Γράφει η Πέγκη Φαράντου
Διδάκτωρ Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας – ζωγράφος
Πριν λίγες μέρες είχαν επιστρέψει από τις διακοπές, η Δανάη και ο Βασίλης. Οι βαλίτσες τους ήταν ακόμη στο σαλόνι και πράγματα σκορπισμένα παντού στα δωμάτια. Τσαλακωμένα πουκάμισα κρεμασμένα σε καρέκλες, φορέματα στον καναπέ, μαγιό και πετσέτες θαλάσσης στο πάτωμα, γυαλιά ηλίου στην τραπεζαρία. Στο τραπέζι της κουζίνας, φυλλάδια, αποκόμματα εισιτηρίων, μικρά διακοσμητικά και πολλά χρωματιστά κοχύλια.
Από τον χειμώνα είχαν οργανώσει αυτές τις διακοπές. Ήταν επιθυμία και των δύο να επισκεφτούν τις Μπαχάμες. Επέλεξαν το ξενοδοχείο μετά από πολλές μέρες περιήγησης στο διαδίκτυο. Οι διαφημίσεις ήταν πολλές και οι παροχές στους επισκέπτες όλων των ειδών. Διαφημίσεις με εικόνες από φοίνικες, εξωτικά φρούτα, μπάνια, δραστηριότητες και τουρίστες να απολαμβάνουν αξέχαστες διακοπές.
Μια βροχερή μέρα, μετά τη δουλειά, επέλεξαν το ξενοδοχείο. Το δωμάτιό τους είχε πανοραμική θέα στην Καραϊβική θάλασσα. Ένα δωμάτιο μεγάλο, για περισσότερα από δύο άτομα, διακοσμημένο με επιμέλεια και τοπικό χαρακτήρα, πέτρινους τοίχους και έπιπλα από τροπικά ξύλα. Μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα στο κέντρο του δωματίου ήταν στρωμένη με λευκά σεντόνια και δίπλα της κόκκινα τριαντάφυλλα. Έξω από το δωμάτιο, η ιδιωτική πισίνα, έδινε την αίσθηση ότι ήταν η προέκταση του ατελείωτου ωκεανού.
Η διαμονή ήταν ακριβή αλλά ούτε η Δανάη ούτε και ο Βασίλης είχαν πρόβλημα με κάποιες υπερωρίες στη δουλειά. Η Δανάη δούλευε σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα στα δυτικά προάστια της Αθήνας. Χρησιμοποιούσε το λεωφορείο για τις μετακινήσεις της. Για να προλάβει το δρομολόγιο του λεωφορείου που την εξυπηρετούσε, ξεκινούσε σχεδόν δυο ώρες νωρίτερα και έφτανε στο σπίτι το βράδυ. Ο Βασίλης δούλευε βραδινός σε ένα πρατήριο καυσίμων. Με τη Δανάη δεν συναντιόντουσαν συχνά στο σπίτι, μιας και τα ωράριά τους δεν συνέπιπταν. Συνήθως επικοινωνούσαν με σημειώματα στο τραπέζι και μηνύματα στα τηλέφωνά τους. Και οι δύο προσπαθούσαν να ανταποκριθούν σε μια απαιτητική καθημερινότητα. Δούλευαν για να πληρώσουν το νοίκι ενός ωραίου και μεγάλου σπιτιού, το δάνειο ενός νέας τεχνολογίας ηλεκτροκίνητου αυτοκίνητου, τους λογαριασμούς του σπιτιού, των κινητών τους τηλεφώνων, της συνδρομητικής τηλεόρασης, του γυμναστηρίου, της ασφάλειας, της εφορίας και των διακοπών, των επτά ημερών στην Καραϊβική.
Έναν ολόκληρο χρόνο ήταν κολλημένη η φωτογραφία από τις Μπαχάμες στο ψυγείο του σπιτιού. Ήταν εκεί, στο διαφημιστικό φυλλάδιο, να υπόσχεται χαρά. Χαρά για επτά ολόκληρες μέρες.
Οι μέρες πέρασαν και το ζευγάρι βρέθηκε στον προορισμό που τόσο επιθυμούσε. Με τα τελευταίας τεχνολογίας κινητά στα χέρια φωτογράφιζαν την κάθε στιγμή. Δεκάδες φωτογραφίες γέμισαν τα προφίλ τους στο διαδίκτυο. Φωτογραφίες που απαιτούσαν πολύ χρόνο και κόπο. Φωτογραφίες στην πισίνα, φωτογραφίες στο γεμάτο εκλεκτά εδέσματα τραπέζι, φωτογραφίες με φόντο τον ωκεανό, φωτογραφίες με αγκαλιές, χαμόγελα, φιλιά, φωτογραφίες, φωτογραφίες, φωτογραφίες…
Μια μέρα πριν φύγουν από το πολυτελές ξενοδοχείο, οι δύο τους έτρωγαν στο τραπέζι του εστιατορίου. Γύρω τους και άλλοι εκδρομείς μιλούσαν δυνατά και τραβούσαν φωτογραφίες γελώντας. Το ζευγάρι δεν μιλούσε.
– Αναρωτιέμαι, είπε κάποια στιγμή ο Βασίλης στη Δανάη, μένουμε σε ωραίο σπίτι στην Αθήνα, έχουμε ωραίο αυτοκίνητο, έχουμε μοντέρνο εξοπλισμό σπιτιού, εντυπωσιακά έπιπλα, κινητά, μεγάλη τηλεόραση, ηλεκτρονικές συσκευές, έχουμε δουλειά και πληρωνόμαστε για αυτή, βρισκόμαστε κάπου που πολλοί θα ήθελαν να είναι, αναρωτιέμαι, γιατί δεν νιώθω χαρούμενος; Η Δανάη κοίταξε τον Βασίλη και δεν απάντησε…
Οι επτά μέρες πέρασαν γρήγορα και το ζευγάρι βρέθηκε ξανά στην καθημερινότητά του. Με εκατοντάδες φωτογραφίες αλλά και εκατοντάδες αναπάντητα ερωτήματα…
