O Απόστολος Πιστόλας, ιδρυτής και CEO της Mastermind Analytics αναλύει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών
O Απόστολος Πιστόλας είναι o ιδρυτής και CEO της Mastermind Analytics. Η Mastermind Analytics είναι η εταιρία που μπορεί και εξηγεί κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα με επιστημονική τεκμηρίωση και ανάλυση. Είναι η πρώτη εταιρεία του χώρου στην Ελλάδα που χρησιμοποιεί ως βάση των αναλύσεών της τα ψυχογραφικά χαρακτηριστικά των ψηφοφόρων.
Ο Απόστολος Πιστόλας είναι έμπειρος αναλυτής και σύμβουλος στρατηγικής. Είναι κάτοχος πτυχίου Οικονομικών Επιστημών καθώς και μεταπτυχιακού τίτλου στο Επικοινωνιακό Μάρκετινγκ. Έχει ολοκληρώσει, επιπρόσθετα, διδακτορικό κύκλο σπουδών με κεντρικό άξονα τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων.
Έχει διατελέσει πολιτικός σύμβουλος του πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργού της Ουαλίας. Υπήρξε επί σειρά ετών λέκτορας και έπειτα επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Gloucestershire με κύριο αντικείμενο το στρατηγικό και πολιτικό μάρκετινγκ. Έχει ηγηθεί και συμμετάσχει σε διάφορες εκλογικές εκστρατείες σε Ουαλία, Αγγλία και Ελλάδα για εθνικές και τοπικές εκλογές.
Έχει σχεδιάσει τη στρατηγική επικοινωνία για δεκάδες επιχειρήσεις διαφόρων κλάδων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Άρθρα, συνεντεύξεις και αναλύσεις του έχουν φιλοξενηθεί σε ελληνικά ΜΜΕ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΒΙΒΙΑΝ ΜΑΡΓΕΛΛΟΥ – ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ
Ποια ήταν τα ορόσημα στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές και πώς επηρεάστηκαν οι ψηφοφόροι των κομμάτων; Ήταν ελκυστικές οι συνθέσεις των ψηφοδελτίων;
Το κυριότερο ζήτημα για τους Έλληνες ψηφοφόρους στον δρόμο προς τις κάλπες ήταν η ακρίβεια, το οποίο είναι το βασικό πρόβλημα που τους απασχολεί εδώ και καιρό. Άλλα ζητήματα όπως η εγκληματικότητα, ο νόμος για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών αλλά και η διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών, φαίνεται πως έπαιξαν ρόλο στην απόφαση των πολιτών και για το εάν θα ψηφίσουν αλλά και για το κόμμα το οποίο θα ψηφίσουν. Επίσης προς το τέλος είχαμε και μια συζήτηση περί των εθνικών θεμάτων μετά την επίσκεψη Ράμα στην Αθήνα και την εκδήλωση ανήμερα της επετείου της φυλάκισης Μπελέρη αλλά και την επικράτηση του VMRO στις εκλογές των Σκοπίων. Τέλος, η συζήτηση για το πόθεν έσχες του κυρίου Κασσελάκη δεν είμαι καθόλου σίγουρος εάν επηρέασε τους ψηφοφόρους έστω και κατ’ ελάχιστον. Σε γενικές γραμμές το εκλογικό σώμα της χώρας ακολουθεί τα βήματα των εκλογικών σωμάτων των χωρών της Ευρώπης που οδεύουν προς συντηρητικοποίηση για μια σειρά ζητημάτων (ακρίβεια, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα, γεωπολιτικά). Όσον αφορά τη σύνθεση των ψηφοδελτίων των κομμάτων, αλλά και την προεκλογική συζήτηση η οποία δεν περιέλαβε σχεδόν καθόλου ευρωπαϊκά θέματα, δεν θεωρώ πως βοήθησε τον κόσμο να προσέλθει στην κάλπη. Ενδεχομένως να έκανε το αντίθετο, να αποθάρρυνε.
Μετεκλογικά, μόλις το 1/3 των ψηφοφόρων που συμμετείχαν εκφράζει ικανοποίηση από το εκλογικό αποτέλεσμα. Πώς το εξηγείτε αυτό; Εντοπίζετε κάποια σύνολα που ψήφισαν «εν θερμώ» ή και άλλα που έφυγαν οριστικά από τα κόμματα που στήριξαν στις εθνικές εκλογές;
Για να μπορεί να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα θα πρέπει να γνωρίζουμε και τι ψήφισαν αλλά και τι προσδοκίες είχαν οι διάφορες ομάδες ψηφοφόρων. Είναι λογικό όσοι έχουν κάποια θεώρηση να θέλουν όλο και περισσότεροι να συμφωνούν μαζί τους και όταν δεν το βλέπουν αυτό να εκφράζεται στην κάλπη, να μην είναι ευχαριστημένοι. Αλλά αυτό είναι η ουσία της δημοκρατίας. Καθένας να μπορεί να εκφράζει την άποψή του.
Σίγουρα κάποιοι ψήφισαν τιμωρητικά, θέλοντας να στείλουν μήνυμα στην κυβέρνηση, κυρίως ορμώμενοι από τις αλλαγές που έχει φέρει η ακρίβεια στη ζωή τους αλλά και τον γάμο και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Οι ευρωεκλογές άλλωστε (δυστυχώς ή ευτυχώς) είναι εκλογές που ενδείκνυνται για μηνύματα μέσω κάλπης (ή και αποχής).
Το εάν έφυγαν ή όχι από τα κόμματα που συνήθιζαν να ψηφίζουν θα φανεί στις εθνικές εκλογές και θα κριθεί από τις πράξεις των κομμάτων αυτών. Ότι έλαβαν το μήνυμα το γνωρίζουμε. Το αποκωδικοποίησαν σωστά και θα πράξουν αναλόγως; Θα φανεί το επόμενο διάστημα.
Τα πρόσωπα ή οι πολιτικές; Πώς αξιολογείτε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης; Πώς ακούτε «το 28% του 40%» του αντιπολιτευτικού χώρου;
Τα πρόσωπα είναι σημαντικά όταν εκφράζουν συγκεκριμένες πολιτικές και μπορούν να πείσουν το εκλογικό σώμα για την ανάγκη/σπουδαιότητα αυτών. Όταν υπάρχουν απλά ως πρόσωπα προσφέρουν περισσότερο θόρυβο από ουσία και νομοτελειακά στο τέλος η όποια κάμψη φεύγει και μένει μόνο η ενόχληση του θορύβου. Το «28% του 40%» δεν μου λέει απολύτως τίποτε ως επιχείρημα. Διότι και το δεύτερο κόμμα είναι το 15% του 40% και το τρίτο το 13% του 40%. Το αποτέλεσμα κάθε εκλογών κρίνεται από τους συμμετέχοντες. Μπορεί να είναι λυπηρό φαινόμενο η υψηλή αποχή αλλά η δημοκρατία είναι το πολίτευμα των παρόντων.
Και η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου! Με ποιο τρόπο μπορούν τα κόμματα να φέρουν τους νέους στην κάλπη; Γνωρίζουμε ή εικάζουμε τι πραγματικά τους κάνει να απέχουν;
Οι νέοι (και όχι μόνο) έχουν χαμηλά επίπεδα πολιτικής εμπιστοσύνης σε κόμματα, πολιτικούς και θεσμούς και υψηλά επίπεδα πολιτικού κυνισμού. Θεωρούν σε σημαντικότερο βαθμό από ότι άλλες γενιές πως όλοι είναι ίδιοι και αυτό τους έχει κάνει να απομακρύνονται από το πολιτικό σύστημα, καθώς θεωρούν πως εκείνο τους έχει γυρίσει την πλάτη. Ας μην ξεχνάμε πως είναι μια γενιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε μια σειρά από κρίσεις και που γνωρίζει πως θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Για να προσεγγιστούν απαιτείται ειλικρίνεια, να σκύψουν τα κόμματα πάνω από τα προβλήματά τους (π.χ. στεγαστικό, δημογραφικό) και να προσφέρουν λύσεις σε αυτά. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι που μπορεί να γκρεμιστεί σε ένα βράδυ, αλλά παίρνει χρόνο να χτιστεί και αυτό γίνεται βήμα – βήμα.
