Γράφει η Χρύσα Κιούση Accredited Life Coach & Mentor, Accredited NLP Coach, Parent Coach Mindfulness & Compassion Practitioner www.chryssakioussi.gr info@chryssakioussi.gr
Αρχές Ιουλίου, Κυριακή βραδάκι και περίμενα με την παρέα μου τον φίλο μας τον Νίκο στην πλατεία της γειτονιάς μας. Είχαμε κανονίσει θερινό σινεμά και ότι άλλο προκύψει. Η ζέστη αφόρητη, να συναντά την κάψα της εφηβείας μας και την έξαψη της προσμονής των καλοκαιρινών διακοπών.
Τον είδαμε να έρχεται από μακριά, με χαμόγελο και στητό παράστημα, όμως τα μάτια του είχαν μια θλίψη. Ο Νίκος ήταν η ψυχή της παρέας, ένα παιδί γεμάτο ζωντάνια και αγάπη για όλους. Αντιμετώπιζε τα προβλήματά του σαν να είναι σύννεφα, έρχονται και διαλύονται. Περνάνε και χάνονται. Όμως αυτό το βράδυ, κάτι είχε συμβεί, ήμουν σίγουρος.
Βολευτήκαμε στα ψάθινα καθίσματα του σινεμά, αφού εφοδιαστήκαμε με όλα τα καλούδια που ανεβάζουν χοληστερίνη, τριγλυκερίδια και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Έλα όμως που η δροσιά από το παγωμένο αναψυκτικό έσβηνε την κάψα μας για λίγο για να την ανάψουμε ξανά με την πικάντικη γεύση από τα πατατάκια με γεύση πάπρικας.
Η ταινία τελείωσε, και συνεχίσαμε τη βραδιά μας σε ένα μπαράκι στην πλατεία της γειτονιάς, να ξανασβήσουμε τη δίψα μας με ένα ελαφρύ ποτάκι.
«Τι γίνεται Νίκο, τι συμβαίνει, γιατί κάτι συμβαίνει, τον ρωτήσαμε».
Κι εκείνος μας απάντησε: «Φέτος δεν έχει διακοπές». Ο πατέρας του Νίκου ήταν εδώ και ένα χρόνο άνεργος, μια ξαφνική απόλυση και μια ξαφνική ανατροπή στη ζωή της οικογένειας. Ένας χρόνος αγωνίας, και ατέλειωτων προσπαθειών να βρει δουλειά. Όλο αυτό τον χρόνο ο Νίκος δεν παραπονέθηκε ποτέ για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά του, ποτέ δεν έφερνε τις αγωνίες του στην παρέα μας. Πραγματικά πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να τον θαυμάζει.
«Θα ήθελα πολύ να ξεκουραστώ λίγο πριν την τελική ευθεία των Πανελληνίων, αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια φέτος για εμάς. Οπότε, φέτος δεν έχει διακοπές». Μείναμε όλοι αμίλητοι, κοιταχτήκαμε για λίγο και αλλάξαμε κουβέντα. Συνεχίσαμε τη βραδιά μας και δώσαμε ραντεβού για την άλλη μέρα μετά το θερινό μάθημα στο φροντιστήριο.
Εκείνο το βράδυ, κανείς από την παρέα δεν κοιμήθηκε. Εκείνο το βράδυ συνειδητοποιήσαμε πόσο η ζωή μπορεί να γίνει απρόβλεπτη, συνειδητοποιήσαμε πόσο ευγνώμονες οφείλουμε να είμαστε για ότι μας έχει δοθεί απλόχερα.
Βρεθήκαμε την άλλη μέρα στην πλατεία. Καφές, γέλια, πειράγματα, κουτσομπολιό και αναπόληση. «Πότε φεύγετε;» μας ρώτησε ο Νίκος.
Και όλοι μαζί του απαντήσαμε: «Φέτος δεν έχει διακοπές. Φέτος θα τη βγάλουμε εδώ, μαζί σου».
Γιατί η φιλία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αγκαλιά. Και στις ευχάριστες στιγμές αλλά και στις δύσκολες!
