Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/08/2024
Δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό να σχολιάσω κι εγώ όλα όσα είδαμε στη… διαβόητη, πλέον, τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Και θα το κάνω επειδή πραγματικά όσα είδαν και άκουσαν δισεκατομμύρια άνθρωποι αποτελούν κάτι που ήδη μνημονεύεται με μελανά χρώματα. Θα επιχειρήσω, λοιπόν, τη δική μου προσέγγιση και οπτική, την οποία και θέτω στην κρίση των αναγνωστών της εφημερίδας μας.
Πάμε λοιπόν εν ολίγοις:
- Οι Γάλλοι θέλοντας να πρωτοτυπήσουν, επέλεξαν για πρώτη φορά στην ιστορία κάτι πραγματικά αδιανόητο: Μετέφεραν εξ ολοκλήρου την τελετή εντός του αστικού ιστού του Παρισιού, με άξονα τον Σηκουάνα. Όμως οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν, έζησαν και αναβίωσαν στο Στάδιο. Το Στάδιο είναι ο φυσικός τους χώρος, η μήτρα τους. Από εκεί ανάβει και μεταλαμπαδεύεται και η Ολυμπιακή Φλόγα άλλωστε. Μπορείς με κεντρικό άξονα το Στάδιο να κάνεις όποια σκηνοθετική και καλλιτεχνική υπέρβαση θέλεις, ακόμη και έξω από αυτό. Όχι όμως περιφρονώντας το πλήρως. Και το τελικό άσχημο αποτέλεσμα μπορεί κανείς να το θεωρήσει και ως «Νέμεση» στην «Ύβρη» που διαπράχθηκε.
- «Σκοτώνονται» όλοι για την περίφημη transgender γέφυρα που αποτέλεσε πασαρέλα για πλήρως αταίριαστους με τη σεμνότητα που αντιπροσωπεύει το Ολυμπιακό Ιδεώδες, χορούς και «δείπνα», προτάσσοντας θρησκευτικούς λόγους. Εγώ προτιμώ να εστιάσω με πλήρη αποστροφή στην ύπαρξη κι ενός ανήλικου παιδιού στην πασαρέλα της γέφυρας αυτής. Το οποίο όχι μόνο έβαλαν να ποζάρει στην επίμαχη φωτογραφία του «δείπνου», αλλά το βλέπαμε και να χορεύει τους ίδιους αλλόκοτους έως χυδαίους χορούς ανάμεσα στους ενηλίκους. Και μόνο για αυτή την παιδική παρουσία θα έπρεπε να έχουν πέσει κεφάλια στην οργανωτική επιτροπή των Γάλλων, κάτι που δεν βλέπουμε μέχρι στιγμής και αναρωτιόμαστε γιατί…
- Τι δουλειά άραγε είχε ο θεός Διόνυσος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι ιδρύθηκαν ως αφιέρωση στον Δία; Ποιος ξέρει…
- Η ιδέα της παρέλασης των αποστολών πάνω σε ποικίλης χωρητικότητας και μεγέθους πλεούμενα στον Σηκουάνα, προδόθηκε και πρακτικά και τηλεοπτικά. Με την καταρρακτώδη βροχή να κάνει τα πάντα εξαιρετικά δύσκολα (αδιάβροχα κ.λπ.) και την πλωτή παρέλαση να διακόπτεται συνέχεια από σκηνοθετικές παρεκβάσεις και δρώμενα (πολλά εκ των οποίων ασύνδετα και δίχως εμφανή ειρμό), το νόημα της παρέλασης χάθηκε πλήρως.
- Τα ατάκτως ερριμμένα στιγμιότυπα και σκηνικά από την πλούσια γαλλική ιστορία και πολιτισμό χωμένα ανάμεσα στα υπόλοιπα δρώμενα, ο μασκοφόρος λαμπαδηδρόμος (αν ήταν ένας, μέχρι στιγμής κανείς δεν ξέρει ποιος ή ποιοι ήταν) συν όλα τα υπόλοιπα που αναφέραμε, στήθηκαν καθαρά ως τηλεοπτική παραγωγή. Είναι ζήτημα αν όσοι άντεξαν τη βροχή και έμειναν στα καθίσματά τους να αντιλήφθηκαν έστω και το 20% όσων έγιναν. Η κακή σκηνοθεσία που θύμιζε τράβηγμα… selfie video μέσω κινητού, με πρωτόγνωρες διακοπές δορυφορικού σήματος ή ακόμη και αποσταθεροποίηση καμερών μέσα στα πλοιάρια, συμπλήρωνε το τραγικό σκηνικό. Όπως είπαμε, η «Ύβρις» για την πλήρη αγνόηση του Ολυμπιακού Σταδίου έφερε τη «Νέμεση».
Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε πολλά άλλα, όμως ο χώρος δεν επαρκεί. Το μόνο σίγουρο είναι ένα: Κάποιοι θεσμοί είναι πολύ μεγάλοι και πανανθρώπινοι για να παίζουμε με αυτούς, θέλοντας ντε και καλά να εμφανίσουμε ένα προοδευτικό ή ρηξικέλευθο πρόσωπο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όσο εμπορευματοποιημένοι και να είναι πλέον, δεν παύουν να έρχονται από το 776 π.Χ. και να πρεσβεύουν στον πυρήνα τους συγκεκριμένα ιδεώδη που σκοπό είχαν (και έχουν) να κάνουν καλύτερους εμάς και τον κόσμο μας.
Όχι άλλη «Ύβρη» λοιπόν…
