Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Μετρούσαμε μια-μια τις ημέρες του χειμώνα που έρχονταν και έφευγαν κουραστικές, παγωμένες και μουσκεμένες από τα νερά της βροχής και περιμέναμε μ’ ένα κρυφό χαμόγελο τον ερχομό της άνοιξης που θα γλύκαινε τα μουντά χρώματα της φύσης. Όμως ακόμα περισσότερο περιμέναμε με λαχτάρα τη λαμπερή εικόνα του καλοκαιριού που θα φώτιζε το σπίτι μας και την καρδιά μας. Αυτό ήταν ένα μεθυστικό όνειρο που θα γινόταν πραγματικότητα, αλλά δυστυχώς δεν έγινε τίποτα από αυτά που περιμέναμε και το ποθούμενο καλοκαίρι, απρόβλεπτα και σιωπηλά, κάηκε στις φλόγες του καύσωνα και στις υψηλές θερμοκρασίες που ασταμάτητα διαδέχονταν η μια την άλλη και κάθε φορά η επόμενη ήταν πιο απειλητική και πιο επικίνδυνη από την προηγούμενη.
Έτσι το καλοκαίρι κοντεύει να τελειώσει σε μια μοναχική κατάσταση, χωρίς να μπορέσουμε να το χαρούμε όπως λαχταρούσαμε. Αντίθετα, απογοητευμένοι βρισκόμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας με τα κλιματιστικά να καίνε στο φουλ κι εμείς να δροσιζόμαστε και να στενοχωριόμαστε ταυτόχρονα στη σκέψη ότι και οι λογαριασμοί ρεύματος που θα έρθουν θα καίνε περισσότερο από τον καύσωνα.
Η θάλασσα δείχνει ότι και αυτή είναι μπερδεμένη. Τη μια μέρα οι τρελοί άνεμοι σηκώνουν ψηλά τα αφρισμένα της κύματα που με οργή σπάζουν και διαλύονται στην παραλία και σε ό,τι βρουν στον δρόμο τους. Την άλλη μέρα οι άνεμοι ηρεμούν και η θάλασσα, ίδιο γαλαζοπράσινο κρύσταλλο, ήρεμη και σιωπηλή στην απεραντοσύνη της, φιλοξενεί στην επιφάνειά της που λάμπει τους φλύαρους γλάρους και από αυτούς μαθαίνει τα νέα για τη μοναχική βάρκα που λικνιζόταν τη νύχτα στα βαθιά.
Αυτό το καλοκαίρι δυνατοί άνεμοι ουρλιάζουν απειλητικά και πληγώνουν την καρδιά και το σώμα της χώρας μας, λες και ένα κακόβουλο χέρι τους ελευθερώνει όλους μαζί παντού και αυτοί αγκαλιάζονται και σμίγουν με τις κόκκινες αναπνοές της φωτιάς μέσα στον αστικό ιστό, στις χαράδρες, στα βουνά, στα δέντρα, στα χωράφια, στις σοδειές, στα ζωντανά, παντού… και στο πέρασμά τους καταστρέφουν τα πάντα. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ορμή τους και τον όλεθρο που σπέρνουν σε όποιο εμπόδιο συναντήσουν στον δρόμο τους.
Τριγύρω, άνθρωποι πληγωμένοι βλέπουν μπροστά τους να παραδίνονται στη φωτιά όλα όσα κατάφεραν με ιδρώτα και κόπο να φτιάξουν μια ολόκληρη ζωή.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο βασανιστικός καύσωνας, χέρι-χέρι με την κόκκινη φωτιά -ενώ οι δυο τους ταίριασαν σαν το πιο ανεξέλεγκτο ζευγάρι της καταστροφής- εμείς μένουμε ακόμα κλεισμένοι μέσα στο σπίτι στη δροσιά του κλιματιστικού και την απογοήτευση , και περιμένουμε από την πηγή της ελπίδας να φτάσει γρήγορα … ο χειμώνας!
Οι πόλεμοι
του καλοκαιριού
Αν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το Καλοκαίρι με τρεις λέξεις, θα το λέγαμε: «Καλοκαίρι των πολέμων». Και ενώ του δίνουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό δακρύζουν τα μάτια της ψυχής, καθώς βλέπουμε χιλιάδες νέους στρατιώτες να χάνουν τη ζωή τους, χωρίς να έχουν προλάβει να μάθουν το «γιατί», στις άγονες ερημιές και στους γκρίζους τόπους του πολέμου. Αν και ονειρεύτηκαν πολλά, και έμαθαν, και σπούδασαν, και πέτυχαν από την αρχή στη ζωή τους, τώρα βρίσκονται τυλιγμένοι με ένα λευκό σεντόνι χωρίς φως, φωνή και ανάσα. Ήδη αποχαιρέτησαν τον θλιβερό τούτον κόσμο που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν και να ζήσουν, γιατί τους υποσχέθηκε πολλά και τους έδωσε μόνο… από μια σφαίρα.
Το καλοκαίρι αυτό, το πρωί ξεκινά με τις ειδήσεις που θα μάθουμε για τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ο Ζελένσκι θα πει για τις δικές του ανάγκες και ο Πούτιν θα απαντήσει με τα δικά του επιχειρήματα. Μακριά από τον πόλεμο αυτόν που μαίνεται -αν και έχει περάσει πολύς καιρός- δεν φαίνεται να βρίσκεται οριστική λύση και, εκτός από επαφές και συναντήσεις χωρίς αποτέλεσμα, υπερτερούν οι διαφωνίες και ακολουθούν οι αμέτρητοι νεκροί. Φαίνεται ότι ο πόλεμος αυτός έχει «παγώσει» και οι «μεγάλοι» τροφοδοτούν τη διάρκειά του. Όμως, και άλλα γνωστά ονόματα, όπως των Β. Νετανιάχου, Α. Μπλίνκεν, Χαμάς και άλλα πολλά σημαδεύουν σκληρά τη ζωή μας, χωρίς ν’ αφήνουν περιθώρια για ανάσες ανακούφισης και ειρήνης.
Άλλωστε ο Ερντογάν συμβούλευε τους νέους ό,τι συμβούλευαν αυτόν οι πρόγονοί του: «Αν θέλετε ειρήνη, ετοιμαστείτε για …πόλεμο».
Στέφανος Τσιτσιπάς
Σίγουρα είναι ένας σπουδαίος παίκτης του τένις με πολλές επιτυχίες, διακρίσεις και μετάλλια στο ενεργητικό του. Σίγουρα συγκεντρώνει επάνω του τον θαυμασμό Ελλήνων και ξένων όπου αγωνίζεται και τα χειροκροτήματα και ο μεγάλος ενθουσιασμός των θεατών στους αγώνες που δίνει στο άθλημα του τένις δεν έχουν τελειωμό. Σίγουρα έχει κοπιάσει από μικρό παιδί με αυστηρούς περιορισμούς, σπουδές, ασκήσεις, αγώνες σε ξένα στάδια, ταξίδια και πολλά «απαγορεύεται» στις προτιμήσεις των νέων (ποτό, ξενύχτι, διατροφή κ.λπ.)
Όμως, αυτός ο όμορφος και ταλαντούχος αθλητής έβγαλε τη μάσκα της υποκρισίας με την οποία έκρυβε το πρόσωπό του μπροστά σε πλήθος κόσμου που παρακολουθούσε το παιχνίδι του. Οργισμένος στράφηκε εναντίον των γονιών του, βασικά του πατέρα του που ήταν και ο προπονητής του, τον έβρισε χυδαία με αισχρές κατηγορίες, τον χαρακτήρισε «άχρηστο και ανίκανο» για να είναι αυτός ο προπονητής του και φωνάζοντας μπροστά στο έκπληκτο πλήθος «απαίτησε» να φύγει από τον χώρο, (τον έδιωξε!) και αμέσως να παραιτηθεί από προπονητής του. Απρόβλεπτα και αδικαιολόγητα ο διάσημος Έλληνας τενίστας, έσβησε από τη μνήμη του ότι το πρόσωπο που έβριζε χυδαία μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους ήταν ο πατέρας του! Διέγραψε αβασάνιστα από τη μνήμη του την 5η εντολή και τον έδιωξε από κοντά του.
■ ■ ■
Τέλος, όσο και να θέλουμε να μη σκεπτόμαστε τα «δύσκολα» που μας έφερε το φετινό καλοκαίρι, δεν τα καταφέρνουμε, γιατί μας άφησε και μια ονομαστική κατάσταση με τις επικίνδυνες αρρώστιες που πρέπει να προσέξουμε, γιατί ύπουλα κυκλοφορούν ανάμεσά μας, όπως είναι και οι εξής:
1. Ο γνωστός μας κορωνοϊός .
2. Ο στρεπτόκοκκος.
3. Η πανώλη των αιγοπροβάτων.
4. Η ευλογιά των πιθήκων.
Μήπως τελικά πρέπει να ευχηθούμε το φετινό καλοκαίρι να φύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα;
