Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Εσείς νομίζετε ότι η τάπα είναι αυτή που βάζουμε στο τέλος μιας σωλήνωσης για να διακόψουμε το νερό. Λάθος, υπάρχουν και τάπες που βάζουν οι τεράστιοι καλαθοσφαιριστές για να ανακόψουν την ιστορική ροή της φάσης για να μην πάει η μπάλα στο καλάθι.
Εκεί ακριβώς σταματάει η ανάσα του φιλάθλου και η ροή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτές τις κινήσεις όμως κάνουν ημίθεοι σαν τον Ναν, τον Καλάθη και τον ανεπανάληπτο Πρίντεζη. Όλοι οι άλλοι παραμένουν στα αζήτητα της ιστορίας και της παραφιλολογίας. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να πληρώνονται με εκατομμύρια δολάρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια, αν είναι να προσθέσουμε έστω και ένα τρίποντο ή μια assist. Τα πράματα είναι σκληρά και ο φίλαθλος κόσμος αντιλαμβάνεται σύσσωμος ότι πρέπει να ανοίξει διάπλατα το πορτοφόλι του για να μπορέσει να χωρέσει η χαρά στην πονεμένη του ψυχή. Πονεμένες ψυχές που μόνον καταβάλλοντας το αντίτιμο της βλακείας τους μπορεί να θεραπεύσουν την απόγνωσή τους από την τάπα του αντίπαλου δέους τρία δευτερόλεπτα πριν την λήξη του αγώνος. Πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί αν δεν θέλουμε να πάμε στον άλλον κόσμο από ξαφνικό έμφραγμα μιας ολοκληρωτικής τάπας.
Όλα αυτά τα θέματα αναλύονται λεπτομερώς στο καφενείο που συχνάζω και τελικά καταλήγουμε στην ανάγκη ενός ακόμη φορ στις τάξεις μας αν θέλουμε να προχωρήσουμε στη ζωή εμείς και τα ανύποπτα παιδιά μας. Πρέπει να τα ξυπνήσουμε, η κοινωνία προχωρά και σταμάτησε από καιρό να ζητάει νέους νευροχειρουργούς και αναλυτές αίματος. Όλα για τον Ναν και τον ταπίστα Πρίντεζη.
Υπάρχουν βέβαια και οι παλιότεροι που επιμένουν να διαβάσουμε την Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη και τη Δασκάλα με τα χρυσά μάτια του Στρατή Μυριβήλη. Έμειναν πολύ πίσω αυτοί, δεν προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα της τάπας και των πολλών εκατομμυρίων, κάποιοι μάλιστα πρότειναν ακόμη και την Αντιγόνη του γελοίου Σοφοκλή. Πού πάτε βρε παππούδια και επιμένετε στην οπισθοδρόμηση των λογοτεχνημάτων και των ποιητών τύπου Όμηρου και Καβάφη; Εδώ ο κόσμος καίγεται στα final four κι αυτοί ανασκαλίζουν μέσα από τους τάφους τους Καζατζάκηδες και τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Δεν πήραν χαμπάρι ακόμη τα τεχνητά off side και εξακολουθούν να θέλουν τη νίκη χωρίς σπόνσορες και συγγενείς από την Κολομβία και την Μοζαμβίκη. Ντροπή!
Βέβαια πληθαίνουν οι βιαιότητες ανάμεσα στα νεαρά παιδιά και οι μεταλικές «πεταλούδες» κυκλοφορούν πλέον από νεαρό σε νεαρό και από γειτονιά σε γειτονιά, ενίοτε και από κοιλιά σε κοιλιά. Έτερον εκατέρωθεν, να μη μπερδεύουμε τα πράγματα. Ο κάθε ένας και το όργανό του, δεν θα έχουμε όλοι τραπεζομάχαιρα κάτω από τα μπουφάν μας, η επιστήμη και το εμπόριο εξελίσσονται, μην βιάζεστε. Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω. Με τη βούλα δοκιμάζετε τον αντίπαλό σας. Εγγυημένο πράμα. Εσείς μόνον το νου σας στα εκατομμύρια του Σπανούλη και του Ρονάλντο, όλα τα άλλα θα τα φροντίσουμε εμείς.
