Ο δήμαρχος Βύρωνα θέτει τις προτεραιότητες της διοίκησής του για την τρέχουσα πενταετή δημοτική θητεία και εξαπολύει τα βέλη του στην κεντρική εξουσία για τη στάση της απέναντι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Δύο μεγάλα προβλήματα του Βύρωνα θίγει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ ο δήμαρχος της πόλης, Αλέξης Σωτηρόπουλος. Το πρώτο θέμα αφορά την καθαριότητα. Το δεύτερο, την έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου. Ειδικά το δεύτερο -όπως λέει- είναι ένα τεράστιο ζήτημα ειδικά σε περίοδο κλιματικής κρίσης. Ο Αλ. Σωτηρόπουλος μιλά για το πώς αναπτύχθηκε μια από τις πρώτες προσφυγικές πόλεις της χώρας, θεωρεί άδικο τον τρόπο με τον οποίο πληρώνονται σήμερα τα δημοτικά τέλη και καλεί τους εκπροσώπους των συλλογικών οργάνων των Δήμων να ακολουθούν πιο δυναμικές μορφές αντίδρασης απέναντι στις κυβερνήσεις, οι οποίες επί δεκαετίες έχουν καταργήσει τον όρο «Aυτοδιοίκηση».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ
Κύριε Σωτηρόπουλε, λίγο πριν περάσω στο γραφείο σας και συζητώντας με τον συνεργάτη σας, μου είπε ότι είστε πρακτικός άνθρωπος.
Είμαι πρακτικός άνθρωπος. Δεν έχει νόημα να θεωρητικολογώ αν δεν μπορώ να δώσω λύσεις επί διαφόρων ζητημάτων. Οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο, ένα όραμα, αλλά το πώς θα εφαρμοστεί σε κάθε περίπτωση είναι μια άλλη ιστορία. Πρέπει να βρεις τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία, να κινητοποιήσεις τις κατάλληλες δυνάμεις για να μπορέσεις να το υλοποιήσεις. Τα σχέδια είναι ωραία όταν είναι εφικτά.
Υπάρχουν όμως, πιο θεωρητικοί συνάδελφοί σας…
Καλή είναι η θεωρία, αλλά να κάνουμε και δουλειά. Γι’ αυτό μας εξέλεξαν οι πολίτες. Όχι για να ακούνε λόγια. Από λόγια έχουν χορτάσει.
Επίσης, είστε ένας από τους δημάρχους που δεν έχει έρθει σε αντιπαράθεση -δημοσίως τουλάχιστον- με τον προκάτοχό του.
Κοιτάξτε, δεν συμφωνούμε σε όλα με τον προκάτοχό μου κι αυτό είναι φυσιολογικό. Από την άλλη αναγνωρίζω ότι και ο Γρηγόρης Κατωπόδης, και ο Νίκος Χαρδαλιάς, που ήταν πιο πριν δήμαρχος, και ο Νίκος Ρογκάκος ακόμη πιο πριν, προσέφεραν σε αυτή την πόλη από το μετερίζι της θέσης του δημάρχου. Το αναγνωρίζουμε και τους ευχαριστούμε. Προφανέστατα υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα ζητήματα. Προφανώς ο κόσμος ήθελε αλλαγή και γι’ αυτό είμαι εγώ σήμερα δήμαρχος, αλλά δεν μηδενίζουμε την προσφορά. Ό,τι καλό έχουν κάνει οι προηγούμενοι δήμαρχοι, είμαι έτοιμος να το αναγνωρίσω και να τους δώσω και τα εύσημα. Από εκεί και πέρα, εμείς θα προχωρήσουμε τα ζητήματα από εκεί που τα βρήκαμε και θα κάνουμε τις αλλαγές που θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν.
Με τον περιφερειάρχη Αττικής, τον Ν. Χαρδαλιά, έχετε καλές σχέσεις; Σας βοηθά λίγο περισσότερο, ως Βυρωνιώτης;
Ο Ν. Χαρδαλιάς ήταν δήμαρχος 3 τετραετίες. Έχουμε πολύ καλή σχέση. Δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι δεν με στήριξε προεκλογικά. Έτσι είναι η πολιτική. Ούτε εγώ ούτε εκείνος θέτουμε τέτοια ζητήματα. Το σημαντικό είναι ότι αγαπάει την πόλη μας και όσες φορές του έχω θέσει ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον Βύρωνα, τείνει ευήκοον ους. Έχουμε βρει κάποιες λύσεις και νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα -τα δρομολογούμε σιγά σιγά- για την πόλη μας.
Να απαριθμήσουμε τις ενέργειες που δρομολογείτε; Ποιοι είναι οι πρώτοι στόχοι που έχετε θέσει;
Θα σας πω ποιες είναι οι προτεραιότητες του Δήμου, αφού πρώτα σας ενημερώσω ότι ο Δήμος μας έχει μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με την καθαριότητά του.
Δεν είστε ο μόνος Δήμος. Διαπιστώνω τελευταίως ότι όλοι οι Δήμοι του Λεκανοπεδίου -γι’ αυτούς μπορώ να μιλήσω με σιγουριά- έχουν σοβαρό ζήτημα καθαριότητας.
Πράγματι, πρόβλημα με την καθαριότητα έχουν όλοι οι Δήμοι του Λεκανοπεδίου. Όποιον πολίτη και να ρωτήσεις θα στο θέσει ως πρωταρχικό ζήτημα.
Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας;
Φταίει το γεγονός ότι οι Δήμοι είναι υποστελεχωμένοι γενικά, και ειδικά σε αυτόν τον τομέα. Με όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία 15 χρόνια, υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Υπάρχει έλλειψη μέσων. Έχει κάπως εκσυγχρονιστεί τελευταίως ο στόλος, αλλά αυτό δεν αρκεί, διότι ο τομέας της καθαριότητας περιλαμβάνει αρκετούς υποτομείς. Είναι η κλασική αποκομιδή των συμμείκτων απορριμμάτων, είναι η ανακύκλωση… Στον Δήμο μας ήμασταν πρωτοπόροι σ’ αυτό το θέμα. Γίνεται ανακύκλωση στην πηγή, με διαφορετικούς κάδους, από το 2008, όταν δήμαρχος ήταν ο Νίκος Χαρδαλιάς. Δεν πήγαμε ποτέ στον μπλε κάδο. Από τότε βλέπαμε ότι η διαλογή στην πηγή ήταν το μέλλον και το είχαμε ψηφίσει ομόφωνα. Για να επανέλθω, ο τρίτος υποτομέας είναι ο οδοκαθαρισμός και τα ογκώδη αντικείμενα. Εκεί, υπάρχει πρόβλημα. Στον οδοκαθαρισμό είναι ελάχιστο το προσωπικό. Δεν έχει υπάρξει πρόσληψη μόνιμου οδοκαθαριστή πάνω από 20 χρόνια. Μεγάλο πρόβλημα είναι τα ογκώδη. Υπάρχουν συμπολίτες μας που κάνουν ανακαίνιση και δεν νοικιάζουν, όπως λέει ο νόμος, κάδο. Τα αφήνουν στο πεζοδρόμιο νύχτα. Αυτό στοιχίζει στον Δήμο μας 100.000 ευρώ το χρόνο. Τα μαζεύει ο Δήμος και τα πηγαίνει για ανακύκλωση.
Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να ελέγχεται η εφαρμογή των νόμων και να επιβάλλονται πρόστιμα όπως σε όλες τις ευνομούμενες χώρες;
Το θέμα των απορριμμάτων είναι περίπλοκο. Πρέπει κάποτε να αλλάξουμε γενικά το σύστημα. Όλα τα άλλα είναι ημίμετρα. Καταρχάς πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο πληρώνουμε δημοτικά τέλη. Όποιος ρυπαίνει, όσο ρυπαίνει, κανονικά, πρέπει να πληρώνει. Αυτή τη στιγμή τα δημοτικά τέλη πληρώνονται μέσα από τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος με βάση τα τετραγωνικά μέτρα. Για παράδειγμα, μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που έχει μείνει μόνη της σε σπίτι 100 τ.μ. και τρώει ένα γιαουρτάκι, πληρώνει περισσότερα δημοτικά τέλη από μια πενταμελή οικογένεια που μπορεί να μένει σε διπλανό διαμέρισμα 80 τ.μ. και να παράγει δεκαπλάσιες ποσότητες απορριμμάτων. Το σύστημα είναι και άδικο και αναποτελεσματικό, αφού δεν βοηθάει την αύξηση της ανακύκλωσης όσες καμπάνιες κι αν έχουν γίνει. Αν είχαμε πάει σε ένα σύστημα που θα μετρούσε τις ποσότητες των απορριμμάτων, ό,τι ισχύει σε πολλές χώρες… Για παράδειγμα, στις σκανδιναβικές χώρες αγοράζεις από τον Δήμο ειδικές σακούλες με barcode του ενός, των δύο ή των τριών κιλών, και μέσα από την αγορά της σακούλας πληρώνεις και τα δημοτικά τέλη.
Το έχετε θέσει στους αρμόδιους; Φαντάζομαι ότι θα το γνωρίζουν…
Και βέβαια το έχω πει αλλά αυτά είναι ζητήματα πολιτικής απόφασης. Συμφωνούν όλοι ότι κάποτε πρέπει να αλλάξει το σύστημα με το οποίο πληρώνονται τα δημοτικά τέλη. Μέσα από ένα τέτοιο σύστημα, ο κόσμος θα ευαισθητοποιηθεί περισσότερο.
Και μέσα από την ΚΕΔΕ μπορείτε να πιέσετε.
Εννοείται, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα συλλογικά μας όργανα δυστυχώς δεν πιέζουν επαρκώς την κυβέρνηση. Το να βγάζουμε απλώς κάποιες ανακοινώσεις και να διαμαρτυρόμαστε, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικό. Ίσως πρέπει να πάμε σε πιο δυναμικές μορφές αντίδρασης απέναντι στην κυβέρνηση. Η Αυτοδιοίκηση είναι ο φτωχός συγγενής εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις ουσιαστικά έχουν καταργήσει τον όρο Αυτοδιοίκηση. Φορτώνουν στην Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες χωρίς να τηρούν το Σύνταγμα, το οποίο λέει ρητά ότι κάθε αρμοδιότητα που μεταφέρεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να συνοδεύεται και από τους αντίστοιχους οικονομικούς πόρους και προσωπικό. Τι Αυτοδιοίκηση είσαι όταν δεν έχεις τα μέσα να εκπληρώσεις τους σκοπούς για τους οποίους υφίστασαι;
Να επανέλθουμε στα προβλήματα της πόλης;
Όπως είπα, η καθαριότητα είναι το νούμερο ένα. Χρειάζεται εκ βάθρων αλλαγή του συστήματος και των δημοτικών τελών, και γενναία ενίσχυση υλικοτεχνικής υποδομής. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να σου δώσει το κράτος 100 οδοκαθαριστές, το οποίο, με το υπάρχον σύστημα, αυτομάτως θα σήμαινε και τετραπλασιασμό των ανταποδοτικών τελών. Θα μπορούσε όμως να σου δώσει αυτά τα μηχανήματα, τις ειδικές ηλεκτρικές σκούπες, με δέκα χειριστές, και να γίνεται πολλαπλάσια δουλειά απ’ αυτή που γίνεται σήμερα με την κοινή σκούπα. Ούτε αυτό το κάνει η εκάστοτε κεντρική εξουσία.
Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα;
Η έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου. Πρέπει να αυξήσουμε τους ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους και το πράσινο στην πόλη μας, κι αυτό είναι μεγάλο στοίχημα για εμάς να το καταφέρουμε στο τέλος της πενταετίας. Έχουμε μια πόλη που δεν έχει ούτε το 1/8 των κοινόχρηστων και ελεύθερων χώρων που θα έπρεπε να έχει. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα ειδικά σε περίοδο κλιματικής κρίσης. Επί της προηγούμενης δημοτικής Αρχής -κι εδώ υπάρχει μια διαφορά με τον προκάτοχό μου, τον Γρηγόρη Κατωπόδη- δεν προστέθηκε, για 9 ½ χρόνια στο κεφάλαιο του Δήμου, ούτε ένα νέο τετραγωνικό ελεύθερου χώρου. Υπάρχει μια πόλη που χτίστηκε ως προσφυγικός συνοικισμός, την κατέστρεψε η αντιπαροχή, εξαιτίας και πολιτικών επιλογών τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80. Υπήρξαν Δήμοι που ενέδωσαν και αύξησαν τον συντελεστή δόμησης, όπως ο δικός μας, στη λογική να μην απαξιωθεί η ιδιοκτησία του πρόσφυγα. Δίπλα μας ακριβώς είναι ο Υμηττός, μια πόλη που χτίστηκε μαζί με τη δική μας, ως πολεοδομική ενότητα. Την ίδια περίοδο, οι δημοτικές Αρχές του Υμηττού, ο Ανδρέας Λεντάκης και εν συνεχεία ο Δημήτρης Αργιαννάς, αρνήθηκαν να προσχωρήσουν σε αυτή τη λογική. Σήμερα, η πόλη του Υμηττού είναι πολύ πιο ανθρώπινη. Το αποτέλεσμα των επιλογών που κάναμε εμείς τότε, στον Βύρωνα, το βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας. Όλο αυτό συνεπάγεται έλλειψη χώρων στάθμευσης, μικρά πεζοδρόμια… Αν μεγαλώσουμε τα πεζοδρόμια χάνονται οι χώροι στάθμευσης. Η λογική είναι να απεγκλωβιστούμε από τα ΙΧ, αλλά αυτό δεν γίνεται σε μια νύχτα.
Άρα, τι σκέφτεστε να κάνετε;
Πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε να χρηματοδοτηθούν χώροι στάθμευσης. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ανάλογη χρηματοδότηση, θέμα το οποίο θα θέσω στα κεντρικά όργανα. Επίσης, υπάρχουν προβλήματα νομικά. Στην πόλη έχουμε δύο μεγάλα άλση, κάτω από τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης και να δέχονται εκατοντάδες αυτοκίνητα. Ωστόσο, δεν το επιτρέπει η δασική νομοθεσία. Μετρό δεν έχουμε, το οποίο θα έλυνε σημαντικό μέρος του προβλήματος. Παρότι ο Βύρωνας φαίνεται ότι εντάσσεται στη Γραμμή 4, αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο. Σε μια συνάντηση που είχα πρόσφατα με αρμόδιους φορείς, μου είπαν ότι εξετάζονται 12 σενάρια.
Αυτά τα έργα είναι πολυδάπανα και τα χρηματοδοτικά προγράμματα δεν επαρκούν ή δεν μπορούν πάντα να ενταχθούν σε αυτά τα έργα που έχει ανάγκη η πόλη;
Πράγματι. Σκεφθείτε ότι μπορούμε να βρούμε χρηματοδότηση για να ανεγείρουμε έναν νέο παιδικό σταθμό, αλλά δεν έχουμε τα οικόπεδα και δεν χρηματοδοτείται απαλλοτρίωση οικοπέδου. Επίσης, δεν βρίσκεις επαρκή χρηματοδότηση για να τον συντηρήσεις. Πάγιο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα. Είναι πιο εύκολο να στο ξαναχτίσουν παρά να στο συντηρήσουν. Είναι γνωστό ότι οι Δήμοι δεν έχουν δικούς τους πόρους, κι αυτοί που έχουν πολλές φορές παρακρατούνται και αποδίδονται από την κεντρική εξουσία κατά το δοκούν.
Αξίζει να σας πω ότι το 2012 ο Δήμος Βύρωνα έπαιρνε 1,2 εκατ. ευρώ από τους ΚΑΠ (σ.σ. Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι). Το 2024 το καθαρό ποσό που παίρνουμε κάθε μήνα είναι 600.000 ευρώ. Η μισθοδοσία είναι σχεδόν 1,1 εκατ. ευρώ. Πώς μπορείς να κάνεις έργο, να κάνεις προσλήψεις που δεν στις δίνουν, με αυτή την υποχρηματοδότηση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ως παράδειγμα να αναφέρω ένα επίκαιρο θέμα που αφορά τον καθαρισμό του Υμηττού και την πυροπροστασία. Παίρνουμε ελάχιστα χρήματα. Τριάντα χιλιάδες ευρώ που μας δίνουν κάθε χρόνο, 40.000 ευρώ εφέτος, δεν επαρκούν. Είναι μεγάλο το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης. Τώρα η κυβέρνηση αναγκάστηκε και έβγαλε κάποια ποσά γιατί αντιλαμβάνεται πού έχει φθάσει η κατάσταση. Και πάλι αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό. Οι Δήμοι βάζουν από την τσέπη τους χρήματα τα οποία κόβουν από αλλού, διότι δεν αυξάνεται η χρηματοδότηση. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο καταλληλότερος φορέας για να υλοποιήσει έργα, διότι βρίσκεται πιο κοντά στην καθημερινότητα του πολίτη, αλλά χρειάζεται και τους κατάλληλους πόρους.
Δεν κινδυνεύει να «κοκκινήσει» ο Δήμος;
Όχι, προς το παρόν το παλεύουμε, παρότι ξεκινήσαμε τη χρονιά με πάνω από 4 εκατ. ευρώ περισσότερα έξοδα σε σύγκριση με πέρυσι.
Να σας ρωτήσω αν υπάρχει εξέλιξη στο ζήτημα του Θεάτρου Βράχων;
Έχουμε μια αμετάκλητη απόφαση, δυστυχώς, από πέρυσι, που λέει εσφαλμένα ότι ο χώρος αυτός ανήκει σε κάποιους ιδιώτες. Δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ότι θα απαλλοτριώσει αυτούς τους χώρους και θα τους αποδώσει προς χρήση στον Δήμο Βύρωνα και στον Δήμο Δάφνης – Υμηττού. Η κυβέρνηση έλεγε ότι για να προχωρήσει χρειάζεται καθαρογραμμένη την απόφαση του Αρείου Πάγου. Η απόφαση καθαρογράφτηκε τον Απρίλιο. Έσπευσα και την πήρα, και την διαβίβασα στην υπουργό Πολιτισμού, η οποία στην προηγούμενη συνάντησή μας, στα τέλη Φεβρουαρίου, με βεβαίωσε εκ νέου για τη δέσμευση της κυβέρνησης. Αναμένουμε την ολοκλήρωση των γραφειοκρατικών διαδικασιών από το Υπουργείο. Πιστεύω ότι ισχύει η δέσμευση και πως θα προχωρήσει η απαλλοτρίωση, που θέλει το χρόνο της. Βεβαίως, πάλι θα παραμείνουν εκκρεμότητες. Μιλώ για τις αγωγές της αποζημίωσης που γι’ αυτές δεν υπάρχει πρόβλεψη ποιος θα τις πληρώσει. Ας ξεκινήσει όμως, η διαδικασία της απαλλοτρίωσης και τα άλλα θα τα δούμε στην πορεία.
Να κλείσουμε με την ανέγερση μνημείου για τα θύματα των Τεμπών, απόφαση που πήρε ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο.
Αποφασίσαμε να ανεγείρουμε ένα λιτό μνημείο στη μνήμη των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών. Είχαμε από τον Βύρωνα ένα παιδί και η συζήτηση για το μνημείο ξεκίνησε με ένα αίτημα των γονέων του. Η τραγωδία αυτή δεν πρέπει να ξεχαστεί. Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη, διότι για έγκλημα πρόκειται, με πολλά θύματα και μάλιστα νέους ανθρώπους. Και γι’ αυτό το λόγο πρότεινα και έγινε δεκτό από το Συμβούλιο, το μνημείο να γίνει κοντά στα σχολεία της οδού Ταταούλων, απ’ όπου καθημερινά περνούν παιδιά, λίγο μικρότερα από τα παιδιά που χάθηκαν. Δεν πρέπει να ξεχνούν οι κοινωνίες, διότι όταν ξεχνούν δυστυχώς ξαναβιώνουν τραγωδίες.
