Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη – ∆ελιβάνη
Πρ. Πρύτανης του Πανεπιστηµίου Μακεδονίας
Την 28η Οκτωβρίου, Ελλάδα και Κύπρος γιορτάζουμε το μεγαλειώδες ΟΧΙ. ΟΧΙ στην υποταγή (αλλά, αναγκαστικά, και ΝΑΙ στα όποιας μορφής δεινά απορρέουν από το ανεξάρτητο ΟΧΙ).
Το ΟΧΙ είναι δηλωτικό της ελεύθερης σκέψης, της ανεξαρτησίας, της πρωτοβουλίας, της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας, της συνέχειας, της υπεροχής, της προσωπικότητας, της ύπαρξης επιλογών, της εξασφάλισης του μέλλοντος .
Αντιθέτως, το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ είναι δηλωτικό της ανυπαρξίας όλων των παραπάνω.
Η κάθε επέτειος του ΟΧΙ αποτελεί την ευκαιρία να ξαναζήσουμε νοητικά τις ηρωικές ημέρες του 40, με τη σημαία μας να κυματίζει παντού και να μιλά μια ιδιαίτερα συγκινητική και μοναδική γλώσσα στις ψυχές μας, με τη σκέψη μας στους δικούς μας ήρωες να πολεμούν για εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία, με τα τραγούδια της αξέχαστης Βέμπο να γεμίζουν την ατμόσφαιρα, με τις καμπάνες να χτυπούν αναγγέλλοντας τη μια μετά την άλλη τις νίκες του ελληνικού στρατού, με τον κόσμο να γιορτάζει τις νίκες στους δρόμους, αλλά και με την αγωνία για το πώς θα ξημερώσει η επόμενη μέρα στον τόπο μας.
Αυτό το ΟΧΙ, που έγινε ένα μοναδικό αποτύπωμα των Ελλήνων και Κυπρίων απανταχού στην υφήλιο, δεν θα έπρεπε να μας εγκαταλείπει στιγμή. Γιατί, γιγαντώνει τη γεωγραφικά μικρή μας πατρίδα, της προσδίδει θεϊκό φως και απέραντη υπόσταση. Αυτό το ΟΧΙ κάνει τη χώρα μας άτρωτη, να μη τη σκιάζει φοβέρα καμιά.
Ας μπούμε ξανά στη μαγεία του ΟΧΙ, ενωμένοι και όχι διχασμένοι, και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ας βροντοφωνάξουμε όλοι με μια φωνή ένα βροντερό ΟΧΙ, που να αντηχήσει στα πέρατα του κόσμου. ΟΧΙ στα παραμύθια της γαλάζιας πατρίδας. ΟΧΙ σε αυτής της υφής τα Μνημόνια, που στέρεψαν την ύπαρξή μας. ΟΧΙ σε κάποιους που προσποιούνται ότι είναι φίλοι, απαιτώντας την καταβολή των δικών μας χρεών, ενώ οι ίδιοι αρνούνται επί 83 χρόνια, να καταβάλουν τα δικά του υπέρογκα χρέη, που επιπλέον συνδέονται με πράξεις απέραντης βαρβαρότητας. ΟΧΙ στην ΕΕ που οπλίζει τους εχθρούς μας για να μας καταστρέψουν. Και, βέβαια, ΟΧΙ στις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας.
Ω, ναι, το μπορούμε ή, ορθότερα, πρέπει να το μπορούμε. Γιατί, χωρίς βροντερό ΟΧΙ ΤΩΡΑ, δεν θα υπάρξει ΜΕΤΑ για την Ελλάδα μας.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΟΧΙ. Αυτού του ΟΧΙ, που συνδέεται ΑΡΡΗΚΤΑ με το 1821. Αλλά και αυτού του ΟΧΙ, που προσπάθησε, ανάμεσα και σε όλα τα άλλα, να συμπληρώσει την ελευθερία που μας εξασφάλισε το 1821, με την ανεξαρτησία, που δυστυχώς δεν συμπληρώθηκε ούτε με το 1821, αλλά και δεν εμπεδόθηκε ούτε με το ΟΧΙ. ΤΩΡΑ αυτή η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή του παρελθόντος.
