Γράφει ο Φοίβος Ιωσήφ
Ανερχόμεθα πλέον την λεωφόρο της προόδου αφού ξεπεράσαμε με χαρακτηριστική ευκολία και αυτή ακόμη την γιορτή της εγχρώμου Eurovision. Όλοι οι δρόμοι ανοιχτοί, πλην εκείνων του παγκόσμιου διηνεκούς Ελληνικού Πολιτισμού. Καλός ήταν, δεν λέω, αλλά ξεπεράστηκε και ξεφούσκωσε από πολύχρωμους Αυστριακούς τραγουδιστές και Έλληνες λυγερούς πολιτικούς.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι άλλο θα είχαν να μας δώσουν οι Αρχαίοι Έλληνες πλην ορισμένων αλτρουιστικών ιδεών και γιατί όχι και ορισμένων συγκεκριμένων αγωνισμάτων όπως το πήδημα, το τρέξιμο και το ρίξιμο ακοντίου, δίσκου και σφαίρας. Θα μου πείτε πως επί εποχής του αρχαίου Ολυμπισμού σταματούσαν οι άνθρωποι να μακελεύονται μεταξύ τους και να παλεύουν τον αγώνα τον τίμιο και ως έπαθλο της νίκης έπαιρναν ένα κλαδί ελιάς είτε Καλαμών είτε θρούμπας.
Στους αγώνες είχε πάρει μέρος ως απλός αθλητής και ο Αυτοκράτωρ Νέρων κι αυτό τον έφαγε, ενώ λένε πως οι Χριστιανοί έβαλαν φωτιά στη Ρώμη, στο τέλος κατηγόρησαν τον Αυτοκράτορα. Πήγε να το παίξει σοσιαλιστής. Σε μας τους μαρξιστές δεν περνάνε αυτά. Φάτην τώρα, και σκέψου να φέρεσαι ως βασιλιάς άλλη φορά. Άντε μπράβο, πολύ μας είχε εκνευρίσει αυτός ο αυτοκράτωρ. Από αυτοκράτορες έχουμε όσους θέλουμε, μελίσι οι αυτοκράτορες, φτάνει να στέκονται στο ύψος τους και όχι στο ύψος των απλών αθλητών. Αυτά εμείς ως λαός δεν τα συγχωρούμε!
Την σήμερον ημέραν και επειδή εκτιμούμε το βούτυρο περισσότερο από το λάδι, δεν βάζουμε στα κεφάλια των Ολυμπιονικών κότινους αγριελιάς αλλά στις τσέπες τους δολάρια ΗΠΑ ή λίρες Αγγλίας. Οι αθλητές είναι ευγενείς και δεν κάνουν διακρίσεις, καταθέτουν ακόμη και γιεν Ιαπωνίας στην πλησιέστερη τράπεζα της γειτονιάς τους.
Τώρα και επειδή κάτι πρέπει να λέει ο αθλητής στη γειτονιά του, του δίνουν και κανά μετάλλιο για να χαζεύουν τα πιτσιρίκια του χωριού τους. Παίρνουν από χρυσά μετάλλια μέχρι ασημένια ή στο τέλος και κανά χάλκινο. Γενικώς δηλαδή μέταλλα και ιχνοστοιχεία. Στην Αρχαία Ολυμπία δεν υπήρχαν από την αρχαιότητα ακόμη μεταλλεύματα, γι’ αυτό και κατέφευγαν σε ελιές που είναι και πολύ θρεπτικές.
Νομίζω πως για να αποφεύγουμε και πιθανές ληστείες, καλό θα ήταν η Ολυμπιάδα να γίνεται μόνιμα στην Αρχαία Ολυμπία και για βραβεία να δίνονται στους καλύτερους αθλητές διάφορα τσιγκάκια συν δύο κιλά θρούμπες ελιές, που εν τω μεταξύ θα τις φάει ο αθλητής μέχρι να φθάσει στο σπίτι του.
Γύρω από το στάδιο θα ανοίξουν παράλληλα τόσα και τόσα μαγαζιά ειδών κιγκαλερίας που θα εξυπηρετούνται και οι επισκέπτες. Άλλος θα αγοράζει μια πένσα, άλλος μια τανάλια και άλλος δυό λάμες σιδηροπρίονου. Να δοθεί έτσι μια άλλη μορφή εμπορίου και συναλλαγών, όλοι να επωφεληθούν και όχι να υπάρχει συγκέντρωση εκατομμυρίων σ’ αυτούς που θα ξεπεράσουν τα ανθρώπινα όρια στα 100 μέτρα ή στον μαραθώνιο δρόμο.
Τώρα όσον αφορά τις ανά τόπον συρράξεις, καλά κάνουν και γίνονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Δεν γίνονται για να σωθούν τα διαμελισμένα παιδιά, αυτή την αρμοδιότητα έχει ο Θεός και οι συναρμόδιοι Άγιοί του, δεν θα σταματήσουμε τις διακινήσεις αγαθών βομβών για να σωθούν μικρά παιδιά, οι γονείς είναι καρπεροί και θα κάνουν κι άλλα!
