Επιµέλεια
Κων/νος Γλύστρας
Αν έχετε περπατήσει ποτέ στα γραφικά σοκάκια της Φλωρεντίας, ίσως έχετε παρατηρήσει µικρά ανοίγµατα στους τοίχους των παλιών τοίχων.
Με την πρώτη µατιά φαίνονται σαν περίεργες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, αλλά πίσω από αυτά τα ανοίγµατα, γνωστά ως «buchette del vino», κρύβεται µια συναρπαστική ιστορία, στενά συνδεδεµένη µε τις σκοτεινές εποχές της πανούκλας των 17. Ένας αιώνας είναι συνυφασµένος.
Κατά τη διάρκεια της ιταλικής επιδηµίας πανώλης από το 1629 έως το 1631, οι ευγενείς έψαχναν έναν τρόπο να πουλήσουν το πλεόνασµα κρασιού τους χωρίς να έρθουν σε άµεση επαφή µε τις κατώτερες τάξεις.
Η λύση; Αυτά τα µικρά παράθυρα κρασιού.
Οι πωλητές µπόρεσαν να περάσουν µπουκάλια κρασιού µέσα από αυτά τα ανοίγµατα χωρίς να έχουν φυσική επαφή µε τους αγοραστές. Πώς όµως παραδόθηκαν τα χρήµατα χωρίς να αυξηθεί ο κίνδυνος µόλυνσης;
Η απάντηση είναι τόσο εφευρετική όσο και πρακτική. Αντί να πάρουν τα χρήµατα απευθείας στα χέρια τους, οι πωλητές µοίραζαν µια µεταλλική ταµπλέτα στην οποία οι αγοραστές έβαζαν τα κέρµατά τους.
Μετά απολυµαίναν τα χρήµατα µε ξύδι, ένα από τα λίγα γνωστά απολυµαντικά της εποχής εκείνης.
Περισσότερα από 150 τέτοια παράθυρα κοσµούν τα τείχη της παλιάς πόλης της Φλωρεντίας, και πολλά από αυτά χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα. Παρόλο που κάποτε αποτελούσαν καθηµερινό θέαµα στην πόλη, έχασαν τη σηµασία τους µε τον καιρό και έγιναν τοίχοι ή ξεχασµένοι.
Αιώνες αργότερα, καθώς ο κόσµος βρισκόταν αντιµέτωπος µε την Κορώνα, οι φλωρεντινοί βρήκαν νέα χρήση για τα ιστορικά παράθυρα κρασιού. Τα άνοιξαν ξανά και τα χρησιµοποίησαν για να σερβίρουν καφέ, κοκτέιλ και άλλα ποτά σε απόσταση ασφαλείας.
Η αναβίωση αυτών των παραθύρων κρασιού δεν αποτελεί µόνο απόδειξη της ανθρώπινης καινοτοµίας και προσαρµοστικότητας, αλλά και µια όµορφη σύνδεση µεταξύ παρελθόντος και παρόντος.
Είπαν: Απλά φαντάζοµαι τον εαυτό µου να περπατάω στη Φλωρεντία και κάθε 100 µέτρα ένα µικρό «ψσστ» τραβάει την προσοχή µου, όπου παίρνω δωρεάν κρασί καθώς περνάω.
