηθάτε και να εξυπηρετείτε τους πλεονέκτες εφοπλιστές και τους φοροφυγάδες βιομήχανους και όχι τον φτωχό πατροπαράδοτο λαό. Vive le people!
Η πορεία σας κύριε Σταϊκούρα λυπάμαι αλλά είναι προδιαγεγραμμένη. Δυστυχώς δεν είδατε τίποτα από τα επιτεύγματα του Αμερικανοπωλωνού οικονομολόγου Andreas. Τις μέρες των Χριστουγέννων σκοτώνονταν στο πέταλο του Μαλλιακού, ίσως και περισσότεροι από 60 Έλληνες, αλλά εκείνος παρέμενε αμετακίνητος στις ιδέες του Έθνους (των ΗΠΑ). Προτεραιότητα είχαν πάντοτε τα ψητά αρνιά και τα απερίγραπτα κοκορέτσια. Μα τι νοστιμιά ήταν εκείνη που γευτήκαμε στις μέρες του σοσιαλισμού, ποτέ άλλοτε. Η χοληστερίνη είχε εγκατασταθεί στην τιμή 1.000 mg/Dl και δεν έλεγε να κατεβεί με τίποτα. Οι γιατροί έξαλλοι έτρεχαν να ψηφίσουν υπέρ της Αριστεράς.
Και από λεφτά μιλήστε μας για κάτι άλλο, αυξήσεις κάθε δεκαπενθήμερο και σφραγίσεις εργοστασίων καθ εκάστην εργάσιμον ημέραν. Αυτά γινόντουσαν τότε και παρέμειναν στην εξουσία για περίπου τριάντα χρόνια. Έξυπνοι άνθρωποι και με γνώση του τι επιθυμεί ο σοφός ελληνικός λαός. Σας επαναλαμβάνω: Το αρνίσιο φρικασέ τρώγεται, η άσφαλτος ούτε τρώγεται ούτε μαγειρεύεται όσο κι αν την βράσεις!
Διακόψτε άμεσα τον δρόμο για Καρπενήσι και Αντίρριο, θα φάτε τα μούτρα σας, θα σας μισήσει ο ελληνικός λαός, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν θέλει να κινδυνεύει στις ευθείες των αυτοκινητόδρομων λόγω της αύξησης της ταχύτητος. Πηγαίνω αργά γιατί βιάζομαι.
