Γράφει ο
Φοίβος Ιωσήφ
Όλοι ξέρουμε πως ο κομμουνισμός είναι διαφορετικός από τον καπιταλισμό. Δύο ιδεολογίες εκ διαμέτρου αντίθετες, η μια συγκρούεται με την άλλη. Όχι πάντα βέβαια, μπορεί εν πολλοίς και να συμπλέουν. Ο Στάλιν ας πούμε, δεν δεχόταν με κανέναν τρόπο τη διεξαγωγή των εκλογών και τη δική του αναγνώριση. Διότι -σου έλεγε- τον έφαγα τον Τσάρο, επομένως τούκα πρώτος πλέον. Όσο ζήσω, κι αν πεθάνω βρείτε τα μόνοι σας. Πέθανε ο μακαρίτης και οι άλλοι τα βρήκαν με τα πετυχημένα πιστόλια Baikal. Μια στο δόξα πατρί και τέλος. Ο επόμενος παρακαλώ.
Έτσι έγινε όταν τον Στάλιν διαδέχθηκε ο περιώνυμος Λαβρέντι Μπέρια. Αρχηγός της περιώνυμης KGB. Αθώα ψυχή, αγνός χαρακτήρ. Τους περισσότερους τους έπνιγε με τα χέρια του. Ένα βράδυ που λέτε μέσα στο Polite Bureau του λέει ο άλλος αγαθιάρης ο Νικίτα Κρουτσώφ. Λοιπόν σύντροφε Λαβρεντάκο, πάρε τα καλύτερα γυαλιά για να βλέπεις τα ραδίκια ανάποδα. Μια ακριβώς στον σταυρό, ένα πρόχειρο καψιματάκι και ο μακαρίτης δεν χρειάστηκε καθόλου τα γυαλιά του. Όλα καλά και παστρικά. Εκλογές πάπαλα. Μια άλλη φορά, πιο δίκαιες οι εκλογές στην κόλαση!
Αυτά γίνονταν με τους κομμουνιστές οι οποίοι κατά περίεργο τρόπο θέλαν να μοιάσουν στους βασιλιάδες. Ούτε κι αυτοί ήθελαν ν ακούσουν κουβέντα για εκλογές. Στο λαιμό τούς καθόταν ο Κλεισθένης. Α, τον παλιάνθρωπο και τον είχανε και σε υπόληψη οι Λουδοβίκοι και οι Αψβούργοι, ούτε να ξανακούσουν ποτέ γι αυτόν τον αλήτη της ελληνικής αρχαιότητας. Στη Δημοκρατία πρέπει να μιλάς, να λες την άποψή σου στο κοινοβούλιο και στον λαό, κι αν σε κράξουν τράβα να κρυφτείς. Στη Βασιλεία το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να χαμογελάς πλατειά, να ντύνεσαι ακριβά και να τρως όσο πάρει η μπάκα σου. Τα άλλα θα τα κουλαντρίσει η Κυβέρνηση. Εσύ από πλευράς σου έχεις καθήκον να μη χάσεις καμμία κηδεία, καμμία βάφτιση και κανέναν γάμο. Και για τα ευχέλαια ακόμη δεν θα λέγαμε όχι. Πάντα τούκα πρώτος. Οι υποχρεώσεις βαριές αλλά θα τα καταφέρεις, αρκεί να χαμογελάς πλατιά και να υποκλίνεσαι βαθύτερα, διότι δεν είσαι και κανένα τυχόν τσογλάνι, δεν είσαι ο και πρώτος τυχών Άναξ, αυτή είναι βαριά και κουραστική δουλειά. Τρεις φορές την εβδομάδα στον ράφτη και συχνά πυκνά στις απόκρυμνες πλαγιές του Saint Moritz. Είσαι ακόμη υποχρεωμένος απ’ το πρωτόκολλο, να γνωρίζεις καλά τις τελευταίες κολώνιες Civancy που κυκλοφόρησαν στην αγορά για άνακτες και πρίγκηπες. Επίσης θα πρέπει να είσαι πλυμένος στην εντέλεια και όχι σαν το Φώτη Ζησιμόπουλο που έφτασε τρέχοντας συνεχώς και αδιαλείπτως στη Σπάρτη μετά από 20 ώρες και 18 λεπτά γεμάτος σκόνη και ιδρώτα. Ούτε για θαλαμηπόλος δεν θα έκανε αυτός, πόσο μάλλον για γαμπρός, σαν τον ήρωα Μάθιου Κουμάρ. Φοβερό παλικάρι, γνήσιο τέκνο της καθολικής εκκλησίας όπως ήταν παλιά και η Φρειδερίκη και η Άννα Μαρία, αλλά λόγω το λιλί στην Ελλάδα μέχρι και θρήσκευμα αλλάζουμε, όπως και εθνικότητα. Αααα, εμείς δεν είμαστε χαζοί να απεμπολήσουμε τα βιβλιάρια και το πουγκί μας, διδαχθήκαμε πολλά από τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα. Αυτός ήρθε και πέθανε στις θερμοπύλες για την Ελλάδα, το ίδιο θα κάναμε κι εμείς για τη Δανία. Ο παππούς μας παρέδωσε το στέμμα του πρόθυμα στον Χίτλερ, έχουμε πάρει τόσες σοφές γνώσεις απ’ αυτόν. Θα τις μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας.
Βασιλισμός – Κομμουνισμός ισοπαλία άνευ τερμάτων.
