Γράφει ηΕλένη
Κονιαρέλλη ‘ Σιακή
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, στο τέλος της δεκαετίας του 1930. Ο αιματοβαμμένος Χίτλερ έχει καταλάβει και εξουσιάζει τη Γερμανία, και ο Μουσολίνι την Ιταλία. Και οι δύο έχουν ορμήσει σαν άγρια θηρία στους λαούς και έχουν επιβάλλει τα δικά τους φασιστικά καθεστώτα. Είναι φανερό ότι η «ΕΙΡΗΝΗ» αργοπεθαίνει αβοήθητη και ο ουρανός της Ευρώπης χάνεται κάτω από τα μαύρα σύννεφα του πολέμου.
Ο Χίτλερ δημιουργεί με πυρετώδεις δράσεις μια φοβερή πολεμική μηχανή και τον Σεπτέμβριο του 1939 είναι πανέτοιμος για τη μεγάλη επίθεση. Είναι η δραματική ώρα που ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει. Ο γερμανικός στρατός προελαύνει. Οι χώρες της Ευρώπης η μία μετά την άλλη πέφτουν στα χέρια του Χίτλερ, ενώ οι λαοί παρακολουθούν χωρίς αναπνοή τη φονική εισβολή.
Και φθάνει η 28η Οκτωβρίου του 1940.
Οι σειρήνες του πολέμου, σαν χίλιοι δαίμονες μαζί ουρλιάζουν και οι καμπάνες χτυπούν δυνατά μεταφέροντας το θλιβερό μήνυμα, ότι η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, μετά το ΟΧΙ του Έλληνα Δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στον Ιταλό Πρέσβη Γκράτσι, που με τελεσίγραφο του, μετέφερε τις ιταλικές αξιώσεις και απαιτήσεις που είχε από τη χώρα μας.
Πόλεμος! Και ένας παγωμένος αγέρας διαπερνά και ανατριχιάζει το σώμα της πατρίδας μας και σκοτεινιάζει την ψυχή όλων. Είναι η ώρα που ακούγεται σαν μακάβριο μήνυμα το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν:
«Αι Ιταλικαί Στρατιωτικαί Δυνάμεις προσβάλλουν από της 05,30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους».
Όμως, στο ψυχρό τηλεγράφημά του ο Μουσολίνι δεν μπορούσε να προβλέψει ότι ο λαός μας θα απαντούσε μ’ ένα αποφασιστικό «ΟΧΙ» που ακούστηκε σαν οργισμένη κραυγή.
ΟΧΙ, δεν θα παραδοθούμε, θα μείνουμε ορθοί και θα πολεμήσουμε γενναία σ’αυτόν τον ανίερο αγώνα. Σίγουρα ο Μουσολίνι δε γνώριζε τίποτα για τους ήρωες που γέννησε και ανέθρεψε αυτός ο φτωχός τόπος. Δε θα είχε ακούσει τίποτα για τους Σαλαμινομάχους, τους Μαραθωνομάχους, για τα ένδοξα ονόματα, όπως Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, και τόσους άλλους ακόμα που πότισαν με το αίμα τους το σκληρό χώμα της Ελλάδας για να μαλακώσει, να γίνει αφράτο, ώστε να μπορεί να γεννήσει, σαν καινούργια δροσερά λουλούδια, τους νέους της ήρωες.
Οι Έλληνες φαντάροι γενναίοι και ατρόμητοι ρίχτηκαν στον πόλεμο σαν λιοντάρια. Αδιαφόρησαν όταν είδαν ότι ο εχθρός είχε πολλαπλάσιους πολεμιστές από αυτούς. Αψήφησαν τη φοβερή παγωνιά του χιονιά. Το χέρι τους νύχτα και μέρα ήταν κολλημένο στο ντουφέκι και έμοιαζε σα να είναι η συνέχεια του χεριού τους. Και αυτός ο άνισος αγώνας γινόταν επάνω στα βουνά. Εκεί, που το αίμα του πληγωμένου στρατιώτη κυλούσε επάνω στο σώμα του διπλανού του και όλοι μεταξύ τους γίνονταν αδέλφια…
Το αποτέλεσμα αυτού του σκληρού πολέμου, ήταν η «ΝΙΚΗ»! Μία νίκη που γράφτηκε στα αλβανικά βουνά, με γράμματα χρυσά, ανεξίτηλα.
Αυτό ήταν το «ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940», η «ΝΙΚΗ ΤΟΥ 1940», που την κέρδισαν απλοί άνθρωποι του χωριού, ξωμάχοι, χτίστες, ηλιοκαμένοι αγρότες και εργάτες, με χέρια γεμάτα χτυπήματα και ρόζους. Ο φασισμός του Μουσολίνι γκρεμίστηκε και κομματιάστηκε στις κορυφές και στα φαράγγια της Πίνδου.
Όμως μακάρι όλα αυτά τα βάσανα του πολέμου να τελείωναν εδώ. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε, γιατί η επόμενη κίνηση για τον ντροπιασμένο και νικημένο Μουσολίνι, ήταν να ζητήσει στήριξη και βοήθεια από τον φοβερό σύμμαχό του τον Χίτλερ, ο οποίος και επιτίθεται με τον δυνατό στρατό του από τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας.
Και πάλι ο Ελληνικός στρατός, με όση αντοχή του είχε απομείνει, αντιστέκεται γενναία σ’αυτή την απειλή, αλλά αποκαμωμένος και αποδυναμωμένος όπως ήταν από τον πόλεμο που είχε προηγηθεί κατά των Ιταλών αναγκάζεται να ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ…
Τώρα το «ΜΕΤΩΠΟ» καταρρέει και αρχίζει για την Ελλάδα η φρικτή περίοδος της ΣΚΛΑΒΙΑΣ. Αρχίζει η σκοτεινή ΚΑΤΟΧΗ, που κράτησε 4 χρόνια υποταγής και μαρτυρίου για τον λαό μας. Χιλιάδες είναι οι νεκροί που πεθαίνουν από την πείνα και τη δυστυχία. Μαζεύονται, σαν τα κουρέλια, από τους δρόμους και στοιβάζονται στη συνέχεια στα κάρα για να ταφούν. Ακόμα τα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών και των Ιταλών, δε σταματούν να σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, που πρόσφεραν τη ζωή τους Θυσία στο βωμό της λευτεριάς.
Όμως, ο περήφανος Ελληνικός λαός μέσα στα τέσσερα φρικτά χρόνια της σκλαβιάς, βρίσκει τη δύναμη της ψυχής του να αντισταθεί. Ξεσηκώνεται γενναίος και ατρόμητος και γράφει ένα καινούργιο έπος, που είναι το «ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ». Σ’ένα πρωτοφανές πανηγύρι τόλμης και αρετής, ξεσηκώνεται η νεολαία η οποία οργανώνεται και πρωτοστατεί καθώς υψώνει στον ουρανό την Ελληνική Σημαία για τον Αγώνα της Ελευθερίας. Όσοι μπόρεσαν να επιζήσουν μέσα στη φρίκη της Κατοχής, νέοι, γυναίκες, γέροι και παιδιά… όλοι βάζουν το δικό τους λιθαράκι για να βοηθήσουν σ’αυτόν τον αγώνα.
Και όπως διηγούνταν οι Έλληνες στρατιώτες, πολλές φορές έβλεπαν επάνω από τα χαρακώματα τη γλυκιά μορφή της Θεοτόκου, να τους ενθαρρύνει και να τους προστατεύει από τις βόμβες του εχθρού. Ακόμα η Παναγία σαν όραμα, σαν θαύμα, «ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ» στον Ιερό ναό των Βλαχερνών, προσευχήθηκε για αρκετή ώρα και μετά έβγαλε από το κεφάλι της το μαφόριο, και το άπλωσε επάνω στον πληγωμένο λαό «ΩΣ ΣΚΕΠΗ». ( Η Θεομητορική γιορτή της Αγίας Σκέπης μετατέθηκε και γιορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου, και αποτελεί τη θρησκευτική βάση της επετείου του «ΟΧΙ»).
Θ’ αναρωτηθεί κανείς: «Τι αποτελέσματα είχε για την Ελλάδα μας αυτός ο άνισος και τρομερός πόλεμος ;»
Την απάντηση, μας τη δίνουν τα καταπράσινα βουνά, τα ανθισμένα δέντρα, το μουρμούρισμα των ποταμών, τα κελαηδήματα των πουλιών… Για όλα αυτά τα δραματικά γεγονότα που τα είδαν και τα έζησαν από κοντά, αυτή την αιματοβαμμένη περίοδο της Ιστορίας μας. Δεν θα πουν πολλά. Όμως θα μας δείξουν ότι εκεί επάνω στους πέτρινους λόφους είχαν σχηματιστεί τότε ανθρώπινοι λόφοι από τα άψυχα κορμιά των σκοτωμένων στρατιωτών μας που «ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ, ΙΔΙΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ, ΚΑΙ ΝΙΚΗΣΑΝ!»
Το ξημέρωμα μιας ημέρας με λευτεριά, είναι σαν το άνοιγμα μιας πόρτας κλεισμένης για πολλά χρόνια που τώρα ανοίγει και πλημμυρίζει παντού με ήλιο και ολόχρυσο φως. Μια ηλιόλουστη πόρτα που εκείνο που γνωρίζει να λέει καλά, είναι μόνο μία λέξη – ίδια για όλους – που την τραγουδούν δυνατά :
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!»
Σημειώσεις:
1. Η Επέτειος του «ΟΧΙ», μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις Ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το Τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό Πρέσβη Γκράτσι στον Έλληνα Δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, την 28η Οκτωβρίου του 1940, με αποτέλεσμα την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ως επίσημη ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΑΡΓΙΑ.
2. Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ήταν η μόνη χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς -4- χωρών ταυτόχρονα: Ιταλία, Αλβανία, Γερμανία, Βουλγαρία.
3. Ο πρώτος επίσημος εορτασμός της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, πραγματοποιήθηκε ενώπιον του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, σε κλίμα μεγάλου ενθουσιασμού!
«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!»
«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΟΥΛΩΤΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΕΣ!»
